// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Helloween: "Better Than Raw" - Η επαναφορά του prog στοιχείου στους πρωτομάστορες του είδους

Thursday

22Sep

Helloween: "Better Than Raw" - Η επαναφορά του prog στοιχείου στους πρωτομάστορες του είδους

Δημοσιεύθηκε από:

22/09/2022

Κατηγορία: Rocktime Groups

1275

Θυμάμαι, όταν πρωταγόρασα το "Master Of The Rings" των Γερμανών Helloween σε δισκάκι είχα εντυπωσιαστεί από το ύφος του και το στυλ του συγκροτήματος. Διάκριτος χαρακτήρας μουσικής και άποψη για το power metal .

Έλα μου που δεν ήξερα τότε πως αυτοί οι “παλαβοί” Γερμανοί το είχαν πρωτοξεκινήσει στον ευρωπαικό χώρο , χρόνια πριν το 1987 με το μνημειώδες "Keeper Of The Seven Keys part 1". Ωστόσο δεν ήταν απλώς η εισαγωγή του είδους στην ευρωπαική αγορά τότε στα 1987 η μεγαλύτερη προσφορά των Helloween , όσο η αναβίωση με το ίδιο άλμπουμ του ξεχασμένου και θαμμένου στην καταιγίδα του αμερικανικού thrash ήχου στα ‘80s του prog στοιχείου στο heavy metal . Στοιχείο που για να αποτυπωθεί σε δίσκο θέλει μουσική ικανότητα και γνώση , πράγμα που ουδέποτε έλειψε από τους Helloween μια και ο captain της μπάντας Michael Weikath (κιθάρα & backing vocals) , μετά την αποχώρηση του Kai Hansen διάλεγε με πολλή προσοχή τα μέλη της μπάντας και αυστηρά κριτήρια μουσικών ικανοτήτων.
Το line-up λοιπόν που αποτύπωσε το 'Better Than Raw" σε δίσκο ομολογουμένως αν και είχε δέσει με τον καιρό , ήταν ανομοιογενές . Ο τραγουδιστής Andi Deris για παράδειγμα είχε glam / hair rock υπόβαθρο , ενώ ο έταιρος κιθαρίστας Roland Grapow ήταν θαυμαστής της δουλειάς του Σουηδού βιρτουόζου Yngwie Malmsteen. Ο δε πληθωρικός ντράμερ Uli Kusch , υπερηχητικός στον τρόπο απόδοσης μουσικής μόλις είχε προσγειωθεί στους Helloween, ώντας πριν studio μουσικός ως επί τω πλείστον . Ωστόσο παρά την ανομοιογένεια , αυτό σήμαινε και διαφορετική απόδοση της μουσικής της μπάντας στο studio με την κατάλληλη ελευθερία στον καθένα . Με ένα live album (High Live) στις αποσκευές τους, που ήταν ομολογουμένως χορταστικό, το 1997 μπήκαν να ηχογραφήσουν το νέο δίσκο τους , υπό την καθοδήγηση του παραγωγού Tommy Hansen.
To αποτέλεσμα της ηχογράφησης ήταν ο πιο ώριμος δίσκος της καριέρας τους μέχρι τότε, το "Better Than Raw".
Ένας δίσκος που ακουγόταν όλο και πιο ενδιαφέρον στο αυτί του επίμονου ακροατή που αντιλαμβανόταν ότι κάτι καλό είχε στα χέρια του και ήταν αποτέλεσμα της επαναεισαγωγής του prog στοιχείου στον ήχο των Helloween με το γνωστό μεγάλο ρίσκο κάθε prog πονήματος : ή να καταδικαστεί στην αφάνεια ή να λατρευτεί παράφωρα από τους οπαδούς , διχάζοντάς τους . Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία .

Η εισαγωγή του δίσκου και το "Push", έδειχναν ότι κάτι είχε αρχίζει να αλλάζει στους Helloween. Δεν αποτελούσε συνηθισμένο εναρκτήριο λάκτισμα για δίσκο τους , με κιθάρες που με το καλημέρα σου λένε ότι θα λυσσομανήσουν. Το "Falling Higher" ωστόσο , παρά το τυπικό των στίχων τους θυμίζει κάτι από τους προηγούμενους δίσκους για να τονίζει την συνέχεια της εξέλιξης της μπάντας. Μέχρι το πρώτο single του δίσκου, το "Hey Lord!", οι ταχύτητες δείχνουν να είναι σε υψηλό ρυθμό και απότομα πέφτουν.
Αφήνοντας στην ουσία τον Andi Deris να αναλάβει να σηκώσει στις πλάτες του το τραγούδι αφού ο ίδιος το συνέθεσε.
Παρά το αργό του ρυθμού όμως, σε αυτό το τραγούδι αρχίζουν να φαίνονται πιο έντονα τα prog στοιχεία, που συνεχίζουν να κυριαρχούν στο μεσαίας ταχύτητας και έμπνευσης "Don’t Spit On My Mind" και το εκπληκτικό από τεχνικής πλευράς "Revelation" που δείχνει ευθέως την ικανότητα των Helloween να αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους προς τη συνοχή πάντα του κομματιού. Το πιο απλό στο ρυθμό 'Time", με την ωρολογιακή εισαγωγή σου υπενθυμίζει το ποιόν του γκρουπ και κλείνει το μάτι με τον όμοιο τίτλο του στο "Keeper Of The Seven Keys" τραγούδι , "A Little Time".
Το δεύτερο single 'I Can" και το "Handful Of Pain" με το εισαγωγικό riff και τα πλήκτρα πριν το ρεφραίν αργεί να γίνει ενδιαφέρον , ωστόσο το επόμενο τραγούδι "Lavdate Dominvm' που κλείνει το μάτι στους Νοτιο αμερικάνους οπαδούς δεν γίνεται ποτέ ως μια αδύναμη στιγμή του δίσκου . Το δίσκο κλείνει ιδανικά το "Midnight Sun", που μοιάζει σαν να δανείζει ιδέες σε μετέπειτα Helloween άλμπουμ.
Η αλήθεια είναι ο δίσκος πήγε άπατος στην αγορά με τις υπηρεσίες streaming αργότερα να διορθώνουν το κακό, εισάγωντας ως μόνη εκδοχή του δίσκου την ενισχυμένη και επαυξημένη έκδοσή του για να χρυσώσουν το χάπι. Αν και αδικημένος στις πωλήσεις, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι ήταν κακός δίσκος σε μια εποχή που το μινιμαλιστικό στοιχείο στη μουσική έδινε και έπαιρνε και τα solos είχαν παραγκωνιστεί με το "Better Than Raw" να έδειχνε αιρετικά αντίθετο σ’αυτό.
Προτείνεται ανεπιφύλακτα για όσους θέλουν ένα πιο περιπετειώδες άκουσμα από το συγκρότημα.

Κώστας Δάβαρης