Vital Path Project: ''Out of Toys''
Thursday

13Oct

Vital Path Project: ''Out of Toys''

Δημοσιεύθηκε από:

13/10/2022

Κατηγορία: Greek Bands

1971
Δε μπορώ να θυμηθώ μία φορά, παρακολουθώντας επί σκηνής τους REMEMBER LIZZY ή τους Flying Mercury σε διασκευές των υπεραγαπημένων hard rockers από την Ιρλανδία ή από άλλες μπάντες και κυρίως τις δικές τους συνθέσεις, που να εγκατέλειψα το χώρο μετανιωμένος.
Πάντοτε οι μουσικοί και από τις δύο μπάντες έδιναν το απώτατο των μουσικών, άψογων και καλοπροβαρισμένων ικανοτήτων και του πάθους του για την καλλιτεχνία  και τη μουσική. Και αυτός ο σύντομος και λιτός πρόλογος έχει αναφορά στην κυκλοφορία του 1ου άλμπουμ "Out of toys" από το Vital Path Project των αυτάδελφων Πάνου Παπαπέτρου (Noely Rayn, Remember Lizzy, VHS) και του Πέτρου Παπαπέτρου (Flying Mercury).
Η παρουσία Ελλήνων μουσικών και ειδικά στο πολύ ιδιαίτερο μελωδικό μουσικό γένος απαιτεί θυσίες ψυχικές και οικονομικά αιματηρές. Γνωρίζοντας σχεδόν την πλειονότητα των μουσικών που ασχολούνται με το συγκεκριμένο γένος προσωπικά, είμαι σε θέση να κατανοώ κάθε φορά που κάποιο συγκρότημα κυκλοφορεί στο χώρο νέο δίσκο και να διαβλέπω την κατάθεση ψυχής που διατρέχει τα αυλάκια-τις ακτίνες των ψηφιακών δίσκων. Έχουμε λοιπόν κάθε λόγο να είμαστε περήφανοι ως Έλληνες για τα μουσικά μας κατορθώματα.
Σε δύσκολους καιρούς οικονομικής δυσπραγίας και δυστυχώς ψυχολογικής κατήφειας υπάρχει πάντοτε κι ο άνεμος αισιοδοξίας , που μας κρατά ορθούς κι αγωνιστικά ετοιμοπόλεμους.
Τα δύο αδέρφια συνεργάζονται μουσικά για πρώτη φορά και γράφουν μαζί ποικιλόμορφα τραγούδια, από μπαλάντες μέχρι metal. Ο Πέτρος γράφει τους περισσότερους στίχους και παίζει τα ντραμς και ο Πάνος συνθέτει όλες τις μουσικές και παίζει όλα τα υπόλοιπα όργανα (κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο). Σπουδαίες φωνές αναλαμβάνουν τα φωνητικά. Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής και κολακείας ο δίσκος είναι απαραίτητος για την συλλογή κάθε ρέκτη του μελωδικού hard rock ήχου.
Ο δίσκος σίγουρα αποπνέει την αύρα και τον ήχο των '80ς.
το μουσικό περίγραμμα των V.P.P : εξαιρετικά καλογυαλισμένο ήχο με ραφιναρισμένες ενορχηστρώσεις. Το μεγαλόπρεπο στην εισαγωγή του ''You can be the one'' (φωνή: Μιχάλης Σμέρος), ένα smoothie  ροκάδικο κομμάτι με πανέμορφα γυναικεία φωνητικά από την εμπειρότατη σε αυτά Βίκη Αρχοντούλη,  που έφερε μουσικά στα αυτιά μου  μπάντες αγαπημένες, διόλου τυχαίο καθώς τραγουδά και συναρπάζει με τη ζεστή φωνή ο αγαπημένος γνώριμος, δάσκαλος φωνητικής –κυριολεκτικά και μεταφορικά- Μιχάλης Σμέρος.



Συνθέση που ξεχώρισα: το ''Life is rolling on'' (φωνή: Steve Newman) περισσότερο  εμπορικό με ξεκάθαρο βρετανικό hard rock με ''πινελιές'' AOR ύφος, διόλου τυχαίο, καθώς ο ερμηνευτής είναι από τα σημαίνοντα πρόσωπα του μελωδικού ευρωπαϊκού ''γίγνεσθαι''. Με πλήκτρα πληθωρικά και ρεφραίν που αγκιστρώνεται στο μυαλό.
Το ''The distance between us'' (φωνή: Νίκος Συράκος), μία δυναμική μπαλάντα, ''σπαραξικάρδια'' εξαιρετικό δείγμα  μουσικότητας, καθώς  έχει το ομορφότερο σόλο κιθάρας του δίσκου και μας δίνει την ευκαιρία να διαπιστώσουμε το εύρος της φωνής του καλλιτέχνη που την ερμηνεύει.
 ''Straight to the top'' (φωνή: Αγγελική Ροσσολάτου) το επόμενο και αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τον θαυμασμό και στην Αγγελική Ροσσολάτου  που με τη φωνητική παρουσία της,  που συνδυάζει στοιχεία από μεγάλες ερμηνεύτριες της αλλοδαπής όπως οι Janet Gardner (Vixen), Sandy Saraya (Saraya), Robin Beck,  Fiona Flanangan(Fiona), απογειώνει τη δουλειά της μπάντας. Πανδαισία ηχητικών δημιουργιών που  μου δημιουργεί την ευφορία που ένιωθα ακούγοντας μπάντες όπως οι προαναφερθείσες για περισσότερα από 20 χρόνια πίσω. 
Το ''Justification'' (φωνή: Μιχάλης Σμέρος) που ξεκινά στα ίχνη των MISTER MISTER εξελίσσεται πανέμορφα σε μία νοσταλγική αλλά δυναμική heavy  pop rock σύνθεση όπου η απαράμιλλη μουσικότητα και τα περίτεχνα φωνητικά του ερμηνευτή την απογειώνουν.
Στο ''Where you belong" (φωνή: Αποστόλης Ψυχράμης), τόσο η ημιακουστική εισαγωγή όσο και η μπαλαντοειδής διάθεση του τραγουδιστή συναντά ένα απίστευτο κιθαριστικό δακτυλισμό αμιγώς ηλεκτρικό όπου ένας εξαιρετικός κιθαρίστας, δεξιοτέχνης με λαμπρά δεξιοτεχνικά "ακροβατικά" στις ταστιέρες της εξάχορδης "θεάς" δημιουργεί και θυμίζει τον ήρωα και ίνδαλμα του/μας που μας άφησε τεράστια μουσική παρακαταθήκη: τον Gary Moore… και μετατρέπει την σύνθεση στην απόλυτη μαζική "θεραπευτική κιθαριστική προσέγγιση".
Το καλπάζον "No space for cry'' (φωνή: Μιχάλης Καρασούλης): ''γιγαντιαία'' σύνθεση με βαρβάτες μπασογραμμές, ''αστραπές'' τυμπάνων, την εκπληκτική φωνή του Μιχάλη, περάσματα synthies,  αρμονικά δεύτερα φωνητικά  και κιθάρα που ''κεντάει'.
Η απόλυτη σύνθεση για άσμα υμνικό…
''Day of reckoning'' (φωνή: Μάνος Φάτσης): με μία ακόμη εκπληκτική φωνή ξεκινά η σύνθεση που παραπέμπει στην αγαπημένη μου περίοδο των Sabbath  με Tony Martin. Μοναδική σύνθεση που τα έχει όλα… με πανέμορφη και συνάμα δυναμικότατη μουσική φρασούλα που ξεδιπλώνεται σε έναν  Heavy Rock "ύμνο", με ογκώδη ήχο, σολάρισμα βαρβάτο της κιθάρας και την φωνάρα του Μάνου Φάτση να προσδίδει την απαραίτητη ένταση. Μεταλλίζον "μέχρι τα μπούνια" με όλη τη μουσική παρακαταθήκη των Sabbath  αποτυπωμένη. Στο αποτελείωμα της σύνθεσης ακούω και ολίγον τι από soundtrack κάποιας ταινίας για να ολοκληρωθεί η σύνθεση με τους Sabbath ''παρόντες''.
Αναμφίβολα ο δίσκος είναι μία σπουδή μουσική στο μελωδικό γένος και θα ενθουσιάσει πολλούς και όχι μόνο τους αφοσιωμένους στον μελωδικό μουσικό προσανατολισμό. Είναι μία μαζική "θεραπευτική   προσέγγιση" με πλουσιοπάροχα φωνητικά, πλούσιες δόσεις πλήκτρων, ευφάνταστες χορωδιακές επιστρώσεις! Θέλετε κάτι περισσότερο;;;
Ο δίσκος έχει εξαιρετικές συνθέσεις, πιασάρικες μελωδίες και πανέμορφες φωνητικές αρμονίες, που  περιγράφουν αυτό το πρωτόλειο δείγμα. Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής και κολακείας ο δίσκος είναι απαραίτητος για την συλλογή κάθε ρέκτη του μελωδικού  ήχου.
Αφιερωμένο δε σε δύο σπουδαίους ανθρώπους: τους γονείς των δύο αδελφών (με συγκίνησε τα μάλα)…

Νότης "The distance between us" Γκιλλανίδης