Helloween: Ευ πειραματίζεσθαι και "The Dark Ride"
Saturday

22Oct

Helloween: Ευ πειραματίζεσθαι και "The Dark Ride"

Δημοσιεύθηκε από:

22/10/2022

Κατηγορία: Rocktime Groups

2763
Ήδη από την εισαγωγή του εν λόγω δίσκου, το "Beyond The Portal" η αποπνικτική ατμόσφαιρα είναι παρούσα. Πιο ξεκάθαρο σημάδι πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά εντός των Γερμανών Helloween δεν υπήρχε.
Σε νέα, απαιτητική δισκογραφική εταιρεία πλέον, τη Nuclear Blast να τους πιέζει να βγάλει από τη μύγα ξύγκι και με τους Roland Grapow (κιθάρες) και Uli Kusch (τύμπανα) να έχουν το δική τους κλίκα εντός της μπάντας φαινόταν κάτι αρνητικό θα γινόταν και σύντομα.
Μπορεί να το διαχειρίστηκαν εν τέλει πολιτισμένα οι υπόλοιποι του γκρουπ αλλά θα περνούσε καιρός πολύς και θα χρειάζονταν οι μαγικές πινελιές των Kai Hansen και Michael Kiske για να βγάλουν έναν δίσκο αξιοπρόσεκτο και με απήχηση.
Πίσω στο 1999, με την περιοδεία του "Better Than Raw" και ειδικά τις πωλήσεις του δίσκου να κρίνονται αποτυχημένες το λιγότερο (λόγω του νέου , πιο προοδευτικού ύφους του συγκροτήματος που οι ίδιοι καλλιέργησαν στα Keeper albums και άρχισαν να εξελίσσουν υπό νέα δεδομένα στο Better Than Raw), η Nuclear Blast ήθελε κάτι πιασάρικο και δυνατό από τους Helloween για να τους υποστηρίξει στη συνέχεια . Φαίνεται αυτό στη δομή των τραγουδιών του δίσκου – παρόλα αυτά παλιοί στο κουρμπέτι οι Γερμανοί βρήκαν τον τρόπο τους να μας παραδώσουν τον πιο πειραματικό και προσωπικό τους δίσκο με τη νέα χιλιετία.
Αφού λοιπόν, η Nuclear Blast ήθελε εμπορικότητα οι Helloween επανεισήγαγαν έντονα τα πλήκτρα και διάφορα εφέ στο "The Dark Ride", ώστε να φαίνεται πιο κινηματογραφικός ο δίσκος, ρύθμισαν τα τύμπανα του Uli Kusch σε πιο τεντωμένο δέρμα στα floor toms και σε σημεία που ενδιέφερε τη δισκογραφική, πρόσθεσαν επαναλήψεις στα ρεφρέν και έγραψαν κι ένα ραδιοφωνικά φιλικό τραγούδι (If I Could Fly) με εισαγωγή πιάνου για να τους αφήσουν να δουλέψουν το υπόλοιπο , μεγάλο τμήμα του δίσκου όπως ήθελαν. Συνθέτες όλοι εξ αυτών εμπνευσμένοι από τις προστριβές και το "εγώ τους" σίγουρα είχαν έντονο το θυμό και την απογοήτευση που διοχέτευσαν στα τραγούδια τους και ήλπιζαν σε καλύτερες μέρες στην καριέρα τους (βλέπε Salvation).
Και η αρχή μουσικά φαίνεται στο "Mr. Torture". Σίγουρα δε λες και πολύ προσφιλές στο αυτί το riff στα πρώτα κουπλέ .
Ούτε τους στίχους οπότε, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια να θυμίσουν τις δουλειές τους από το "Master Of The Rings" κι έπειτα το τραγούδι αυτό ξεφεύγει σε ενέργεια και δύναμη πράγμα που του χάρισε την τιμή να είναι το πρώτο single του δίσκου.
Το "All Over The Nation" όμοια με το "Falling Higher" του "Better Than Raw" ανεβάζει τις ταχύτητες , όπως αναμένεται από έναν Power metal δίσκο. Η οριακά εύθυμη εισαγωγική μελωδία , επισκιάζεται από την παραγωγή κι ακούγεται σαν ειρωνική έναρξη ταινίας τρόμου.
Οπωσδήποτε τα δεύτερα φωνητικά, βοηθούν τον Deris να προσδώσει στο ρεφραίν τη βαρύτητα που του αξίζει χωρίς να αποκόψουν στο ορχηστρικό τμήμα του κομματιού την απαραίτητη εναλλαγή κιθαριστικών solos από τους Grapow και Weikath (κιθάρες) για να μην απογοητευθεί η Nuclear Blast.


Από το "Escalation 666", τα φίδια αρχίζουν αν ζώνουν τον ακροατή από άποψης ατμόσφαιρας. Τα πλήκτρα αρχίζουν πλέον να δίνουν την προαναφερθείσα κινηματογραφική άποψη του δίσκου και οι κιθάρες, βαριές συνοδεύουν ένα τραγούδι που οι απειλητικοί ψίθυροι του ρεφρέν από τον Deris , σε κάνουν να καταλαβαίνεις πλέον πως τα πράγματα είναι σκούρα. Το σόλο του τραγουδιού έντονα πειραματικό , αλλά απλό σε αποτραβά από την ατμόσφαιρα του κομματιού, έστω και προσωρινά για να επανέλθει σε λυπητερό τόνο προς την έξοδό του.
"Mirror, Mirror" στη συνέχεια – καθρέφτη , καθρεφτάκι μου όπως η κακιά μάγισσα στο παραμύθι της Χιονάτης, ξερά και επιθετικά ρωτά ποιος είναι ο αφέντης όλων, χωρίς προφανώς να λαμβάνει άμεσα απάντηση. Το κομμάτι αυτό , είναι πιο απλά δομημένο μέχρι που ο Deris δίνει τη θέση του σε ένα εξίσου σύντομο σόλο με έντονα τα εφέ, προτού επανέλθει να κλείσει με τις πνιχτές αρμονίες με τις κιθάρες να τον συνοδεύουν. Το δεύτερο και πιο γνωστο single του δίσκου ακολουθεί, "If I Could Fly".
Μια ανάλαφρη στιγμή, να ξεκουραστεί ο ακροατής με ένα αγαπημένο του κοινού τραγούδι και τον Deris, να απολαμβάνει με την απόδοσή του να το ερμηνεύει.
Στο δεύτερο τμήμα του δίσκου, εκκίνηση έχουμε με το "Salvation". Συχνά χρησιμοποιημένη λέξη για τους Helloween και πιθανώς το μόνο κομμάτι στη δισκογραφία τους που του αποδίδει μουσική δικαιοσύνη. Ένα γρήγορο κομμάτι με μελωδική εισαγωγή και δεύτερα φωνητικά στο ρεφρέν, δε λέει πολλά ωσότου ο Deris λήξει το ρεφρέν με τις κιθάρες να τον συνοδεύουν στη χαρακτηριστική αρμονία του κομματιού ιδανικά.
Η επανάληψη αυτού του μοτίβου γίνεται μέχρι τη στιγμή της ανταλλαγής των σόλο που αναπνέουν εδώ όσο χρειάζεται για να ομορφύνουν το τραγούδι. Ένα τραγούδι που τόσο ο Deris όσο κι όσοι ( φάλτσα ή μη ) θέλησαν να το σιγοτραγουδήσουν σίγουρα το ευχαριστήθηκαν. Το εισαγωγικό riff του ακολουθούντος "The Departed", με την συμμετοχή των πλήκτρων ενδύει ένα τραγούδι αργό μεν στο ρυθμό του, αλλά που χαράσσεται εύκολα στη μνήμη του ακροατή, όταν μια απόκοσμη φωνή σαν σε θρίλερ ρωτά "αν εγώ πεθάνω για σένα , εσύ θα κάνεις το ίδιο για μένα;" Ο Deris απαντά αγωνιωδώς στην ερμηνεία του και όταν οι λοιποί της μπάντας δίνουν το ρυθμό στο ρεφρέν, η φωνή επανέρχεται για να κλείσει το τραγούδι.
Το "I Live or Your Pain", σε πιο ροκ ύφος λυρικά και ορχηστρικά και σε κατάλληλο σημείο, δίνει ενέργεια στο δίσκο καθώς αυτός οδεύει προς τη λήξη του σιγά-σιγά. Ομολογουμένως, το metal στοιχείο εδώ αποτυπώνεται στους στίχους του, το δε "We Damn The Night", που ακολουθεί το κάνει μουσικά με ένα βιτριολικό riff που εκκινεί το τραγούδι και το συνοδεύει στη διάρκεια του.
Το ορχηστρικό κομμάτι είναι πολύ πιο προοδευτικό εδώ με τα πλήκτρα να συνοδεύουν παρά να επισκιάζουν τις κιθάρες.
Το δε σόλο σύντομο μεν και όμορφο δε, δίνει τη θέση του σε μια επική εισαγωγή του τελευταίου ρεφραίν, ένα ρεφρέν που αν και υποτυπώδες, συνάδει με το πνεύμα του κομματιού.
Προ του ομώνυμου κομματιού του δίσκου, υπάρχει το "Immortal" που κραυγάζει πως γράφηκε από τον Weikath (ο οποίος ποτέ δεν συμπάθησε το "The Dark Ride", λόγω της πίεσης που τους ασκήθηκε να το αποτυπώσουν μουσικά από τη Nuclear Blast ) και είναι το πιο αδύναμο του δίσκου.
Και τέλος έχουμε το ομώνυμο "The Dark Ride". Το πιο προοδευτικό και μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου.
Οι εναλλαγές εδώ στη δομή του τραγουδιού , μετά την πρόσκληση για βόλτα στην εισαγωγή του κομματιού στο τρενάκι μάλλον του τρόμου, δείχνει πως πιθανώς ξέφυγε της άγρυπνης προσοχής της Nuclear Blast.
Αποτελεί το πιο όμορφο και ταυτόχρονα ειλικρινες κομμάτι ενός απρόσμενα ποιοτικότατου δίσκου από ένα συγκρότημα που πολλοί είχαν ξεγράψει. Τα power metal στοιχεία δεν λείπουν αλλά δεν είναι πρωτεύοντα στο τραγούδι και το δίσκο αυτό γενικά.
Όπως δίχασε την μπάντα ο δίσκος αυτός και συνετέλεσε στη φυγή των Grapow / Kusch έπειτα, έτσι δίχασε και τους οπαδούς αλλά πάντοτε θα στέκεται εκεί στη δισκογραφία των Helloween για να θυμίζει πως να ανατρέπεται η "επιβεβλημένη" εμπορικότητα με πανούργο τρόπο .
Κι αν και λόγω κυρίως του "If I Could Fly" πούλησε καλύτερα ο δίσκος αυτός το προοδευτικό στοιχείο ήρθε - ξανά - για να μείνει στους  Helloween, ενδεδειγμένων και των επόμενων άλμπουμς που ακολούθησαν, υπό νέα σύνθεση πια.

Κώστας Δάβαρης