Wednesday
3May
Σίγουρα, δεν θα δυσκολευόσασταν να βρείτε ένα ροκ γένος πιο σκληρό από το glam metal και ακόμη δυσκολότερο να είστε αντικειμενικοί. Η ευαρέσκεια και οι μουσικές προτιμήσεις σίγουρα είναι πάντοτε υποκειμενική επιλογή
Απλά, προσπάθησα με την μουσική γνώση και τα ακούσματα 4 περίπου δεκαετιών να συγκεράσω τις μουσικές δημιουργίες που είναι αξιομνημόνευτες και λατρεμένες από εκατομμύρια μουσικόφιλων όλες αυτές τις δεκαετίες…
Συχνά αναφέρεται χλευαστικά ως hair metal ή pop-metal αλλά το glam metal άρχισε να "βλασταίνει" στα τέλη της δεκαετίας του '70 μέσα σε ροκ κλαμπ όπως το Sunset Strip, το Gazzarri's, το Troubadour, το Starwood και το Whisky a Go Go. Οι Glam metal εμφανίσεις ανέμιξαν την ένταση, το θεατρικό hard rock των Aerosmith, Kiss και Alice Cooper με το "στρατόπεδο" των ανδρόγυνων glam rock και πανκ εμφανίσεων από τους Bowie, T. Rex και New York Dolls.
Το πρώτο σημάδι του επικείμενου glam metal πνεύματος των καιρών ήρθε το 1978, όταν η αγαπημένη μπάντα του ροκ club Gazzarri’s και οι πρώιμοι υποψήφιοι της Warner Bros, οι Van Halen, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο απλά το όνομα τους. Οι ακροατές γοητεύτηκαν από το απίστευτο παίξιμο της κιθάρας του Eddie Van Halen και ήταν ενθουσιασμένοι με το "λιοντάρι" frontman David Lee Roth, του οποίου τα φωνητικά αποτελούσαν ως επί το πλείστον ήχους φωνηέντων που κατέληγαν με μια έντονη κραυγή.
Οι Van Halen κατάφεραν με το hard rock ως όπλο, να εμπνεύσουν πολλά αγόρια (κυρίως) για να σχηματίσουν μπάντες σε μια προσπάθεια να απομακρυνθούν από τα υπόγεια των γονιών τους και να απελευθερωθούν, χωρίς απαραίτητα η μουσική ικανότητα να είναι προαπαιτούμενη. Όμως το glam metal δεν συνεπήρε τον κόσμο μέσα σε μια νύχτα. Οι Motley Crue έγιναν το "όχημα" που διαδόθηκε περαιτέρω το μουσικό γένος με το χυδαίο-για πολλούς τότε αυτοχρηματοδοτούμενο ντεμπούτο του 1981, το "Too Fast for Love" και τη συνέχεια του, το "Shout at the Devil" του 1983. Και το Νοέμβριο του 1983, το "Metal Health" του Quiet Riot συντάραξε το Billboard 200 για μία εβδομάδα και έγινε το πρώτο heavy metal άλμπουμ που έφτασε στο Νο. 1.
Το "φράγμα" glam είχε τελικά εκραγεί.
Η επιτυχημένη επιτυχία του "Metal Health" προκάλεσε τεράστιο "ξεφάντωμα" στο Sunset Strip, και πριν από πολύ καιρό, τα "ραδιοκύματα" και ο αέρας στις συναυλίες ήταν γεμάτος από μακρυμάλληδες σωβινιστές που τραγουδούσαν για σεξ, ναρκωτικά και rock 'n' roll στο ρυθμό των "βροντών" από τα ντραμς, επιδέξια riff και μεθυστικά σόλο από τις εξάχορδες. Οι Ratt, οι Poison, οι Bon Jovi, οι Cinderella, οι Warrant και οι Motley Crue γέμιζαν αρένες με τους μεταλλικούς ύμνους που μας χτυπούσαν κατάστηθα τους και με τις μπαλάντες που "αιμορραγούσαν" οι μεταλομελωδικορόκ καψούρηδες.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι κριτικοί μισούσαν το glam και όχι πάντα χωρίς λόγο. Για κάθε βιρτουόζο έξι χορδών και ιδιοφυΐα στο τραγούδι που αναδύονται στην εποχή του glam metal, υπήρχαν δεκάδες ταλέντα χωρίς τάλαντο που ξαναζωντανεύουν τις ίδιες βαρετές κλίμακες και εκπέμποντας τα ίδια κλασσικά ροκ σταρ φαινόμενα - τραγουδώντας για μια ζωή που ποτέ δεν θα μπορούσαν να ζήσουν γιατί τα τραγούδια τους δεν έφταναν ως στην κυκλοφορία δίσκου.
Γι 'αυτό λοιπόν είμαστε εδώ: να "κοσκινίσουμε τα σκουπίδια" και να σας φέρουμε τον θησαυρό με τη λίστα των Top 20 Glam Metal Albums. Έχουμε τα απαραίτητα "πολυπλατινένια" μαζί με μερικά λιγότερο γνωστά "διαμάντια" και έχουμε κάνει μερικές προσωπικές εξαιρέσεις.
Ενώ οι Van Halen επηρέασαν μια ολόκληρη δεκαετία συγκροτημάτων glam metal, κανένα από τα άλμπουμ τους δεν ταιριάζει στην ομπρέλα "glam metal". Παρόμοια, παρά το γεγονός ότι έπαιζαν με τα "πουπουλένια" μαλλιά τους, οι Guns N 'Roses δεν ταιριάζουν ποτέ με το μεταλλικό καλούπι του glam και το άψογο ντεμπούτο τους, "Appetite for Destruction", ξεπερνά το μέσο όρο... (Εάν το συμπεριλαμβάναμε εδώ, θα ήταν το Νο. 1 και θα καθιστούσε το υπόλοιπο της λίστας χωρίς νόημα).
20. Warrant: "Cherry Pie" (1990)
"Θα μπορούσα να στριμώξω τον εαυτό μου στο γ@#$νο κεφάλι μου για να γράψω αυτό το τραγούδι", ο Jani Lane θρήνησε για το κομμάτι του τίτλου στο δεύτερο άλμπουμ του Warrant, "Cherry Pie".
Το συγκρότημα σχεδίαζε να κυκλοφορήσει το δεύτερο LP "Uncle Tom's Cabin" και να συμπεριλάβει το τραγούδι με το ίδιο όνομα, αλλά μετά την απαίτηση της Columbia Records για ένα άλμπουμ με τραγούδια τύπου Aerosmith, "Love in a Elevator", ο Lane έγραψε τους στίχους στο "Cherry Pie" σε 15 λεπτά.
Ο Lane μπορεί να περιφρόνησε το "Cherry Pie ", αλλά θα έπρεπε να είχε δώσει περισσότερη πίστη αφού κατάφερε να γράψει έναν διαχρονικό ύμνο ροκ σε λίγα λεπτά, όταν οι περισσότερες μπάντες αγωνίζονται για όλη τους τη σταδιοδρομία για να το κάνουν. Σπουδαίος ως τραγουδοποιός, από τον βαρβάτο ροκάδικο "ύμνο" "Mr. Rainmaker" μέχρι το σπαραξικάρδιο "I Saw Red", που έγραψε αφού συνέλαβε τη φίλη του στο κρεβάτι με τον καλύτερό του φίλο (και που τον οδήγησε σε νευρικό κλονισμό που καθυστέρησε την κυκλοφορία του ντεμπούτου των Warrant, "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich"). Και για να μην ξεχάσει κανείς τις αρχές του party-metal των Warrant, όπου ο τρίτος "ύμνος" της μπάντας "Love in Stereo" έχει περισσότερα μελωδικά "άγκιστρα" και χιούμορ από το μεγαλύτερο μέρος των συγκροτημάτων που πέρασαν από το Sunset Strip στη "στροφή" της δεκαετίας.
19. Poison: "Open Up and Say ... Ahh!" (1988)
Στο δεύτερο τους άλμπουμ, το "Open Up and Say… Ahh! ", οι Poison ενίσχυσαν την δημιουργία τους με τη βοήθεια του σπουδαίου παραγωγού Tom Werman (Cheap Trick, Motley Crue, Twisted Sister) και μας έδωσαν την πιο πιασάρικη μουσική εικόνα τους μέχρι σήμερα.
Το "Nothin 'but a Good Time" και το "Fallen Angel" ήταν ειδικά προσαρμοσμένα για τις αρένες που οι Poison γέμιζαν πλέον, το "Your Mama Don't Dance" ήταν το καλύτερο glam metal τραγούδι έπειτα από το "Smokin..." των Motley Crue στο Boys Room, και η αρχετυπική μπαλάντα "Every Rose Has Its Thorn" έκανε τους αναπτήρες στις συναυλίες της μπάντας να ανάβουν αυτόματα.
Και για να κατανοήσουμε τον απόλυτο παραλογισμό των εναντιωμένων γονεικών ομάδων της δεκαετίας, μην ψάχνετε πέρα από το λογοκριμένο εξώφυλλο του "Open Up " που παρουσίαζε την σκανδαλώδη γλώσσα του φωτομοντέλου Βambi.
18. Bon Jovi: "New Jersey" (1988)
Αφού το "Slippery When Wet" τους ανέβασε στη hard rock στρατόσφαιρα, οι Bon Jovi έκαναν αυτό που θα έκαναν κάποιοι έξυπνοι, νέοι σούπερ σταρ: επανέλαβαν το πρωτοποριακό τους άλμπουμ, σχεδόν τραγούδι με τραγούδι, στον επόμενο τους δίσκο του, το "New Jersey". Το εκρηκτικό κομμάτι "Lay Your Hands on Me" συναγωνίζεται το "Let It Rock". Το "Bad Medicine"συνεχίζει εκεί που σταμάτησε το "You Give Love a Bad Name". Το "I’ll Be There for You" είναι δύο φορές πιο ελκυστικό από το "Never Say Goodbye" και το "Born to Be My Baby" ενώνει την διαφορά μεταξύ των ύμνων αγάπης της εργατικής τάξης "I'd Die for You" και "Livin" on a Prayer”.
Το "Living in Sin" είναι μια αδέξια, επίπληξη της κουλτούρας καθαρότητας και το εργατικό "Stick to Your Guns" προσπαθεί να αναδημιουργήσει το rock 'n' roll παράνομο συναίσθημα του "Wanted Dead or Alive". Ωστόσο, το New Jersey έχει αρκετές επιτυχίες και στιγμές γνήσιου μεγαλείου (όπως ο ύμνος της Springsteen-lite "Blood on Blood" και το καυτό μπλουζ-rocker "Homebound Train") για να συναγωνιστεί με τον προκάτοχό του. Πούλησε 7 εκατομμύρια αντίτυπα στις Η.Π.Α. και δημιούργησε πέντε κορυφαίες top10, τα περισσότερα για κάθε άλμπουμ hard-rock, αποδεικνύοντας ότι το μεγαλείο των Bon Jovi είχε πολύ μέλλον.
17. Def Leppard: "Hysteria" (1987)
Μερικοί παλιομοδίτες κριτικοί και οπαδοί των Def Leppard θεώρησαν ότι οι φανταχτερές κιθάρες στο Hysteria, τα χορωδιακά φωνητικά και οι φωνητικές αρμονίες για ένα rock συγκρότημα ήταν η απόλυτη προδοσία για όλα όσα έκαναν ως κουιντέτο και αναδείχθηκαν μία από τις καλύτερες μπάντες από το κίνημα NWOBHM. Αλλά όλα αυτά τα δήθεν σφάλματα ανέδειξαν το "Hysteria" ως ένα από τα μεγαλύτερα και πιο διάσημα άλμπουμ της ροκ ιστορίας. Συνεργαζόμενοι για άλλη μια φορά με τον παραγωγό Robert John "Mutt" Lange, οι Def Leppard πέτυχαν να δημιουργήσουν το hardrock ροκ Thriller, ένα υπερσύγχρονο ηχητικού θαύματος που γέννησε επτά singles, συμπεριλαμβανομένου του πολυχρόνιου ύμνου των strip-club, "Put some Sugar on Me " και τη μπαλάντα "Love Bites ", το μοναδικό ταξίδι της μπάντας στο Νο. 1. Αγαπήστε τους ή μισήστε τους, όμως κάθε τραγούδι στο Hysteria έχει σχεδιαστεί σχολαστικά για να "κολλήσει " στον εγκέφαλό σας, το οποίο έφτασε να πουλήσει 12 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ.
Το "Hysteria" ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του rock της δεκαετίας των '80ς και, μαζί με το "Slippery When Wet" των Bon Jovi και το "Shout at the Devil" των Motley Crue, βοήθησαν στον καθορισμό ενός ολόκληρου μουσικού κινήματος.
16. The Cult: "Sonic Temple" (1989)
Στα 1987 το "Electric", μετέτρεψε τους Cult από μύθους της Gothic ροκ σε αξιόπιστους συνοδοιπόρους των AC/DC και όλο αυτό ενισχύθηκε από την λιτή παραγωγή του Rick Rubin. Κρατώντας τα βαρβάτα riff και τον ήχο του Morrison να πλανιέται στο "Sonic Temple" του 1989, ο σπουδαίος παραγωγός Bob Rock έδωσε στο άλμπουμ μια "υπερηχητική" λάμψη που ήταν πάντοτε παρούσα στο Hard ροκ ραδιόφωνο εκείνη την εποχή. Το "Sonic Temple" έφτασε στο νούμερο 10 του Billboard 200, ενισχυμένο από τους ανερχόμενους μεταλλικούς ύμνους "Fire Woman" και "Sun King" καθώς και την ψυχεδελική μπαλάντα "Edie (Ciao Baby)”. Το υπόλοιπο άλμπουμ παντρεύει τους δακτυλισμούς στην κιθάρα του Bill Daffy με τους σπουδαίους στίχους του τραγουδιστή Ian Asbury, έναν "γάμο" που παρουσιάστηκε στο επταλεπτό επικό "Soul Asylum".
Για να μην πλήξουν οι ακροατές με πολυακουσμένα δημιουργήματα οι Cult σέρβιραν πλουσιοπάροχες συνθέσεις με εκρηκτικά riff και σπουδαία "άγκιστρα" μελωδίας σε blues-metal εκρήξεις όπως τα: "New York City", "Automatic Blues" και "Medicine Train».
15. Ratt: "Out of the Cellar" (1984)
Αν μια στιγμή ολοκληρώθηκε η "εισβολή" του glam metal στο mainstream μουσικό πεδίο, ήταν όταν στο βίντεο ο κιθαρίστας των Ratt, Warren DeMartini, εισέβαλε σπάζοντας την κιθάρα του πάνω στο τραπέζι μιας καθωσπρέπει οικογένειας που έβλεπε με αηδία το βίντεο "Round and Round" τρώγοντας.
Το single σκαρφάλωσε στα charts προωθώντας το δίσκο προέλευσης του "Out of the Cellar", και έγινε τριπλά πλατινένιο καθιστώντας τους Ratt ηγέτες της "επανάστασης" του glam metal.
Το ντεμπούτο άλμπουμ του κουιντέτου από το Los Anjeles συνδυάζει τη αίγλη των Motley Crue, τα δυναμικά riff των Aerosmith και τον επιθετικό κιθαρισμό των Judas Priest με όλα τα δυναμικά ραδιο-φιλικά υλικά του σπουδαίου παραγωγού Beau Hill.
Ο τραγουδιστής Stephen Pearcy χλευάζει και ορύεται στα "Luck of communication" και "In Your Direction", ενώ οι DeMartini και ο Robbin Crosby "καλπάζουν με φρενίτιδα" στα "Wanted Man" και "Back for More". Οι Ratt κατάφεραν με την επιτυχία του "Out of the Cellar" το 1984 να είναι τα πιο "καυτά αστέρια" του Sunset Strip.
14. Warrant: "Dog Eat Dog" (1992)
Όπως σχεδόν κάθε άλλη μπάντα από την εποχή του glam metal, οι Warrant ήταν θύμα της επανάστασης του grunge, αλλά διασώθηκαν παρουσιάζοντας το βαρύτερο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα, το "Dog Eat Dog". Οι εναλλακτικοί ύμνοι του hard rock ροκ εξακολουθούν να υπάρχουν, από το κλασικό, "Machine Gun" έως το mid-tempo "Bonfire". Αλλά o Jani Lane παρουσιάζει ενδοσκοπικά την φιλόδοξη μπαλάντα "The Bitter Pill" και προφητική για τον "μεταποκαλυπτικό θρήνο", "April 2031." Ο τραγουδιστής φάνηκε να υπαινίσσεται το δικό του εσωτερικό μαρτύριο στο "All My Bridges Are Burning", μια παραπλανητικά up-tempo ιστορία ενός αδέσποτου σκηνοθέτη που ονομάζεται Jimmy.
Και στην συναρπαστική άσκηση speed-metal "Inside Out", οι Warrant απέδειξαν ότι θα μπορούσαν να ξεπεράσουν σχεδόν κάθε grunge δημιουργία που τους κατέστησε ξεπερασμένους. Είναι τραγωδία που λίγοι άνθρωποι νοιάστηκαν για να το μάθουν.
13. Hanoi Rocks: "Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks" (1981)
Ενώ οι περισσότερες μπάντες του Sunset Strip στις αρχές της δεκαετίας του '80 ήταν απασχολημένες με τις κιθαριστικές ακροβασίες του Eddie Van Halen και τις αντίστοιχες φωνητικές του David Lee Roth, οι Hanoi Rocks της Φινλανδίας "λάμβαναν μαθήματα" από τους New York Dolls και τους Mott the Hoople στο ντεμπούτο τους με το glam-punk δημιούργημά τους "Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks".
Οι πέντε ακόμα έφηβοι έπαιζαν με άγνοια κινδύνου τις διάφορες punk-pop ρουκέτες τους όπως το "Stop Cryin" και το "Lost in the City" αποπνέοντας νεανική αφέλεια. Το πρώτο single "Tragedy" είναι γεμάτο από άπαιχτα riff και ανεξίτηλα φωνητικά, ενώ η πανκ power μπαλάντα τους "Don't Never Leave Me" αποδεικνύει ότι το συγκρότημα ακολουθούσε το δρόμο του "γαντζωμένο σε ένα glam pop υφάδι".
Η "ανδρογενής" εμφάνιση των Hanoi Rocks και τα άγκιστρα της gutter-glam μουσικής τους επηρέασαν τους Guns N 'Roses, Ratt, LA Guns και Poison ενώ στο δίσκο "Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks", η μπάντα άρχισε να διαμορφώνει τον ήχο και την αισθητική της επόμενης δεκαετίας.
12. Cinderella: "Long Cold Winter" (1988)
Ο δίσκος "Long Cold Winter" καθιέρωσε τον frontman των Cinderella, Tom Keifer ως ένα μοναδικό ταλέντο τραγουδοποιίας, δημιουργώντας το όμορφο pop-metal του ντεμπούτου της μπάντας "Night songs".
Το άλμπουμ ξεχωρίζει αμέσως με την ακουστική σύνθεση "Bad Seamstress Blues", ακολουθούμενο από τα δυναμικά και έτοιμα για ύμνους αρένας "Fallin" Apart at the Seams "και "Gypsy Road ".
Η επιτυχία που ξεχώρισε αυτή τη φορά είναι το "Don't Know What You Got (Till It Gone)", μια τρυφερή μπαλάντα πιάνου που ξεπερνά τον προκάτοχό της στο Night Songs, "Nobody's Fool".
11. Motley Crue: "Dr. Feelgood" (1989)
Η υπερβολική δόση ηρωίνης του 1987 του Nikki Sixx έδωσε ώθηση στα μέλη της Motley Crue να αισθανθούν νηφάλιοι. Οι θρυλικοί rockers της μπάντας εμφανίστηκαν καθαροί, αδυνατισμένοι και όχι τόσο άσχημοι στον δίσκο "Dr. Feelgood" του 1989, το πρώτο και μοναδικό τους άλμπουμ στην κορυφή του Billboard 200.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί: Μεταξύ του δυναμικού ομότιτλου τραγουδιού, το σπαραξικάρδιο "Kickstart My Heart" (φέρεται να εμπνέεται από την εμπειρία του θανάτου του Sixx), τη μπαλάντα "Without you" και τις ποπ-μέταλ συνθέσεις "Don't Go Away Mad (Just Go Away)" και "Same Ol 'Situation (SOS) ", ο δίσκος "Dr Feelgood"είναι ουσιαστικά μια συλλογή επιτυχιών. Με τα ναρκωτικά έξω από την εικόνα, οι Motley Crue στράφηκαν στην άλλη μούσα: το σεξ, το οποίο εξωστρέφονται και το εξερευνούν από κάθε γωνία σε υπέροχες συνθέσεις όπως τα "Slice of Your Pie", "Rattlesnake Shake" και "She Goes Down".
Ο παραγωγός Bob Rock συνέβαλε σημαντικότατα καθιστώντας το άλμπουμ "Dr. Feelgood" την μεγαλύτερη μουσικά επιτυχία τους!!!
10. Warrant: "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich" (1989)
Οι Warrant δεν κερδίζουν πόντους για την πρωτοτυπία στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, αλλά η ειλικρινής σύνθεση τραγουδιών και η σταθερή δέσμευσή τους για διασκέδαση αντισταθμίζουν τα μυριάδες κλισέ του "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich".
Τα "32 Pennies", "Down Boys" και "Big Talk" είναι πιασάρικοι ποπ-μέταλ ύμνοι γεμάτοι riff και εντυπωσιακά σόλο (προσφορά του session κιθαρίστα Mike Slamer), ενώ το "Sometimes she cries" και το "Heaven" περιείχαν χορωδιακά μέρη για να τους προωθήσουν στα charts και στις συναυλιακές αρένες. Ο Lane θα καθιερωθεί περαιτέρω ως ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της εποχής του glam metal στα μελλοντικά άλμπουμ των Warrant, αλλά είχε ήδη αρχίσει να ξεχωρίζει στο DRFSR.
9. Whitesnake: "Whitesnake" (1987)
Αφού συμπλήρωσε μια δεκαετία για να απολαύσει την πληρότητα της επιτυχίας , ο David Coverdale ήταν έτοιμος να διαλύσει τους Whitesnake αφού ο ντράμερ Cozy Powell αποχώρησε από το συγκρότημα το 1985. Πείστηκε από την Geffen Records να συνεχίσει να συνεργάζεται με τον κιθαρίστα John Sykes, ο οποίος έπαιξε στη remix αμερικανική έκδοση του 1984 "Slide It In", o Coverdale και το συγκρότημά του επιχείρησαν στα Little Mountain Sound Studios του Βανκούβερ (σπίτι των παραγωγών Fairbairn και Bob Rock) να ξεκινήσουν να δουλεύουν στο επόμενο άλμπουμ τους. Η επιμονή τους απέδωσε.
Το "Whitesnake" είναι το εκπληκτικό δημιούργημα έξι χορδών και αισθησιακών φωνητικών, συνθέτοντας τον μοναδικό hard rock ήχο των τελών της δεκαετίας του '70 και των κυρίαρχων ποπ-μέταλ συνθέσεων που κυριαρχούσαν στα ραδιοκύματα το 1987. Ο Coverdale γοητεύει την αμερικανική ποπ αγορά με τις γιγαντιαίες μπαλάντες "Here I Go Again" και "Is this love", που αποτυπώθηκε καταλαμβάνοντας τα νούμερο 1 και 2 στο Billboard Hot 100, αντίστοιχα. Αλλά είναι οι ροκάδικες συνθέσεις που κάνουν το δίσκο "Whitesnake" ένα στολίδι, από το riffing του "Bad Boys" έως το επικό του "αποπνικτικού" μπλουζ "Crying in the Rain".
Και στο "Still of the Night", οι Whitesnake ξεπερνούν όλες τις ενοχλητικές συγκρίσεις με τους Led Zeppelin για να δημιουργήσουν ένα διαχρονικό αριστούργημα hard rock ολοδικό τους.
8. Extreme: "Extreme II: Pornograffitti" (1990)
Οι Extreme δημιουργήθηκαν πάνω στο glam metal του δίσκου τους με τίτλο "Extreme II: Pornograffitti". Το "Funked-Up Fairy Tale" διαπίστωσε ότι οι rockers της Βοστώνης δημιουργήθηκαν φιλοσοφικά για τη γοητεία και τους κινδύνους του σεξ, των ναρκωτικών και των χρημάτων, υποθέτοντας το αμερικανικό όνειρο και τη λαχτάρα να βρουν κάποια αλήθεια και συμπόνια σε έναν διεφθαρμένο κόσμο.
Οι τρυφερές, παραπλανητικά περίπλοκες ακουστικές μπαλάντες "More Than Words" και "Hole Hearted" κάνοντας το "Pornograffiti" διπλά πλατινένιο, αλλά θεωρείται σήμερα λόγω των σκληρών ροκάδικων συνθέσεων που περιέχονται στο δίσκο. Το "Decadence Dance" και το "It (is a Monster)" είναι υπερηχητικά funk-metal δημιουργήματα ενώ το "Li'l Jack Horny" και το "When I am President" δημιουργούν εκρηκτικές μουσικές εικόνες.
Ο frontman Gary Cherone προσφέρει πικάντικα κοινωνικά σχόλια με τους στίχους του ενώ ο κιθαρίστας Nuno Bettencourt θαμπώνει με την δεξιοτεχνία του στο όργανο. "Εάν αυτό δεν φέρνει δάκρυα στα μάτια σας ως κιθαρίστας, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να φέρει" αναφέρει ο κιθαρίστα των Queen Brian May για το σόλο στην σύνθεση "Get the Funk Out" και συμπλήρώνει: "Δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό."
7. David Lee Roth: "Eat 'Em and Smile" (1986)
Ακολουθώντας το άσχημο διαζύγιο του από τους Van Halen μετά την επιτυχία του 1984, ο David Lee Roth ξεκίνησε τον ανταγωνισμό με τους πρώην συμπαίκτες του συγκεντρώνοντας μια μπάντα αστέρων που περιλάμβανε τον κιθαρίστα Steve Vai, τον μπασίστα Billy Sheehan και τον ντράμερ Gregg Bissonette για το δικό του σόλο ντεμπούτο, "Eat 'Em και Smile". Δούλεψε... Από το εναρκτήριο "Yankee Rose" (ίσως το πιο επιτυχημένο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για το να θέλεις να κάνεις σεξ με το άγαλμα της ελευθερίας), το "Eat 'Em και Smile" ξεκινά με το Diamond Dave να φωνάζει, να ουρλιάζει και να ξεφλουδίζει εικόνες γήινου metal με τα "Shyboy" και "Elephant Gun" και ποπ-ροκ συνθέσεις όπως το "Goin 'Crazy".
Παρουσιάζει μια σουρεαλιστική ιστορία στο "Big Trouble" και μας παρουσιάζει το μαγευτικό "Ladies 'Nite in Buffalo", που είναι το καλύτερο και τολμηρότερο τραγούδι που γράφτηκε από τους Van Halen από το 1984. Η κόλαση δεν αρκετή όταν ένας frontman περιφρονείται...
6. Def Leppard: "Pyromania" (1983)
Στα δύο πρώτα τους άλμπουμ, "On Through the Night" του 1979 και το "High 'n' Dry" του 1981, οι Def Leppard ήταν ικανοποιημένοι αυξάνοντας τις μέτριες πωλήσεις τους. Όμως στο τρίτο άλμπουμ τους, το "Pyromania" του 1983, οι πρώην "βαρέων βαρών" ήρωες του NWOBHM τράβηξαν τον δρόμο της ποπ mainstream μουσικής με τη βοήθεια του παραγωγού Mutt Lange, ο οποίος ήταν παρών και στο "High 'n' Dry". Μαζί, η μπάντα και ο παραγωγός, δημιούργησαν ένα σετ συνθέσεων hi-fi rockers, διακοσμημένο με πανέμορφες φωνητικές αρμονίες. Οι ύμνοι της αρένας "Photography" και "Rock of Ages" έφτασαν στην κορυφή των ροκ πινάκων του Billboard, ενώ τα αισθηματικά "Foolin" και "Too Late for Love" παρουσιάστηκαν πλήρως από τους Def Leppard στο "Hysteria".
Με τo "Pyromania", οι Def Leppard ξεπέρασαν με έμπειρο τρόπο τους hard-rock και pop κόσμους, θέτοντας τις βάσεις για την παγκόσμια κυριαρχία τους και εμπνέοντας ένα κύμα αντιγραφών.
5. Bon Jovi: "Slippery When Wet" (1986)
Στο πρωτοποριακό άλμπουμ τους, το "Slippery When Wet", οι Bon Jovi μετατράπηκαν από ένα ροκ συγκρότημα που αγωνίστηκε για να εισέλθει στα ποπ charts σε mega stars με εξαιρετικές συνθέσεις. Τα singles με το top chart "You Give Love a Bad Name" και το "Livin 'on a Prayer" έχουν φτάσει σε κατάσταση "καραόκε συρραπτικό", ενώ το "Wanted Dead or Alive" τελειοποίησε την rock' n 'roll persona που θα προσπαθούσαν αμέτρητες μπάντες να αναπαράγουν καθ 'όλη τη διάρκεια του δεύτερου μισού της δεκαετίας – συμπεριλαμβανομένων και των ιδίων των Bon Jovi. Τόσο από το funky παίξιμο στο "Social Disease" έως τον παγκόσμιο συναυλιακό ύμνο "Raise Your Hands", η μπάντα άγγιξε την τελειότητα.
Η φιλική προσέγγιση των Bon Jovi στο heavy metal είχε ως αποτέλεσμα μια παρτίδα τραγουδιών που ακούγονται εξίσου στο σπίτι, στις αρένες, στα γήπεδα ποδοσφαίρου, στα ασανσέρ εμπορικών καταστημάτων ακόμα και στα γυμναστήρια. Ανεξάρτητα από τον τόπο που ακούγονται μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ακόμα και σήμερα μαγεύουν τα πλήθη.
4 Aerosmith: "Pump" (1989)
Εάν με το "Permanent Vacation" αναζωογόνησαν την καριέρα τους οι Aerosmith και τους έβαλαν μπροστά στη νέα κατηγορία glam metal, με το Pump απέδειξαν ότι οι ηλικιωμένοι ρόκερς θα μπορούσαν να ξεπεράσουν του επίδοξους απογόνους τους. Το "Pump" ως δίσκος είναι μια έξυπνη περιήγηση συμπαγών riff και παραγωγή τελευταίας τεχνολογίας. Ο "γιατρός" των τραγουδιών Desmond Child δημιουργεί τα ανεξίτηλα μουσικά άγκιστρα της μπάντας και ο παραγωγός Bruce Fairbairn αυξάνει τις επιτυχίες pop-metal όπως το "Love in a Elevator" και το "The Other Side" με στιβαρές διασκευές που δεν θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα των τραγουδιών. Το κόσμημα του άλμπουμ, ωστόσο, είναι η εκρηκτική μπαλάντα του Tyler, "Janie's Got" το οποίο περιέχει τα πιο οδυνηρά κοινωνικά σχόλια και γοητευτικά ηχητικά άνθη της καριέρας του συγκροτήματος. Όχι μόνο το "Pump" είναι ένα σήμα υψηλής δημιουργίας του glam metal, αλλά στέκεται επάξια με τα αδιαμφισβήτητα κλασικά, δημιουργήματα των Aerosmith "Toys in the Attic" και "Rock in a hard place".
3. Motley Crue: "Shout of the devil" (1983)
Το πρωτότυπο κατάμαυρο εξώφυλλο του δίσκου τα είπε όλα. Με την δεύτερη κυκλοφορία τους το 1983, το "Shout at the Devil", οι Motley Crue πήραν όλα τα στοιχεία του ντεμπούτου του 1981, το "Too Fast for Love", και τα έκαναν όλα πιο εντυπωσιακά. Τα μεστωμένα riffs και τα τεράστια άγκιστρα του "Looks That Kill" έδωσαν στους Motley Crue την πρώτη γεύση επιτυχίας τους στα mainstream chart, ενώ το επιβλητικό σκοτεινό pop "Too Young to Fall in Love" έδειξε την τάση του Nikki Sixx για πιασάρικες συνθέσεις που "κολλούσαν" στα αυτιά.
Οι συνθέσεις "Bastard" και "Red Hot" χτύπησαν το κοινωνικό κατεστημένο ενώ το μανιφέστο "Knock" Em Dead, Kid " απέδειξε ότι το συγκρότημα ήρθε για να μείνει. ‘Έτσι το "Shout at the Devil" έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του heavy metal της δεκαετίας του '80, τόσο από την άποψη του ήχου όσο και της εμφάνισης. Επίσης ήταν η τελευταία φορά που οι Motley Crue ρόκαραν με σαφήνεια πριν πέσουν θύματα εθισμών σε ουσίες, προσωπικών τραγωδιών και τα πολύ pop-metal κλισέ που τους βοήθησαν να εξαπλωθούν στο μουσικό κοινό.
2. Skid Row: "Skid Row" (1989)
Οι Skid Row εμφανίστηκαν στην "πίσω άκρη της glam metal χρονομηχανής" αλλά αντιστάθμισαν τον χαμένο χρόνο με το αριστοτεχνικό τους ντεμπούτο του 1989. Οι κιθαρίστες Dave "Snake" Sabo και Scotti Hill βγήκαν μπροστά με απίστευτα κιθαριστικά riff και μουσικές αρμονίες στα "Big Guns", "Here I Am" και "Midnight / Tornado" και φυσικά ο εντυπωσιακός frontman Sebastian Bach περιγράφει με απόλυτο δράμα κάθε νότα που τραγουδά, ερμηνεύοντας για επαναστάτες χωρίς αιτία, ύμνους όπως το "Youth Gone Wild" και "18 and Life" με μια αίσθηση κινδύνου.
Το πραξικόπημα όμως έρχεται με την εκρηκτική μπαλάντα "I remember you", όταν ο Bach τρυπάει τους ουρανούς με μια ουρανομήκη παράσταση, μελισματική "yyyyyooouuuuuu-oooohhhh-yyyeeeaaahhh!" οι Skid Row πέρασαν στο πλήρες heavy metal του1991 "Slave to the Grind", αλλά το ομώνυμο ντεμπούτο τους παραμένει ένα κλασικό heavy metal αλμπουμ.
1. Motley Crue, "Too Fast for Love" (1981)
Έτσι ξεκίνησαν όλα. Το 1981, τέσσερις κοκαλιάρηδες, σκληροτράχηλοι, με σκασίματα στο δέρμα τους νεαροί, μαζεύτηκαν σε ένα στενάχωρο διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων στη γωνία του Sunset Strip και ξεκίνησαν την προσπάθειά τους να αλλάξουν το πρόσωπο των βαρυμεταλλικών δίσκων της εποχής. Σύντομα, οι Motley Crue είχαν αναπτύξει μια εντυπωσιακή εικόνα στο Sunset Strip, συμπαρασύροντας και άλλα club όπως το Whisky a Go και το Starwood για να τους προσκαλέσουν στην σκηνή τους. Ξόδεψαν τα λίγα χρήματα που είχαν και μπήκαν στο στούντιο με τον μηχανικό και πρώην κιθαρίστα των Accept, Michael Wagener, για να βγάλουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ.
Το προκύψαν "Too Fast for Love", το οποίο κυκλοφόρησε το συγκρότημα στην δική του εταιρεία την Leather Records, είναι μια άγρια έκρηξη punk-metal που συνδυάζει τον μπομπάτο hard rock των Kiss και Van Halen, το ατημέλητο glam-punk των New York Dolls και το power-pop των Cheap Trick και των Raspberries. Το "Live Wire" και το "Come On and Dance" κροταλίζουν με τα βρώμικα riff του κιθαρίστα του Mick Mars, ενώ ο Vince Neil "φτύνει" τους στίχους στο "Take Me to the Top" και στο "Piece of Your Action".
Ο Sixx βασίζεται στη δική του ζωή στο "On With the Show", μια αυτοβιογραφική ιστορία για τη "δολοφονία" του βαφτιστικού του ονόματος, Frank Feranna Jr., και ξαναγεννιέται ως ο κακοποιός, οπαδός της ροκ σταρ που ξέρουν και αγαπούν σήμερα. Το ντεμπούτο των Motley Crue υπάρχει ως η καλύτερη κυκλοφορία τους και το καθοριστικό άλμπουμ της εποχής των glam metal δίσκων . Όλοι οι δρόμοι οδηγούν πίσω στο "Too Fast for Love".
Καθένας σίγουρα έχει τη δική του λίστα με τα αγαπημένα και καλύτερα…τουλάχιστον μελετώντας και ακούγοντας ταυτόχρονα, όπως έκανα εγώ για πολλοστή φορά τους αναφερόμενους δίσκους, θα γεμίσει τα αυτιά του με δημιουργική και πρωτοποριακή μουσική του 20ου αιώνα αποφεύγοντας τις κακοποιητικές "μουσικέςταχαμουδηθενιές" που κυκλοφορούν από τους σκουπιδοντενεκέδες στα ακριβά ηχοσυστήματα του 21ου αιώνα!!!!
Νότης "Dr. Feelgood" Γκιλλανίδης
Συχνά αναφέρεται χλευαστικά ως hair metal ή pop-metal αλλά το glam metal άρχισε να "βλασταίνει" στα τέλη της δεκαετίας του '70 μέσα σε ροκ κλαμπ όπως το Sunset Strip, το Gazzarri's, το Troubadour, το Starwood και το Whisky a Go Go. Οι Glam metal εμφανίσεις ανέμιξαν την ένταση, το θεατρικό hard rock των Aerosmith, Kiss και Alice Cooper με το "στρατόπεδο" των ανδρόγυνων glam rock και πανκ εμφανίσεων από τους Bowie, T. Rex και New York Dolls.
Το πρώτο σημάδι του επικείμενου glam metal πνεύματος των καιρών ήρθε το 1978, όταν η αγαπημένη μπάντα του ροκ club Gazzarri’s και οι πρώιμοι υποψήφιοι της Warner Bros, οι Van Halen, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο απλά το όνομα τους. Οι ακροατές γοητεύτηκαν από το απίστευτο παίξιμο της κιθάρας του Eddie Van Halen και ήταν ενθουσιασμένοι με το "λιοντάρι" frontman David Lee Roth, του οποίου τα φωνητικά αποτελούσαν ως επί το πλείστον ήχους φωνηέντων που κατέληγαν με μια έντονη κραυγή.
Οι Van Halen κατάφεραν με το hard rock ως όπλο, να εμπνεύσουν πολλά αγόρια (κυρίως) για να σχηματίσουν μπάντες σε μια προσπάθεια να απομακρυνθούν από τα υπόγεια των γονιών τους και να απελευθερωθούν, χωρίς απαραίτητα η μουσική ικανότητα να είναι προαπαιτούμενη. Όμως το glam metal δεν συνεπήρε τον κόσμο μέσα σε μια νύχτα. Οι Motley Crue έγιναν το "όχημα" που διαδόθηκε περαιτέρω το μουσικό γένος με το χυδαίο-για πολλούς τότε αυτοχρηματοδοτούμενο ντεμπούτο του 1981, το "Too Fast for Love" και τη συνέχεια του, το "Shout at the Devil" του 1983. Και το Νοέμβριο του 1983, το "Metal Health" του Quiet Riot συντάραξε το Billboard 200 για μία εβδομάδα και έγινε το πρώτο heavy metal άλμπουμ που έφτασε στο Νο. 1.
Το "φράγμα" glam είχε τελικά εκραγεί.
Η επιτυχημένη επιτυχία του "Metal Health" προκάλεσε τεράστιο "ξεφάντωμα" στο Sunset Strip, και πριν από πολύ καιρό, τα "ραδιοκύματα" και ο αέρας στις συναυλίες ήταν γεμάτος από μακρυμάλληδες σωβινιστές που τραγουδούσαν για σεξ, ναρκωτικά και rock 'n' roll στο ρυθμό των "βροντών" από τα ντραμς, επιδέξια riff και μεθυστικά σόλο από τις εξάχορδες. Οι Ratt, οι Poison, οι Bon Jovi, οι Cinderella, οι Warrant και οι Motley Crue γέμιζαν αρένες με τους μεταλλικούς ύμνους που μας χτυπούσαν κατάστηθα τους και με τις μπαλάντες που "αιμορραγούσαν" οι μεταλομελωδικορόκ καψούρηδες.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι κριτικοί μισούσαν το glam και όχι πάντα χωρίς λόγο. Για κάθε βιρτουόζο έξι χορδών και ιδιοφυΐα στο τραγούδι που αναδύονται στην εποχή του glam metal, υπήρχαν δεκάδες ταλέντα χωρίς τάλαντο που ξαναζωντανεύουν τις ίδιες βαρετές κλίμακες και εκπέμποντας τα ίδια κλασσικά ροκ σταρ φαινόμενα - τραγουδώντας για μια ζωή που ποτέ δεν θα μπορούσαν να ζήσουν γιατί τα τραγούδια τους δεν έφταναν ως στην κυκλοφορία δίσκου.
Γι 'αυτό λοιπόν είμαστε εδώ: να "κοσκινίσουμε τα σκουπίδια" και να σας φέρουμε τον θησαυρό με τη λίστα των Top 20 Glam Metal Albums. Έχουμε τα απαραίτητα "πολυπλατινένια" μαζί με μερικά λιγότερο γνωστά "διαμάντια" και έχουμε κάνει μερικές προσωπικές εξαιρέσεις.
Ενώ οι Van Halen επηρέασαν μια ολόκληρη δεκαετία συγκροτημάτων glam metal, κανένα από τα άλμπουμ τους δεν ταιριάζει στην ομπρέλα "glam metal". Παρόμοια, παρά το γεγονός ότι έπαιζαν με τα "πουπουλένια" μαλλιά τους, οι Guns N 'Roses δεν ταιριάζουν ποτέ με το μεταλλικό καλούπι του glam και το άψογο ντεμπούτο τους, "Appetite for Destruction", ξεπερνά το μέσο όρο... (Εάν το συμπεριλαμβάναμε εδώ, θα ήταν το Νο. 1 και θα καθιστούσε το υπόλοιπο της λίστας χωρίς νόημα).
20. Warrant: "Cherry Pie" (1990)
"Θα μπορούσα να στριμώξω τον εαυτό μου στο γ@#$νο κεφάλι μου για να γράψω αυτό το τραγούδι", ο Jani Lane θρήνησε για το κομμάτι του τίτλου στο δεύτερο άλμπουμ του Warrant, "Cherry Pie".
Το συγκρότημα σχεδίαζε να κυκλοφορήσει το δεύτερο LP "Uncle Tom's Cabin" και να συμπεριλάβει το τραγούδι με το ίδιο όνομα, αλλά μετά την απαίτηση της Columbia Records για ένα άλμπουμ με τραγούδια τύπου Aerosmith, "Love in a Elevator", ο Lane έγραψε τους στίχους στο "Cherry Pie" σε 15 λεπτά.
Ο Lane μπορεί να περιφρόνησε το "Cherry Pie ", αλλά θα έπρεπε να είχε δώσει περισσότερη πίστη αφού κατάφερε να γράψει έναν διαχρονικό ύμνο ροκ σε λίγα λεπτά, όταν οι περισσότερες μπάντες αγωνίζονται για όλη τους τη σταδιοδρομία για να το κάνουν. Σπουδαίος ως τραγουδοποιός, από τον βαρβάτο ροκάδικο "ύμνο" "Mr. Rainmaker" μέχρι το σπαραξικάρδιο "I Saw Red", που έγραψε αφού συνέλαβε τη φίλη του στο κρεβάτι με τον καλύτερό του φίλο (και που τον οδήγησε σε νευρικό κλονισμό που καθυστέρησε την κυκλοφορία του ντεμπούτου των Warrant, "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich"). Και για να μην ξεχάσει κανείς τις αρχές του party-metal των Warrant, όπου ο τρίτος "ύμνος" της μπάντας "Love in Stereo" έχει περισσότερα μελωδικά "άγκιστρα" και χιούμορ από το μεγαλύτερο μέρος των συγκροτημάτων που πέρασαν από το Sunset Strip στη "στροφή" της δεκαετίας.
19. Poison: "Open Up and Say ... Ahh!" (1988)
Στο δεύτερο τους άλμπουμ, το "Open Up and Say… Ahh! ", οι Poison ενίσχυσαν την δημιουργία τους με τη βοήθεια του σπουδαίου παραγωγού Tom Werman (Cheap Trick, Motley Crue, Twisted Sister) και μας έδωσαν την πιο πιασάρικη μουσική εικόνα τους μέχρι σήμερα.
Το "Nothin 'but a Good Time" και το "Fallen Angel" ήταν ειδικά προσαρμοσμένα για τις αρένες που οι Poison γέμιζαν πλέον, το "Your Mama Don't Dance" ήταν το καλύτερο glam metal τραγούδι έπειτα από το "Smokin..." των Motley Crue στο Boys Room, και η αρχετυπική μπαλάντα "Every Rose Has Its Thorn" έκανε τους αναπτήρες στις συναυλίες της μπάντας να ανάβουν αυτόματα.
Και για να κατανοήσουμε τον απόλυτο παραλογισμό των εναντιωμένων γονεικών ομάδων της δεκαετίας, μην ψάχνετε πέρα από το λογοκριμένο εξώφυλλο του "Open Up " που παρουσίαζε την σκανδαλώδη γλώσσα του φωτομοντέλου Βambi.
18. Bon Jovi: "New Jersey" (1988)
Αφού το "Slippery When Wet" τους ανέβασε στη hard rock στρατόσφαιρα, οι Bon Jovi έκαναν αυτό που θα έκαναν κάποιοι έξυπνοι, νέοι σούπερ σταρ: επανέλαβαν το πρωτοποριακό τους άλμπουμ, σχεδόν τραγούδι με τραγούδι, στον επόμενο τους δίσκο του, το "New Jersey". Το εκρηκτικό κομμάτι "Lay Your Hands on Me" συναγωνίζεται το "Let It Rock". Το "Bad Medicine"συνεχίζει εκεί που σταμάτησε το "You Give Love a Bad Name". Το "I’ll Be There for You" είναι δύο φορές πιο ελκυστικό από το "Never Say Goodbye" και το "Born to Be My Baby" ενώνει την διαφορά μεταξύ των ύμνων αγάπης της εργατικής τάξης "I'd Die for You" και "Livin" on a Prayer”.
Το "Living in Sin" είναι μια αδέξια, επίπληξη της κουλτούρας καθαρότητας και το εργατικό "Stick to Your Guns" προσπαθεί να αναδημιουργήσει το rock 'n' roll παράνομο συναίσθημα του "Wanted Dead or Alive". Ωστόσο, το New Jersey έχει αρκετές επιτυχίες και στιγμές γνήσιου μεγαλείου (όπως ο ύμνος της Springsteen-lite "Blood on Blood" και το καυτό μπλουζ-rocker "Homebound Train") για να συναγωνιστεί με τον προκάτοχό του. Πούλησε 7 εκατομμύρια αντίτυπα στις Η.Π.Α. και δημιούργησε πέντε κορυφαίες top10, τα περισσότερα για κάθε άλμπουμ hard-rock, αποδεικνύοντας ότι το μεγαλείο των Bon Jovi είχε πολύ μέλλον.
17. Def Leppard: "Hysteria" (1987)
Μερικοί παλιομοδίτες κριτικοί και οπαδοί των Def Leppard θεώρησαν ότι οι φανταχτερές κιθάρες στο Hysteria, τα χορωδιακά φωνητικά και οι φωνητικές αρμονίες για ένα rock συγκρότημα ήταν η απόλυτη προδοσία για όλα όσα έκαναν ως κουιντέτο και αναδείχθηκαν μία από τις καλύτερες μπάντες από το κίνημα NWOBHM. Αλλά όλα αυτά τα δήθεν σφάλματα ανέδειξαν το "Hysteria" ως ένα από τα μεγαλύτερα και πιο διάσημα άλμπουμ της ροκ ιστορίας. Συνεργαζόμενοι για άλλη μια φορά με τον παραγωγό Robert John "Mutt" Lange, οι Def Leppard πέτυχαν να δημιουργήσουν το hardrock ροκ Thriller, ένα υπερσύγχρονο ηχητικού θαύματος που γέννησε επτά singles, συμπεριλαμβανομένου του πολυχρόνιου ύμνου των strip-club, "Put some Sugar on Me " και τη μπαλάντα "Love Bites ", το μοναδικό ταξίδι της μπάντας στο Νο. 1. Αγαπήστε τους ή μισήστε τους, όμως κάθε τραγούδι στο Hysteria έχει σχεδιαστεί σχολαστικά για να "κολλήσει " στον εγκέφαλό σας, το οποίο έφτασε να πουλήσει 12 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ.
Το "Hysteria" ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του rock της δεκαετίας των '80ς και, μαζί με το "Slippery When Wet" των Bon Jovi και το "Shout at the Devil" των Motley Crue, βοήθησαν στον καθορισμό ενός ολόκληρου μουσικού κινήματος.
16. The Cult: "Sonic Temple" (1989)
Στα 1987 το "Electric", μετέτρεψε τους Cult από μύθους της Gothic ροκ σε αξιόπιστους συνοδοιπόρους των AC/DC και όλο αυτό ενισχύθηκε από την λιτή παραγωγή του Rick Rubin. Κρατώντας τα βαρβάτα riff και τον ήχο του Morrison να πλανιέται στο "Sonic Temple" του 1989, ο σπουδαίος παραγωγός Bob Rock έδωσε στο άλμπουμ μια "υπερηχητική" λάμψη που ήταν πάντοτε παρούσα στο Hard ροκ ραδιόφωνο εκείνη την εποχή. Το "Sonic Temple" έφτασε στο νούμερο 10 του Billboard 200, ενισχυμένο από τους ανερχόμενους μεταλλικούς ύμνους "Fire Woman" και "Sun King" καθώς και την ψυχεδελική μπαλάντα "Edie (Ciao Baby)”. Το υπόλοιπο άλμπουμ παντρεύει τους δακτυλισμούς στην κιθάρα του Bill Daffy με τους σπουδαίους στίχους του τραγουδιστή Ian Asbury, έναν "γάμο" που παρουσιάστηκε στο επταλεπτό επικό "Soul Asylum".
Για να μην πλήξουν οι ακροατές με πολυακουσμένα δημιουργήματα οι Cult σέρβιραν πλουσιοπάροχες συνθέσεις με εκρηκτικά riff και σπουδαία "άγκιστρα" μελωδίας σε blues-metal εκρήξεις όπως τα: "New York City", "Automatic Blues" και "Medicine Train».
15. Ratt: "Out of the Cellar" (1984)
Αν μια στιγμή ολοκληρώθηκε η "εισβολή" του glam metal στο mainstream μουσικό πεδίο, ήταν όταν στο βίντεο ο κιθαρίστας των Ratt, Warren DeMartini, εισέβαλε σπάζοντας την κιθάρα του πάνω στο τραπέζι μιας καθωσπρέπει οικογένειας που έβλεπε με αηδία το βίντεο "Round and Round" τρώγοντας.
Το single σκαρφάλωσε στα charts προωθώντας το δίσκο προέλευσης του "Out of the Cellar", και έγινε τριπλά πλατινένιο καθιστώντας τους Ratt ηγέτες της "επανάστασης" του glam metal.
Το ντεμπούτο άλμπουμ του κουιντέτου από το Los Anjeles συνδυάζει τη αίγλη των Motley Crue, τα δυναμικά riff των Aerosmith και τον επιθετικό κιθαρισμό των Judas Priest με όλα τα δυναμικά ραδιο-φιλικά υλικά του σπουδαίου παραγωγού Beau Hill.
Ο τραγουδιστής Stephen Pearcy χλευάζει και ορύεται στα "Luck of communication" και "In Your Direction", ενώ οι DeMartini και ο Robbin Crosby "καλπάζουν με φρενίτιδα" στα "Wanted Man" και "Back for More". Οι Ratt κατάφεραν με την επιτυχία του "Out of the Cellar" το 1984 να είναι τα πιο "καυτά αστέρια" του Sunset Strip.
14. Warrant: "Dog Eat Dog" (1992)
Όπως σχεδόν κάθε άλλη μπάντα από την εποχή του glam metal, οι Warrant ήταν θύμα της επανάστασης του grunge, αλλά διασώθηκαν παρουσιάζοντας το βαρύτερο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα, το "Dog Eat Dog". Οι εναλλακτικοί ύμνοι του hard rock ροκ εξακολουθούν να υπάρχουν, από το κλασικό, "Machine Gun" έως το mid-tempo "Bonfire". Αλλά o Jani Lane παρουσιάζει ενδοσκοπικά την φιλόδοξη μπαλάντα "The Bitter Pill" και προφητική για τον "μεταποκαλυπτικό θρήνο", "April 2031." Ο τραγουδιστής φάνηκε να υπαινίσσεται το δικό του εσωτερικό μαρτύριο στο "All My Bridges Are Burning", μια παραπλανητικά up-tempo ιστορία ενός αδέσποτου σκηνοθέτη που ονομάζεται Jimmy.
Και στην συναρπαστική άσκηση speed-metal "Inside Out", οι Warrant απέδειξαν ότι θα μπορούσαν να ξεπεράσουν σχεδόν κάθε grunge δημιουργία που τους κατέστησε ξεπερασμένους. Είναι τραγωδία που λίγοι άνθρωποι νοιάστηκαν για να το μάθουν.
13. Hanoi Rocks: "Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks" (1981)
Ενώ οι περισσότερες μπάντες του Sunset Strip στις αρχές της δεκαετίας του '80 ήταν απασχολημένες με τις κιθαριστικές ακροβασίες του Eddie Van Halen και τις αντίστοιχες φωνητικές του David Lee Roth, οι Hanoi Rocks της Φινλανδίας "λάμβαναν μαθήματα" από τους New York Dolls και τους Mott the Hoople στο ντεμπούτο τους με το glam-punk δημιούργημά τους "Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks".
Οι πέντε ακόμα έφηβοι έπαιζαν με άγνοια κινδύνου τις διάφορες punk-pop ρουκέτες τους όπως το "Stop Cryin" και το "Lost in the City" αποπνέοντας νεανική αφέλεια. Το πρώτο single "Tragedy" είναι γεμάτο από άπαιχτα riff και ανεξίτηλα φωνητικά, ενώ η πανκ power μπαλάντα τους "Don't Never Leave Me" αποδεικνύει ότι το συγκρότημα ακολουθούσε το δρόμο του "γαντζωμένο σε ένα glam pop υφάδι".
Η "ανδρογενής" εμφάνιση των Hanoi Rocks και τα άγκιστρα της gutter-glam μουσικής τους επηρέασαν τους Guns N 'Roses, Ratt, LA Guns και Poison ενώ στο δίσκο "Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks", η μπάντα άρχισε να διαμορφώνει τον ήχο και την αισθητική της επόμενης δεκαετίας.
12. Cinderella: "Long Cold Winter" (1988)
Ο δίσκος "Long Cold Winter" καθιέρωσε τον frontman των Cinderella, Tom Keifer ως ένα μοναδικό ταλέντο τραγουδοποιίας, δημιουργώντας το όμορφο pop-metal του ντεμπούτου της μπάντας "Night songs".
Το άλμπουμ ξεχωρίζει αμέσως με την ακουστική σύνθεση "Bad Seamstress Blues", ακολουθούμενο από τα δυναμικά και έτοιμα για ύμνους αρένας "Fallin" Apart at the Seams "και "Gypsy Road ".
Η επιτυχία που ξεχώρισε αυτή τη φορά είναι το "Don't Know What You Got (Till It Gone)", μια τρυφερή μπαλάντα πιάνου που ξεπερνά τον προκάτοχό της στο Night Songs, "Nobody's Fool".
11. Motley Crue: "Dr. Feelgood" (1989)
Η υπερβολική δόση ηρωίνης του 1987 του Nikki Sixx έδωσε ώθηση στα μέλη της Motley Crue να αισθανθούν νηφάλιοι. Οι θρυλικοί rockers της μπάντας εμφανίστηκαν καθαροί, αδυνατισμένοι και όχι τόσο άσχημοι στον δίσκο "Dr. Feelgood" του 1989, το πρώτο και μοναδικό τους άλμπουμ στην κορυφή του Billboard 200.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί: Μεταξύ του δυναμικού ομότιτλου τραγουδιού, το σπαραξικάρδιο "Kickstart My Heart" (φέρεται να εμπνέεται από την εμπειρία του θανάτου του Sixx), τη μπαλάντα "Without you" και τις ποπ-μέταλ συνθέσεις "Don't Go Away Mad (Just Go Away)" και "Same Ol 'Situation (SOS) ", ο δίσκος "Dr Feelgood"είναι ουσιαστικά μια συλλογή επιτυχιών. Με τα ναρκωτικά έξω από την εικόνα, οι Motley Crue στράφηκαν στην άλλη μούσα: το σεξ, το οποίο εξωστρέφονται και το εξερευνούν από κάθε γωνία σε υπέροχες συνθέσεις όπως τα "Slice of Your Pie", "Rattlesnake Shake" και "She Goes Down".
Ο παραγωγός Bob Rock συνέβαλε σημαντικότατα καθιστώντας το άλμπουμ "Dr. Feelgood" την μεγαλύτερη μουσικά επιτυχία τους!!!
10. Warrant: "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich" (1989)
Οι Warrant δεν κερδίζουν πόντους για την πρωτοτυπία στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, αλλά η ειλικρινής σύνθεση τραγουδιών και η σταθερή δέσμευσή τους για διασκέδαση αντισταθμίζουν τα μυριάδες κλισέ του "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich".
Τα "32 Pennies", "Down Boys" και "Big Talk" είναι πιασάρικοι ποπ-μέταλ ύμνοι γεμάτοι riff και εντυπωσιακά σόλο (προσφορά του session κιθαρίστα Mike Slamer), ενώ το "Sometimes she cries" και το "Heaven" περιείχαν χορωδιακά μέρη για να τους προωθήσουν στα charts και στις συναυλιακές αρένες. Ο Lane θα καθιερωθεί περαιτέρω ως ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της εποχής του glam metal στα μελλοντικά άλμπουμ των Warrant, αλλά είχε ήδη αρχίσει να ξεχωρίζει στο DRFSR.
9. Whitesnake: "Whitesnake" (1987)
Αφού συμπλήρωσε μια δεκαετία για να απολαύσει την πληρότητα της επιτυχίας , ο David Coverdale ήταν έτοιμος να διαλύσει τους Whitesnake αφού ο ντράμερ Cozy Powell αποχώρησε από το συγκρότημα το 1985. Πείστηκε από την Geffen Records να συνεχίσει να συνεργάζεται με τον κιθαρίστα John Sykes, ο οποίος έπαιξε στη remix αμερικανική έκδοση του 1984 "Slide It In", o Coverdale και το συγκρότημά του επιχείρησαν στα Little Mountain Sound Studios του Βανκούβερ (σπίτι των παραγωγών Fairbairn και Bob Rock) να ξεκινήσουν να δουλεύουν στο επόμενο άλμπουμ τους. Η επιμονή τους απέδωσε.
Το "Whitesnake" είναι το εκπληκτικό δημιούργημα έξι χορδών και αισθησιακών φωνητικών, συνθέτοντας τον μοναδικό hard rock ήχο των τελών της δεκαετίας του '70 και των κυρίαρχων ποπ-μέταλ συνθέσεων που κυριαρχούσαν στα ραδιοκύματα το 1987. Ο Coverdale γοητεύει την αμερικανική ποπ αγορά με τις γιγαντιαίες μπαλάντες "Here I Go Again" και "Is this love", που αποτυπώθηκε καταλαμβάνοντας τα νούμερο 1 και 2 στο Billboard Hot 100, αντίστοιχα. Αλλά είναι οι ροκάδικες συνθέσεις που κάνουν το δίσκο "Whitesnake" ένα στολίδι, από το riffing του "Bad Boys" έως το επικό του "αποπνικτικού" μπλουζ "Crying in the Rain".
Και στο "Still of the Night", οι Whitesnake ξεπερνούν όλες τις ενοχλητικές συγκρίσεις με τους Led Zeppelin για να δημιουργήσουν ένα διαχρονικό αριστούργημα hard rock ολοδικό τους.
8. Extreme: "Extreme II: Pornograffitti" (1990)
Οι Extreme δημιουργήθηκαν πάνω στο glam metal του δίσκου τους με τίτλο "Extreme II: Pornograffitti". Το "Funked-Up Fairy Tale" διαπίστωσε ότι οι rockers της Βοστώνης δημιουργήθηκαν φιλοσοφικά για τη γοητεία και τους κινδύνους του σεξ, των ναρκωτικών και των χρημάτων, υποθέτοντας το αμερικανικό όνειρο και τη λαχτάρα να βρουν κάποια αλήθεια και συμπόνια σε έναν διεφθαρμένο κόσμο.
Οι τρυφερές, παραπλανητικά περίπλοκες ακουστικές μπαλάντες "More Than Words" και "Hole Hearted" κάνοντας το "Pornograffiti" διπλά πλατινένιο, αλλά θεωρείται σήμερα λόγω των σκληρών ροκάδικων συνθέσεων που περιέχονται στο δίσκο. Το "Decadence Dance" και το "It (is a Monster)" είναι υπερηχητικά funk-metal δημιουργήματα ενώ το "Li'l Jack Horny" και το "When I am President" δημιουργούν εκρηκτικές μουσικές εικόνες.
Ο frontman Gary Cherone προσφέρει πικάντικα κοινωνικά σχόλια με τους στίχους του ενώ ο κιθαρίστας Nuno Bettencourt θαμπώνει με την δεξιοτεχνία του στο όργανο. "Εάν αυτό δεν φέρνει δάκρυα στα μάτια σας ως κιθαρίστας, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να φέρει" αναφέρει ο κιθαρίστα των Queen Brian May για το σόλο στην σύνθεση "Get the Funk Out" και συμπλήρώνει: "Δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό."
7. David Lee Roth: "Eat 'Em and Smile" (1986)
Ακολουθώντας το άσχημο διαζύγιο του από τους Van Halen μετά την επιτυχία του 1984, ο David Lee Roth ξεκίνησε τον ανταγωνισμό με τους πρώην συμπαίκτες του συγκεντρώνοντας μια μπάντα αστέρων που περιλάμβανε τον κιθαρίστα Steve Vai, τον μπασίστα Billy Sheehan και τον ντράμερ Gregg Bissonette για το δικό του σόλο ντεμπούτο, "Eat 'Em και Smile". Δούλεψε... Από το εναρκτήριο "Yankee Rose" (ίσως το πιο επιτυχημένο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για το να θέλεις να κάνεις σεξ με το άγαλμα της ελευθερίας), το "Eat 'Em και Smile" ξεκινά με το Diamond Dave να φωνάζει, να ουρλιάζει και να ξεφλουδίζει εικόνες γήινου metal με τα "Shyboy" και "Elephant Gun" και ποπ-ροκ συνθέσεις όπως το "Goin 'Crazy".
Παρουσιάζει μια σουρεαλιστική ιστορία στο "Big Trouble" και μας παρουσιάζει το μαγευτικό "Ladies 'Nite in Buffalo", που είναι το καλύτερο και τολμηρότερο τραγούδι που γράφτηκε από τους Van Halen από το 1984. Η κόλαση δεν αρκετή όταν ένας frontman περιφρονείται...
6. Def Leppard: "Pyromania" (1983)
Στα δύο πρώτα τους άλμπουμ, "On Through the Night" του 1979 και το "High 'n' Dry" του 1981, οι Def Leppard ήταν ικανοποιημένοι αυξάνοντας τις μέτριες πωλήσεις τους. Όμως στο τρίτο άλμπουμ τους, το "Pyromania" του 1983, οι πρώην "βαρέων βαρών" ήρωες του NWOBHM τράβηξαν τον δρόμο της ποπ mainstream μουσικής με τη βοήθεια του παραγωγού Mutt Lange, ο οποίος ήταν παρών και στο "High 'n' Dry". Μαζί, η μπάντα και ο παραγωγός, δημιούργησαν ένα σετ συνθέσεων hi-fi rockers, διακοσμημένο με πανέμορφες φωνητικές αρμονίες. Οι ύμνοι της αρένας "Photography" και "Rock of Ages" έφτασαν στην κορυφή των ροκ πινάκων του Billboard, ενώ τα αισθηματικά "Foolin" και "Too Late for Love" παρουσιάστηκαν πλήρως από τους Def Leppard στο "Hysteria".
Με τo "Pyromania", οι Def Leppard ξεπέρασαν με έμπειρο τρόπο τους hard-rock και pop κόσμους, θέτοντας τις βάσεις για την παγκόσμια κυριαρχία τους και εμπνέοντας ένα κύμα αντιγραφών.
5. Bon Jovi: "Slippery When Wet" (1986)
Στο πρωτοποριακό άλμπουμ τους, το "Slippery When Wet", οι Bon Jovi μετατράπηκαν από ένα ροκ συγκρότημα που αγωνίστηκε για να εισέλθει στα ποπ charts σε mega stars με εξαιρετικές συνθέσεις. Τα singles με το top chart "You Give Love a Bad Name" και το "Livin 'on a Prayer" έχουν φτάσει σε κατάσταση "καραόκε συρραπτικό", ενώ το "Wanted Dead or Alive" τελειοποίησε την rock' n 'roll persona που θα προσπαθούσαν αμέτρητες μπάντες να αναπαράγουν καθ 'όλη τη διάρκεια του δεύτερου μισού της δεκαετίας – συμπεριλαμβανομένων και των ιδίων των Bon Jovi. Τόσο από το funky παίξιμο στο "Social Disease" έως τον παγκόσμιο συναυλιακό ύμνο "Raise Your Hands", η μπάντα άγγιξε την τελειότητα.
Η φιλική προσέγγιση των Bon Jovi στο heavy metal είχε ως αποτέλεσμα μια παρτίδα τραγουδιών που ακούγονται εξίσου στο σπίτι, στις αρένες, στα γήπεδα ποδοσφαίρου, στα ασανσέρ εμπορικών καταστημάτων ακόμα και στα γυμναστήρια. Ανεξάρτητα από τον τόπο που ακούγονται μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ακόμα και σήμερα μαγεύουν τα πλήθη.
4 Aerosmith: "Pump" (1989)
Εάν με το "Permanent Vacation" αναζωογόνησαν την καριέρα τους οι Aerosmith και τους έβαλαν μπροστά στη νέα κατηγορία glam metal, με το Pump απέδειξαν ότι οι ηλικιωμένοι ρόκερς θα μπορούσαν να ξεπεράσουν του επίδοξους απογόνους τους. Το "Pump" ως δίσκος είναι μια έξυπνη περιήγηση συμπαγών riff και παραγωγή τελευταίας τεχνολογίας. Ο "γιατρός" των τραγουδιών Desmond Child δημιουργεί τα ανεξίτηλα μουσικά άγκιστρα της μπάντας και ο παραγωγός Bruce Fairbairn αυξάνει τις επιτυχίες pop-metal όπως το "Love in a Elevator" και το "The Other Side" με στιβαρές διασκευές που δεν θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα των τραγουδιών. Το κόσμημα του άλμπουμ, ωστόσο, είναι η εκρηκτική μπαλάντα του Tyler, "Janie's Got" το οποίο περιέχει τα πιο οδυνηρά κοινωνικά σχόλια και γοητευτικά ηχητικά άνθη της καριέρας του συγκροτήματος. Όχι μόνο το "Pump" είναι ένα σήμα υψηλής δημιουργίας του glam metal, αλλά στέκεται επάξια με τα αδιαμφισβήτητα κλασικά, δημιουργήματα των Aerosmith "Toys in the Attic" και "Rock in a hard place".
3. Motley Crue: "Shout of the devil" (1983)
Το πρωτότυπο κατάμαυρο εξώφυλλο του δίσκου τα είπε όλα. Με την δεύτερη κυκλοφορία τους το 1983, το "Shout at the Devil", οι Motley Crue πήραν όλα τα στοιχεία του ντεμπούτου του 1981, το "Too Fast for Love", και τα έκαναν όλα πιο εντυπωσιακά. Τα μεστωμένα riffs και τα τεράστια άγκιστρα του "Looks That Kill" έδωσαν στους Motley Crue την πρώτη γεύση επιτυχίας τους στα mainstream chart, ενώ το επιβλητικό σκοτεινό pop "Too Young to Fall in Love" έδειξε την τάση του Nikki Sixx για πιασάρικες συνθέσεις που "κολλούσαν" στα αυτιά.
Οι συνθέσεις "Bastard" και "Red Hot" χτύπησαν το κοινωνικό κατεστημένο ενώ το μανιφέστο "Knock" Em Dead, Kid " απέδειξε ότι το συγκρότημα ήρθε για να μείνει. ‘Έτσι το "Shout at the Devil" έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του heavy metal της δεκαετίας του '80, τόσο από την άποψη του ήχου όσο και της εμφάνισης. Επίσης ήταν η τελευταία φορά που οι Motley Crue ρόκαραν με σαφήνεια πριν πέσουν θύματα εθισμών σε ουσίες, προσωπικών τραγωδιών και τα πολύ pop-metal κλισέ που τους βοήθησαν να εξαπλωθούν στο μουσικό κοινό.
2. Skid Row: "Skid Row" (1989)
Οι Skid Row εμφανίστηκαν στην "πίσω άκρη της glam metal χρονομηχανής" αλλά αντιστάθμισαν τον χαμένο χρόνο με το αριστοτεχνικό τους ντεμπούτο του 1989. Οι κιθαρίστες Dave "Snake" Sabo και Scotti Hill βγήκαν μπροστά με απίστευτα κιθαριστικά riff και μουσικές αρμονίες στα "Big Guns", "Here I Am" και "Midnight / Tornado" και φυσικά ο εντυπωσιακός frontman Sebastian Bach περιγράφει με απόλυτο δράμα κάθε νότα που τραγουδά, ερμηνεύοντας για επαναστάτες χωρίς αιτία, ύμνους όπως το "Youth Gone Wild" και "18 and Life" με μια αίσθηση κινδύνου.
Το πραξικόπημα όμως έρχεται με την εκρηκτική μπαλάντα "I remember you", όταν ο Bach τρυπάει τους ουρανούς με μια ουρανομήκη παράσταση, μελισματική "yyyyyooouuuuuu-oooohhhh-yyyeeeaaahhh!" οι Skid Row πέρασαν στο πλήρες heavy metal του1991 "Slave to the Grind", αλλά το ομώνυμο ντεμπούτο τους παραμένει ένα κλασικό heavy metal αλμπουμ.
1. Motley Crue, "Too Fast for Love" (1981)
Έτσι ξεκίνησαν όλα. Το 1981, τέσσερις κοκαλιάρηδες, σκληροτράχηλοι, με σκασίματα στο δέρμα τους νεαροί, μαζεύτηκαν σε ένα στενάχωρο διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων στη γωνία του Sunset Strip και ξεκίνησαν την προσπάθειά τους να αλλάξουν το πρόσωπο των βαρυμεταλλικών δίσκων της εποχής. Σύντομα, οι Motley Crue είχαν αναπτύξει μια εντυπωσιακή εικόνα στο Sunset Strip, συμπαρασύροντας και άλλα club όπως το Whisky a Go και το Starwood για να τους προσκαλέσουν στην σκηνή τους. Ξόδεψαν τα λίγα χρήματα που είχαν και μπήκαν στο στούντιο με τον μηχανικό και πρώην κιθαρίστα των Accept, Michael Wagener, για να βγάλουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ.
Το προκύψαν "Too Fast for Love", το οποίο κυκλοφόρησε το συγκρότημα στην δική του εταιρεία την Leather Records, είναι μια άγρια έκρηξη punk-metal που συνδυάζει τον μπομπάτο hard rock των Kiss και Van Halen, το ατημέλητο glam-punk των New York Dolls και το power-pop των Cheap Trick και των Raspberries. Το "Live Wire" και το "Come On and Dance" κροταλίζουν με τα βρώμικα riff του κιθαρίστα του Mick Mars, ενώ ο Vince Neil "φτύνει" τους στίχους στο "Take Me to the Top" και στο "Piece of Your Action".
Ο Sixx βασίζεται στη δική του ζωή στο "On With the Show", μια αυτοβιογραφική ιστορία για τη "δολοφονία" του βαφτιστικού του ονόματος, Frank Feranna Jr., και ξαναγεννιέται ως ο κακοποιός, οπαδός της ροκ σταρ που ξέρουν και αγαπούν σήμερα. Το ντεμπούτο των Motley Crue υπάρχει ως η καλύτερη κυκλοφορία τους και το καθοριστικό άλμπουμ της εποχής των glam metal δίσκων . Όλοι οι δρόμοι οδηγούν πίσω στο "Too Fast for Love".
Καθένας σίγουρα έχει τη δική του λίστα με τα αγαπημένα και καλύτερα…τουλάχιστον μελετώντας και ακούγοντας ταυτόχρονα, όπως έκανα εγώ για πολλοστή φορά τους αναφερόμενους δίσκους, θα γεμίσει τα αυτιά του με δημιουργική και πρωτοποριακή μουσική του 20ου αιώνα αποφεύγοντας τις κακοποιητικές "μουσικέςταχαμουδηθενιές" που κυκλοφορούν από τους σκουπιδοντενεκέδες στα ακριβά ηχοσυστήματα του 21ου αιώνα!!!!
Νότης "Dr. Feelgood" Γκιλλανίδης
// Τελευταία Νέα
-
-
Allman Brothers: Έφυγε από την ζωή ο κιθαρίστας Dickey Betts
Σε ηλικία 80 ετών απεβίωσε, ο κιθαρίστας, τραγουδιστής κ...
-
Pink Floyd: Οι Λunatics στην οπτικοακουστική μεταφορά του “Animals”
Την Παρασκευή 24 Μαΐου , το Κύτταρο, θα πλημμυρίσει από...
-
Vinyl Market 26-27-28 Απριλίου 2024
Το Vinyl Market το μεγάλο event της πόλης επιστρέφει με πασχαλι...
-
-
Eagles: Εξαιρετική box set κυκλοφορία
Οι Eagles γιορτάζουν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους...
-
Οι James σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα τον Σεπτέμβριο
Οι James έρχονται ξανά στη χώρα μας επιβεβαιώνοντας τη σχ...
