12+1 AOR albums που έχω πάντοτε μαζί μου στις καλοκαιρινές διακοπές!
Monday

5Jul

Σπουδαίες φωνές, μακριά μαλλιά( όχι γενειάδες και tattoo), μπαλάντες που Zippo-φλόγες κυματίζουν στο άκουσμα τους… από τους υπέρτατους Journey έως τους πολυαγαπημένους Bon Jovi!
Θα παρουσιάσουμε λοιπόν τους 10+3 δίσκους (κασέτες ή cd’s, ανάλογα την εποχή που κυριάρχησαν στα αλησμόνητα '80ς και που για περισσότερα από 30 χρόνια συντροφεύουν (και όχι μόνο) τις θερινές διακοπές μου. Ένα project  που υπήρχε από πρόπερσι στο "καλεντάρι" του rocktime.gr  και φέτος λαμβάνει τη θέση του εκεί που του αξίζει: στις ξεχωριστές κυκλοφορίες τώρα που οι θερινές διακοπές της ανεμελιάς και της ραστώνης φτάνουν στο τέλος τους… δεν έχει σημασία εάν είναι πολυήμερες ή απλά τριήμερα. Δεν λογίζουμε, εάν οι υποχρεώσεις βαραίνουν τις δεκαετίες της ζωής… Πάντοτε θα συνθέτουν την μουσική υπόκρουση των καλοκαιρινών διακοπών μας!
 
REO Speedwagon - Hi Infidelity (1980)
Καλοκαίρι ΤΟΥ ‘83 και έχει καταφθάσει ο θείος από τη Γερμανία. Μαζί με τις αναρίθμητες σοκολάτες Mars, τα gello "αρκουδάκια" Haribo κουβαλά πάντοτε μαζί και το πικάπ του με καμιά 30αριά δίσκους βινυλίου. Ασφαλώς και βεβαίως μόνο Rock καλλιτεχνών…The Who, Led Zeppelin, Eagles, Floyd, Purple.
Εκείνος όμως ο δίσκος που "καρφώνεται" στα αυτιά μου με τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι αυτός με το… ιδιαίτερο εξώφυλλο!25 Ιούλη είναι τα γενέθλια μου και στην ερώτηση του τι δώρο θα επιθυμούσα, η απάντηση ξαφνιάζει ακόμη και μένα: "τον δίσκο που έχεις με τους REO Speedwagon"…δε χαλά ποτέ χατίρι και όταν σε μερικές μέρες αναχωρεί οικογενειακώς  για το δρόμο της επιστροφής ο Νότης ακούει την μπάντα από το Ιλινόις  της Αμερικής. Η ιστορία λέει ότι οι REO υπήρχαν 12 συναπτά έτη πριν να κυκλοφορήσουν τούτο το αριστούργημα! Με επτά δίσκους και δύο ζωντανές κυκλοφορίες που όμως δεν κατάφεραν να αγγίξουν τη "χρυσόσκονη" της επιτυχίας. Έπρεπε να έρθουμε στα 1980 για κυκλοφορήσει τούτο το αριστούργημα και να γίνουν στα 1981 μία από τις μεγαλύτερες μπάντες και εμπορικά πουλώντας 9.000.000 αντίτυπα του δίσκου!
Με την ιδιαίτερη φωνή του  Kevin Cronin (μία από τις σπουδαιότερες στο χώρο του μελωδικού rock), με το Keep On Loving You τη δυναμική μπαλάντα, "σήμα κατατεθέν" των απανταχού "ερωτοχτυπημένων", αλλά και τις υπέροχες συνθέσεις των "Take It On The Run", "Don’t Let Him Go" και "Follow My Heart", θα έμεναν για πάντα στην καρδιά και στα αυτιά μου συντροφιά καλοκαιρινή. Σε όποια μορφή και εάν κυκλοφόρησε.


Styx - Paradise Theater (A&M, 1981)
H σπουδαία μπάντα από το Σικάγο με τον τέταρτο δίσκο της που έγινε τριπλά πλατινένιος, υπήρξε η "μύηση" μου σε ένα ιδιαίτερο χώρο, αχανή στην πραγματικότητα, αυτόν του μελωδικού χώρου!
Το  Paradise Theater στην πραγματικότητα ένας πολυχώρος ένδοξος στο παρελθόν στη γενέτειρα της μπάντας αλλά και η μεταφορική έννοια του "Αμερικανικού ονείρου", έδωσε τον τίτλο στον περίτεχνο αυτό δίσκο! Περίτεχνη αλλά και πολυσυλλεκτική δημιουργία  το Paradise Theater περιέχει μερικούς ύμνους του μελωδικού χώρου, όπως το ροκάδικο ομώνυμο τραγούδι μέχρι τη pop δημιουργία του Shaw το  "Too Much Time On My Hands", αλλά και την σύνθεση του  DeYoung  "The Best Of Times". Οι Styx έζησαν σε μία "δανεική" εποχή αλλά τα κατάφεραν πολύ καλά!!!!

Foreigner - 4 (Atlantic, 1981)
Απογοητευμένοι από τις πωλήσεις μόλις των 3.000.000 αντιτύπων που πούλησε ο προηγούμενος δίσκος τους οι Foreigner έμειναν με τέσσερα μέλη για να ετοιμάσουν τον επόμενο δημιούργημα τους (βλέπε λεπτομέρειες στο εξαιρετικό άρθρο του φίλτατου Παναγιώτη Παπαϊωάννου στο rocktime.gr…http://rocktime.gr/index.php?view=view_albums&option=rocktimesongs&item=1471795100&lang=el).
 Εμπνεόμενοι και παρακινούμενοι από τον παραγωγό Mutt Lange που είχε τελειώσει μία εξαιρετική δουλειά με τους  City Boy, οι Foreigner προσπάθησαν και με τη δημιουργικότητα του να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Στις 22 Αυγούστου του 1981, το “4”, το τέταρτο άλμπουμ των Foreigner, έφθασε στο Νο 1 των charts του Billboard. Θα έμενε στη θέση αυτή για δέκα συνολικά εβδομάδες, πετυχαίνοντας πωλήσεις έξι εκατομμυρίων αντιτύπων μόνο στις Η.Π.Α.. Με κομμάτια όπως τa “Urgent”, “Juke Box Hero”, “Break It Up”, “Woman In Black” κι έναν ήχο συμπαγή και άμεσο, σύντομα θεωρήθηκε -και παραμένει μέσα στα χρόνια- το άλμπουμ-επιτομή του A.O.R!!!
Το “Waiting For A Girl Like You” κυκλοφόρησε σε single τον Σεπτέμβριο του ‘81. Στις 28 Νοεμβρίου ανέβηκε στο Νο 2 του Billboard και διεκδίκησε για δέκα σερί εβδομάδες την κορυφή από το “Physical” της Olivia Newton John.  Ήταν από τα πρώτα τραγούδια που χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό τύπο “power ballad”. Τα ονειρικά συνθεσάιζερ και η γεμάτη ένταση ερμηνεία του τεράστιου ελληνικής καταγωγής Gramm επένδυσαν ηχητικά τους έρωτες γενεών ολόκληρων. Όλη αυτή η τεράστια επιτυχία εκτόξευσε την μπάντα στο μουσικό στερέωμα και την καθιέρωσε ως μπάντα μεγάλων σταδίων…
Λατρεμένος δίσκος!


Journey – Escape (Columbia, 1981)
Ο έβδομος δίσκος των Journey και ο τέταρτος με τον υπέρτατο  Steve Perry στη θέση του ερμηνευτή των απίστευτων συνθέσεων, το Escape παρουσιάζει το "απαύγασμα" των τέλειων συστατικών  το γένους του AOR. Ανεπανάληπτες δημιουργίες, εκθαμβωτικές ερμηνείες σε τέλεια παραγωγή των Kevin Elson και Mike Stone. Η "σεισμική έκρηξη" που προκλήθηκε από το δεύτερο single, το "Don’t Stop Believin’", όχι μόνο το καθιέρωσε ως το τραγουδιστικό μανιφέστο της εκατονταετίας αλλά και δημιούργησε νέο "κύμα" οπαδών ακόμη και στη γενιά των 00ς προβαλλόμενο κατά κόρον στην υπερεπιτυχημένη αμερικανική σειρά Glee!!Επίσης, στα  80ς το Escape με  τα "Who's Crying Now" (#4), "Still They Ride" (#19), "Open Arms" (#2) που κατέκτησαν τα charts καθώς και το ραδιοφωνικό γιγαντιαίο τραγούδι, το "Stone in Love" μετέτρεψαν τους Journey σε συγκρότημα που θα γέμιζε στάδια με χιλιάδες θεατές. Εννέα φορές πλατινένιο και με πωλήσεις πάνω από 12.000.000 αντίτυπα δε θα μπορούσε να λείπει και από την δική μου "καλοκαιρινή" δισκοθήκη.

Toto - Toto IV (Columbia, 1982)
Παρά τα τις όποιες δυστοκίες στη μονιμότητα των τραγουδιστών της μπάντας, οι  Toto κυκλοφόρησαν σπουδαίους δίσκους στα ‘80ς, όπως τα  Isolation (’84), Fahrenheit (’86) αλλά και το The Seventh One (’88) που κόσμησαν τη δισκοθήκη μου. Αλλά ο δίσκος τους, το  Toto IV είναι ο δίσκος που πάντοτε θα ανατρέχω, όπως και οι περισσότεροι οπαδοί τους.
Με μία από τις πιο συναισθηματικές μπαλάντες της ιστορίας της ροκ μουσικής, το "I Won’t Hold You Back", το Toto IV αποτελεί μία λαμπρή δημιουργία του συγκροτήματος. Στα 1982 η μουσική βιομηχανία έμεινε έκθαμβη με τα έξι  Grammys που απέσπασε η μπάντα για το δίσκο της αυτό!! Δικαιότατα, διότι το  Toto IV σηματοδότησε το ζενίθ της επιτυχημένης παρουσίας τους τέσσερις δεκαετίες και παρά τα αμέτρητα προβλήματα τους..
Με το πρώτο single, το "Rosanna", να κατακτά το  #2 για πέντε βδομάδες στο  Billboard Hot 100 charts, καθώς το τρίτο single, το "Africa", αποτέλεσε το πρώτο  #1 hit του συγκροτήματος.
Το Toto IV κατέκτησε τα μουσικά ραδιόφωνα και πούλησε απίστευτα σε Καναδά,  Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ολλανδία, Ιταλία, Νορβηγία, Αγγλία, Ιαπωνία εκτός από τις Η.Π.Α …Φαντάζομαι, ότι ανάλογη επιτυχία είχε και στην Ελλάδα, γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου  να ακούει συστηματικά μουσική,  ο δίσκος αυτός ήταν από τους πρώτους που αγοράστηκε δεύτερη φορά λόγω πολυχρησίας.
 

Michael Bolton - Everybody’s Crazy (Columbia, 1985)
 Ποιος δε γνωρίζει τον τραγουδιστή των Blackjack Michael Bolton, που με την τέταρτη κυκλοφορία του αποθέωσε το μελωδικό γένος!! Συμπράττοντας με τον πρώην κιθαρίστα Blackjack και μελλοντικά των  Kiss βιρτουόζο  Bruce Kulick, με όλη την  AOR λαμπρή πλειάδα των  Mark Mangold, Peppy Castro και Terry Brock, ο Bolton δημιούργησε μερικές από τις τελειότερες και μοναδικές συνθέσεις ου μελωδικού χώρου. Το  "Everybody’s Crazy" και το "Desperate Heart" που αργότερα διασκευάσθηκε από τους Jefferson Starship ήταν τραγούδια με διάθεση χαρούμενη ταιριαστή με την καλοκαιρινή χαλάρωση.
Δυστυχώς, ο  Bolton γύρισε την πλάτη του στο μελωδικό χώρο, εμπορικά και χρηματικά είναι μέγιστος, "χαροποιώντας"  πλέον τις νοικοκυρές της Αμερικής κυρίως και δημιουργώντας "μουσική για ασανσέρ ξενοδοχείων" στο Λας Βέγκας… Θυμάμαι όμως στα δεκαπέντε μου ότι ένα καλοκαίρι ξεκούφανα τους παραθεριστές του καταπράσινου νησιού στη Βόρεια Ελλάδα παίζοντας διαρκώς τον δίσκο τούτο.
 
Europe - The Final Countdown (Epic, 1986)

 Με την προετοιμασία του καλοκαιριού για τις πανελλαδικές της επόμενης χρονιάς να μου βαραίνει την πλάτη, την επιτυχία της εθνικής ομάδας καλαθόσφαιρας να μας στέλνει στα ουράνια, ένα άκουσμα καθημερινό που τριβελίζει τα αυτιά, το μυαλό και την καρδιά: η επιλογή του άγνωστου ως σήμερα επιλογέα μουσικής στο Σ.Ε.Φ λίγο πριν την έναρξη των αγώνων: το τραγούδι-ύμνος,  το The Final Countdown  των σουηδών  Europe με τον τραγουδιστή  Joey Tempest και την μπάντα του να "ειδωλοποιείται" από τους συμμαθητές μου… λόγω εμφάνισης μάλλον και λιγότερο λόγω του τραγουδιού… έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση το τραγούδι έγινε γνωστό στην Ελλάδα.
Θεωρώ εαυτόν τυχερό, διότι ασχολούμενος νωρίς με την σκανδιναβική χερσόνησο κατείχα τον δίσκο τη χρονιά (1986) που κυκλοφόρησε και τον αγόρασα στο τέλος της καλοκαιρινής περιόδου(γενέθλια και γιορτή ονομαστική είναι σε καλή περίοδο…).
Παρά το γεγονός ότι σε 18 χώρες το ομότιτλο τραγούδι κατέκτησε τα charts, το  τρίτο άλμπουμ των Σουηδών ήταν γεμάτο από περίτεχνες συνθέσεις… τι να πρωτοθυμηθώ;; τα single "Love Chaser", "Rock the Night", και "Cherokee", το δυναμικό  "Danger On The Track"  ή την παμμέγιστη μπαλάντα  Carrie, που ήταν η μουσική υπόκρουση κάθε αισθηματικού ειδυλλίου ανεκπλήρωτου και μη.
 
 

Bon Jovi - Slippery When Wet (Vertigo Records,1986)
Και πάλι ο Αύγουστος του 1986 μας επιφύλαξε την εκρηκτική κυκλοφορία (τρίτη κατά σειρά) και το MTV μας βομβάρδισε με εκπληκτικά clip που ξεσήκωσαν κύματα ενθουσιασμού στους οπαδούς της μπάντας!! Το  Slippery When Wet σηματοδότησε ένα δυναμικό ύφος στο μελωδικό rock. Από τα παθιασμένα  singles "You Give Love a Bad Name", "Livin' on a Prayer", το δυναμικότατο "Wild In The Streets" που έκλεινε το δίσκο, το Slippery When Wet είχε άμεση μουσική και εμπορική επιτυχία. Τραγούδια που έκαναν την μπάντα κορυφαία. Ξεχνάει κανείς μήπως το  "Wanted Dead or Alive";
Και η συνέχεια;; εξαπλώθηκε στη μόδα με τα σκισμένα jeans…όχι, δεν είναι τωρινή μόδα. Ας είναι καλά τα ένδοξα 80’ς και τα "αγόρια με τα μαλλιά κομμωτηρίου"! Α…και για την υπέροχη μουσική που μας χάρισαν και συνεχίζουν να μας χαρίζουν!

FM - Indiscreet (Portrait, 1986)
"Γροθιά στο στομάχι" ήταν και το Indiscreet της ίδιας χρονιάς (1986) της βρετανικής μπάντας των λονδρέζων FM.
Παρά τη μέτρια παραγωγή από τον μάνατζερ (;;) της μπάντας, με "πυρηνοκίνητες" δυνάμεις την εκπληκτική φωνάρα του κιθαρίστα Steve Overland και με εξαιρετικές συνθέσεις ξεχώρισαν οι  FM στο μελωδικό στερέωμα…. Τραγούδια όπως:  τα "That Girl", "American Girls", "Hot Wired", "I Belong To The Night", "Other Side Of Midnight", "Love Lies Dying", "Face To Face" μαζί με τη διαχρονική μπαλάντα  "Frozen Heart"έκαναν υπερεπιτυχημένο το  Indiscreet , την πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος!!Δίσκος διαχρονικός απόλυτα καλοκαιρινός και φέτος τον απόλαυσα και μάλιστα στην  Remastered έκδοση του 2012με τα 2CD Deluxe.
 

Def Leppard - Hysteria (Bludgeon Riffola, 1987)
 Τέσσερα επίπονα χρόνια (κυριολεκτικά και μεταφορικά) χρειάστηκαν οι Def Leppard για να ολοκληρώσουν τον τέταρτο δίσκο τους! Ανάμεσα στις δυστυχίες τους και η απώλεια του χεριού(από το ύψος του ώμου…) του τυμπανιστή τους Rick Allen σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στις 31 Δεκεμβρίου του 1984. Η μπάντα με την απεριόριστη συνδρομή του εκπληκτικού παραγωγού Mutt Lange δημιούργησε διαχρονικούς ύμνους.
Από το "Rocket" και τα περίτεχνα μελωδικά υφασμένα "Animal", "Love Bites", "Pour Some Sugar On Me", "Women", "Armageddon It",  "Hysteria",  "Excitable".  το  Hysteria είναι το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις μέχρι σήμερα για το συγκρότημα , πουλώντας πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, και ανέδειξε έξι singles!!! Κυκλοφόρησε στις 3 Αυγούστου 1987 από την Mercury Records.. Το άλμπουμ έφτασε στο # 1 του Billboard 200 στις ΗΠΑ και στο # 1 στο Albums Chart στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τον τίτλο του άλμπουμ σκέφτηκε ο ντράμερ του συγκροτήματος Rick Allen, συσχετίζοντάς το με τις εμπειρίες του από το αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε και με την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης που ακολούθησε.
Είναι επίσης το τελευταίο άλμπουμ που συμμετείχε ο κιθαρίστας Steve Clark. Ανάμεσα στους πέντε δίσκους που με ακολούθησαν στην πρωτεύουσα μετακομίζοντας για την ακαδημαϊκή μου πορεία σε κάθε πάρτι παραμάσχαλα και ένας μικρός "χαμούλης" στο άκουσμα κάθε τραγουδιού!
 

SURVIVOR "Vital Signs" (Scotti Bros, 1984)
Το "Vital Signs" ήταν το τέταρτο άλμπουμ των υπεραγαπημένων Survivor  και το πιο επιτυχημένο εμπορικά από όλα!! Ήταν ο δίσκος στον οποίο άλλαξε η μπάντα τον εξαίρετο εμβληματικό "μπερεδάκια", Dave Bickler (που αποχώρησε λόγω φωνητικών προβλημάτων) για να επιλέξει ως αντικαταστάτη τον υπέρτατο  Jimi Jamison. Επιπρόσθετα, η μπάντα αποφάσισε να ξανακαλέσει το βετεράνο παραγωγό Ron Nevison (Heart, Led Zeppelin , Bad Company , κτλ) για να αναλάβει τα καθήκοντα πίσω από την κονσόλα!! Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά!!! Το  Vital Signs χτύπησε την "οροφή" των charts, κατακτώντας 3 US top 20 hit singles (με τα "I Can’t Hold Back" στο #13 US, το "High On You"στο  #8 US και το  "The Search Is Over"στο #4 US), ενώ το ίδιο το άλμπουμ βρέθηκε στο  #16 στα αντίστοιχα  charts και από την πρώτη στιγμή ήταν φανερό, ότι αυτή η μπάντα είχε εμπνευσμένες συνθέσεις ικανές να αποτελέσουν  επιτυχίες! Ο δίσκος είναι μία μίξη από hard rock συνθέσεις και μπαλάντες  συνοδευόμενες από  heavy κιθάρες και πλήκτρα, με μεγαλοπρεπέστατες αρμονίες, "υμνικά" φωνητικά, εκπληκτικά κιθαριστικά σόλος, αξιομνημόνευτες μελωδίες και πιασάρικα ρεφραίν με τη φωνή του αείμνηστου Jamison να δένει άψογα με τον ήχο των  Survivor και να προσυπογράφει τη δουλειά αυτή με έναν τρόπο εντελώς "θεϊκό"  και σίγουρα όχι λιγότερο από εξαιρετικό. Το εναρκτήριο  "I Can’t Hold Back" φανερώνει τι σημαίνει οι Survivor να δημιουργούν ως  Survivor, ξεκινά ως απαλή μπαλάντα για να καταλήξει σε ένα γοητευτικό τραγούδι με την αισθαντική φωνή του Jamison. Οι στίχοι έχουν γραφεί τόσο έξυπνα που αξίζει μόνο και μόνο για αυτούς να αγοράσει κάποιος το δίσκο. Το εθιστικότατο "High On You" δε θα μπορούσε να μην αποτελεί την συνέχεια στο δίσκο με τον καλύτερο τρόπο, με τα synthesizers και εξαιρετικά κιθαριστικά  riffs που μεταμορφώνουν το τραγούδι από ένα pop άκουσμα σε μία  εξαιρετική  rock σύνθεση. Το "First Night" (στο #53 US) είναι το πιο ροκάδικο άκουσμα στο δίσκο, που αλλάζει το ρυθμό του και καταλήγει σε μία συναρπαστική σύνθεση! Από το πιάνο να σε ξεγελά στην αρχή και να θεωρείς ότι είναι η πρώτη μπαλάντα στο δίσκο και έπειτα η κιθάρα του Sullivan να παρεμβαίνει και να μετατρέπει δυναμικά την σύνθεση…
Το "The Search Is Over"  ως άκουσμα σε "διέλυε" σε κομμάτια και ακόμη κρατώ τα ίδια αισθήματα με την ίδια νοσταλγία που το πρωτοάκουσα. Μία εξαίσια μπαλάντα που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς συνεχίζει να κατακτά τους ραδιοφωνικούς σταθμούς –που εκπέμπουν ανάλογη μουσική-μέχρι σήμερα ενώ το  "Broken Promises" είναι ένα πανέμορφο mid tempo ροκ άκουσμα, που είναι γραμμένο για να καταδείξει κυνικά τη ματαιότητα των ερωτικών υποσχέσεων με ένα ρεφραίν να "πεθαίνεις"!! Η αγαπημένη σύνθεση "Popular Girl" , είναι άλλη μία αξέχαστη σύνθεση με τον Jamison να παίρνει πάνω του την σύνθεση  παρουσιάζοντας  "φονικά" φωνητικά συνοδευόμενος από "πανέξυπνα" πλήκτρα , μιλώντας για την αγωνία της απόρριψης από ένα ακατάδεκτο κορίτσι που παίζει με τα αισθήματα όσων τη θαυμάζουν ενώ το "Everlasting" που ακολουθεί είναι μία σύνθεση που ισορροπεί μεταξύ του ορισμού της μπαλάντας και της δυναμικής μπαλάντας …ένα  τραγούδι που κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν  single , με πιασάρικα πλήκτρα, εξαιρετικές κιθάρες  και υπέροχα αρμονικά φωνητικά! Για να έρθουμε στο τραγούδι που θα περιγράφει στον αιώνα τον εκλιπόντα Jimi Jamison  , το "It’s The Singer, Not The Song" ένα ακόμη  single, ένα εμπορικό  κομμάτι με φανταστικούς στίχους που "μιλούν" κατευθείαν στην καρδιά!!! Το  "I See You In Everyone" που κλείνει το δίσκο, περιγράφει όλα εκείνα που θα είχες να πεις  σε εκείνον-νην που αγαπάς… με πανέμορφα πλήκτρα συνδυασμένα με εξαιρετική δουλειά του Sullivan στις κιθάρες.
 Το "Vital Signs" έχει 30  χρόνια ζωής αλλά ακόμη ηχεί  φρέσκο και σύγχρονο στην καρδιά και τα αυτιά των εραστών του  AOR ... ένα υπέροχο δείγμα  μελωδικού rock από την αρχή ως το τέλος !!!Ανεκτίμητη αξία για κάθε μελωδική δισκοθήκη επειδή οι  Survivor είναι πολλά περισσότερα από το  "Eye Of The Tiger". Jimi Jamison  θα ζεις στην καρδιά μας για πάντα!
 

 

Kansas Power (MCA, 1986)
Το Power είναι το πέμπτο άλμπουμ της αμερικάνικης μπάντας των  Kansas, που κυκλοφόρησε στα 1986.
Ενάμιση χρόνο και μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας για το Drastic Measures, η μπάντα  και ο αρχικός τραγουδιστής τους Steve Walsh ένωσαν ξανά τις δυνάμεις τους αλλά και με αρχικά μέλη, τους Phil Ehart και Rich Williams. Ο κιθαρίστας  Steve Morse, εντάχθηκε στην μπάντα μετά από πρόσκληση του Ehart  μετά από συνάντηση που είχαν σε συναυλία τους στην Ατλάντα, αποτέλεσε σπουδαία προσθήκη στην αναγεννημένη μπάντα!Η μπάντα ολοκληρώθηκε από τον μπασίστα και τραγουδιστή  Billy Greer (που μαζί με τον  Walsh συμμετείχε στην βραχύχρονη μπάντα των εξαιρετικών  Streets στα 1981). Το single "All I Wanted", με το υπέροχο promo  video με τους  Walsh και Morse να εμφανίζονται από την μπάντα. Παραγωγός ο  Humberto Gatica, και παρά την επιτυχία του τραγουδιού το συγκρότημα δεν το έπαιξε ποτέ ζωντανά….
Τα singles που ακολούθησαν τα "Power" και  "Can't Cry Anymore"   καθώς και το "Silhouettes in Disguise" αποτελούν εξαιρετικά δείγματα μουσικής δεξιοτεχνίας… Ακόμη ένας δίσκος που με συντροφεύει 30 χρόνια τώρα.
 
Boston Third Stage(MCA, 1986)

Το "Third Stage" είναι η Τρίτη κυκλοφορία των αμερικανών Boston και κυκλοφόρησε στις  23 Σεπτέμβρη του 1986 από την  MCA Records. Ηχογραφήθηκε στο προσωπικό  Studio του Tom Scholz το Hideaway Studio σε διάστημα έξι ετών.
Έπειτα από μακροχρόνια δικαστική διαμάχη με την προηγούμενη δισκογραφική εταιρεία τους, την Epic Records, ο Scholz συνεργάστηκε με την  MCA. Η πρώτη σύνθεση του δίσκου, το   "Amanda", μία πανέμορφη δημιουργία, που συντέθηκε στα  1980 (όταν οι  Boston άρχισαν να συνθέτουν το δίσκο) και αποτέλεσε το  #1 single της μπάντας. Ανάλογου ύφους και θεματολογίας και το Hollyann…  Εξαιρετικές συνθέσεις επίσης τα singles του άλμπουμ, το "We're Ready", #9 στα 1987, τα "Cool the Engines" και το  "Can'tcha Say/Still in Love" που κατέκτησε το  #20 στα 1987 στο Billboard Hot 100.
Το Third Stage έγινε τετραπλά πλατινένιο.
Ο δίσκος αυτός επίσης ιδιαίτερα προσωπικά αγαπημένος κι ας υπάρχουν αρκετά ιδιότυπα στοιχεία που για πολλούς φαντάζουν αρνητικά…με  ηλεκτρονικά  drum samples, ο πρώτος δίσκος με τραγούδια που δεν συντέθηκαν από τους Scholz ή τον αείμνηστο πλέον Brad Delp, το πρώτο Boston LP χωρίς τα ιδρυτικά μέλη  Barry Goudreau, Sib Hashian και Fran Sheehan,  χωρίς ορχηστρικούς ήχους η χρήση  synthesizers. Και όμως, αυτή η δημιουργία της μπάντας με το γλυκόπικρο ύφος, τον "μουντό" ήχο και τις μελαγχολικές συνθέσεις για χρόνια συντρόφευε και συντροφεύει τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού και αυτή η παρουσίαση γράφτεηκε για τη γενιά των 80ς που έχει τις ίδιες παραστάσεις και συναισθήματα.

Νότης Γκιλλανίδης