// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Steelhouse Lane: Οι "σκλάβοι" της ροκ μελωδίας

Thursday

9Nov

Steelhouse Lane: Οι "σκλάβοι" της ροκ μελωδίας

Δημοσιεύθηκε από:

09/11/2023

Κατηγορία: Rock this Time

2394

O Bρετανός κιθαρίστας Mike Slamer ξεκίνησε την καριέρα του στα μέση της δεκαετίας του '70 με την prog-rock μπάντα των City Boy με τους οποίους κυκλοφόρησε επτά αξιόλογα άλμπουμ και κάνοντας και μία μεγάλη σινγκλ επιτυχία με το "5.7.0.5.".

Μετακομίζει στις ΗΠΑ για μία καλύτερη τύχη και στον δρόμο του συναντά δύο σπουδαίους μουσικούς από τους θρυλικούς Kansas, τον τραγουδιστή και κιμπορντίστα Steve Walsh και τον μπασίστα Billy Greer και δημιουργούν τους εκπληκτικούς Streets κυκλοφορώντας μόλις δύο άλμπουμ.

Στην πορεία αναλώνεται ως session μουσικός παίζοντας κιθαριστικά θέματα και σόλα σε άλμπουμ που οι παραγωγοί ήθελαν να έχουν το δικό του εξάχορδο ηχόχρωμα. Πιο χαρακτηριστικό ήταν ότι έπαιξε ως incognito τα περισσότερα κιθαριστικα σόλα στα δύο πρώτα άλμπουμ των Warrant.

Την δεκαετία του '90 αποφασίζει να ηγηθεί ενός νέου σχήματος που θα φέρει την δική του υπογραφή με την ονομασία STEELHOUSE LANE και συνεργάζεται με έναν απο τους πιο δυναμικούς τραγουδιστές τον Keith Slack (Michael Schenker Group). Το τίτλος του συγκροτήματος προέκυψε από την ονομασία ενός δρόμος που έμενε εκεί ως παιδί, ο Mike Slamer.

Την μπάντα πλαισίωσαν στις ηχογραφήσεις ο ντράμερ DeWayne Barron (James Christian, Rumble Tribe), ο μπασίστας Alan Hearn (Railjack Union, Freebairn), ο κιθαρίστας Chris Lane (μετέπειτα Pretty Maids, At The Movies, Station) ενώ στα δεύτερα φωνητικά συμμετέχουν ο Chris Thompson ( Manfred Mann's Earth Band) και ο Tony Fields.

Ο τραγουδιστής Keith Slack θυμάται πως, το όνειρο του να παίξει από μικρός σε μία μπάντα έγινε πραγματικότητα:

Ξεκίνησα σε ηλικία 4 ετών να παίζω ντραμς. Αργότερα κέρδισα έναν διαγωνισμό ντραμς υπό τη χορηγία της Pearl drums και του περιοδικού Hit Parader, με τον Tico Torres (Bon Jovi) να με βραβεύει σε ηλικία 18 ετών κάνοντας ένα σόλο ντραμς.

Μετακόμισα στο Λος Άντζελες από το Τέξας στα 20 μου και συνέχισα να παίζω ντραμς με αρκετούς εξέχοντες μουσικούς και μπάντες μέχρι το 1995. Εκείνη την εποχή ο φίλος Dave Marshall (κιθαρίστας του Vince Neil) μου ζήτησε να γίνω τραγουδιστής και να κάνει κάποιες συναυλίες μαζί του σε μία νέα μπάντα.

Αυτή ήταν μια εξαιρετική εμπειρία γιατί δούλεψα με τους καλύτερους μουσικούς στο Λος Άντζελες, συμπεριλαμβανομένων των Greg Bissonette, James Kottack και πολλών άλλων. Εκείνη την περίοδο άρχισα να γράφω και να τραγουδάω πιο πρωτότυπο υλικό, το οποίο ήταν το επίκεντρό μου καθ' όλη τη διάρκεια. Ένας από τους καλύτερους φίλους μου, ο μπασίστας DeWayne Barron, συνεργαζόταν με τον James Christian (House of Lords) όταν ο Mike Slamer ρώτησε τον James αν θα τον ενδιέφερε να τραγουδήσει στον δίσκο που ετοίμαζε. Όμως James δεν ήταν διαθέσιμος να κάνει το άλμπουμ και τον παρέπεμψε σεε εμένα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία...

"Metallic Blue"

Ο παρθενικός δίσκος της μπάντας κυκλοφορεί το 1998 με τον τίτλο "Metallic Blue" και βασίζεται σε παλαιότερες συνθέσεις που είχε γράψει ο Mike Slamer για τους House of Lords και την μελωδική και συνάμα άγνωστη μπάντα στο ευρύ κοινό των Tower City.

Όμως το άγχος είχε πνίξει τον Keith μιας και δεν είχε την εμπειρία των ηχογραφήσεων σε στούντιο κάτι που το αναφέρει αποκαλύπτοντας:

"Ήμουν πολύ νευρικός στην αρχή των ηχογραφήσεων διότι το αληθινό μου στυλ ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που έπρεπε να αποδώσω ενώ ήταν η πρώτη μου φορά που δούλευα με έναν παραγωγό που είναι μία μουσική ιδιοφυΐα όπως ο Μ.Slamer.

Κάθε μέρα στην αρχή πίστευα ότι θα με διώξει και θα πάρει κάποιον άλλο για αυτό το άλμπουμ. Ήμουν αρκετά τυχερός και ευτυχώς ο Mike είχε πολλή υπομονή και ενθάρρυνση μαζί μου".

Το ξεκίνημα είναι καταιγιστικό με το ομότιτλο κομμάτι με την υπογραφή του James Christian μιας και η συγκεκριμένη σύνθεση υπήρχε στο άλμπουμ των House of Lords, "Demons Down" (1992) και κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο "Can't Fight Love".

Το υπέροχο μπαλαντοειδές "Surrender" περιέχει ένα από τα πιο AOR ρεφρέν που έχουμε ακούσει και την εν λόγω σύνθεση συνυπογράφουν μέλη των Αμερικανών Tower City και υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ τους "All Or Nothing" (1998) με τον τίτλο "I Won't Surrender".

Ακολουθεί το "Addicted" σε ένα κλασικό aor ύφος ενώ κι αυτό το έχουν πρωτοπεί οι Wall Of Silence στον δίσκο τους "Shock To The System" (1992).

Στην δυναμική μπαλάντα "Find Your Way Home" απολαμβάνουμε ένα φοβερό Slack στην ερμηνεία του.

Το "Dr. Love" είναι ένα κομμάτι που είχε πρωτοπαιχθεί από τους Hardline, στο ντεμπούτο τους άλμπουμ "Double Eclipse" (1992) και εδώ ο Mike Slamer του δίνει ακόμη πιο ποιοτική μορφή. Το "Still" λιτό και υπέροχο AOR ενώ το "Best Years of my Life" είναι μία όμορφη μελωδική μπαλάντα που την συνυπογράφει ο Harry Paress (o συνθέτης του "Love Is a Killer" από τις Vixen).

Το "Feel my Love" έχει ένα σαγηνευτικό αργόσυρτο hard rock/ blues ρυθμό θυμίζοντας Great White.

Το "Fire With Fire" ακουμπά νοσταλγικά τους Boston και σε αυτό έχουν βάλει το χεράκι τους, οι Heath Saltis και Larry Saltis, από τους Tower City (υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ τους "All Or Nothing" του 1998).

Το "Can't Stop" πατά πάνω στα βήματα εποχής Van Halen με Sammy Hagar.

Ο δίσκος κλείνει με την μπαλάντα "Brighter Day" σε ύφος που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Damn Yankees και Night Ranger.

"...Slaves Of The New World..."

To 1999 ακολουθεί η δεύτερη στούντιο κυκλοφορία των STEELHOUSE LANE που φέρει τον τίτλο "...Slaves Of The New World..." με την παραγωγή του ίδιου του Slamer να είναι πιο τολμηρή και πιο κρυστάλλινη, ο ήχος πιο δυνατός και όλα τα τραγούδια καινούργια εκτός από ένα εξαιρετικό ριμέικ του "The Nightmare Begins" των STREETS. Συνθετικά βοηθούν οι Chris Thompson και ο Tony Fields όπως και στα δεύτερα φωνητικά.

Το άλμπουμ ξεκινά με το "Give It All To Me" που είναι αρκετά τεχνικό βασιζόμενο στο USA hard rock ήχο, θυμίζοντας μπάντες όπως οι Mr. Big, Van Halen και Giant.

Το επιβλητικό "Find What We're Lookin' For" αναδεικνύει μερικά prog στοιχεία της μπάντας ενώ οι μελωδικές γραμμές ακολουθούν τους Boston.

To "Son Of A Loaded Gun" ξεκινά λυρικά και εξελίσσεται σε ένα μοναδικό heavy rock έπος με ρεφρέν, κιθαριστικό σόλο και ερμηνεία που το κάνουν αριστουργηματικό.

To "Turn Around" ξεκινά με ένα εξαιρετικό τεμπο στα τύμπανα και με ιδαίτερους χρωματισμούς από την κιθάρα του Mike Slamer ενώ η ερμηνεία του Slack φτάνει ως τον Θεό.

Το "Slaves Of The New World" είναι μία δυνατή καταιγιστική σύνθεση στην οποία θριαμβεύει το κιθαριστικό ταλέντο του Mike Slamer.

Το "All I Believe In" είναι μία πανέμορφη μπαλάντα με ρεφρέν που σε κάνει να δακρύζεις.

Το "In Too Deep" πατά πάνω σε κλασικά AOR μονοπάτια ενώ το επικό και συνάμα κορυφαίο "The Noghtmare Begins" είναι μία παλιά σύνθεση από τους STREETS, και τον υπέροχο δίσκο τους με τίτλο "Crimes in Mind" (1985).

Το "All Or Nothin'" ξεκινά με hard rock blues ρυθμούς και μετασχηματίζεται ειδικά στο ρεφρέν σε μία μελωδική πανδαισία λόγω της σπουδαίας ερμηνείας του Slack . Ακολουθεί το μνημειώδες "Seven Seas" όπου είναι η μνημειώδης αποθέωση της AOR δημιουργίας.

Ο δίσκος κλείνει με το "Where Are You Now" που είναι η πιο περίπλοκη και τεχνική σύνθεση για τα δεδομένα του άλμπουμ με θαυμάσια μελωδική γραμμή.

Στην Ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ περιλαμβάνεται επιπλέον το "If Love Should Go" που είναι ακόμη μία όμορφη στιγμή στο ύφος των εμπορικών Kansas.

Δυστυχώς η συνέχεια για τους STEELHOUSE LANE είχε άδοξο τέλος παρά τις καλές προοπτικές με τον Mike Slamer να φτιάχνει τους εξαιρετικούς Seventh Key παρέα με τον μπασίστα Billy Greer (Κansas) και τον τραγουδιστή Terry Brock. Ο Keith Slack χωρίς να κάνει κάτι πιο σημαντικό έφτιαξε τους Mudpie, και πολύ αργότερα τους Mother Road.

Το 2010 η Escape Music επανακυκλοφόρησε σε διπλό cd τα δύο στούντιο άλμπουμ της μπάντας με ένα 16σέλιδο βιβλιαράκι και ως bonus περιέλαβε και το "If Love Should Go".

Ο Keith Slack αναπολώντας τις μέρες των Steelhouse Lane σε μία παλιά του συνέντευξη του αναφέρει:

"Το ντεμπούτο άλμπουμ μας είχε μεγάλη ανταπόκριση - κοιτάζοντας πίσω τώρα - ενώ οι κριτικές και τα σχόλια ήταν θριαμβευτικά από παντού. Ήταν ο πρώτος πραγματικός δίσκος που έκανα ποτέ. Υπάρχουν μερικά πολύ ωραία πράγματα σε αυτόν τον δίσκο που με συγκινούν ακόμα και σήμερα".

"Αλλά και το "...Slaves Of The New World..." ήταν εκπληκτικό. Το επέλεξαν αρκετοί ως το άλμπουμ της χρονιάς για το 1999 ενώ οι πωλήσεις ξεπέρασαν το εκατομμύριο και ευχαριστώ τους θαυμαστές εκεί έξω που το αγόρασαν και το στήριξαν".

Φώτης Μελέτης