Danger: "Rescue 1989"
Wednesday

18Jan

Danger: "Rescue 1989"

Δημοσιεύθηκε από:

18/01/2023

Κατηγορία: Old Time Rock

1704
Χριστούγεννα 2022. Σε κατάμεστη καφετέρια των Βορείων Προαστίων τα ηχεία παίζουν όλως περιέργως γνώριμη και λατρεμένη μουσική...A.O.R και μελωδικό rock/hard rock. Το βλέμμα πλανιέται στο χώρο και εντοπίζει τον "δισκοθέτη" (ναι είχε και τέτοιον, εκτός των σερβιτόρων) που παίζει γνωστές και λιγότερο επιτυχίες.
Κάποια σύνθεση όμως ηχεί στα αυτιά μου ιδιαίτερα και καθώς δεν τη γνωρίζω πλησιάζω για "επιμόρφωση", τον περίπου μία δεκαετία μεγαλύτερο μου υπεύθυνο της μουσικής. Με ενημερώνει, ότι αυτό που μου θυμίζει παλιές αγαπημένες μπάντες όπως οι Sangre Azul, Niagara, δεν είναι τυχαίο ή σύμπτωση καθώς είναι μία μπάντα από Ισπανία! Οι Danger  και ο κιθαρίστας τους είναι φίλος του!
Είναι γνωστό, ότι το μελωδικό  rock έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και στα αυτιά μου. Έτσι λοιπόν αυτό το μουσικό σχήμα το  έψαξα και βρήκα περισσότερες πληροφορίες όπως και τον ψηφιακό δίσκο τους  με ταξίδεψε στα '80ς και το μελωδικό ήχο της εποχής χωρίς να μπορώ να αντισταθώ στις επανειλημμένες ακροάσεις του δίσκου.
Το σχήμα των DANGER από την Βαρκελώνη της Ισπανίας ηχογράφησε στα 1989  ένα demo 4 κομματιών που τους οδήγησε στο Yamaha Band Explosion Contest και ήταν οι νικητές της Ισπανίας. Ως εκ τούτου, εμφανίστηκαν  στους παγκόσμιους τελικούς του Τόκιο της Ιαπωνίας, αναδεικνύοντας μια βραχύβια καριέρα, καθώς μετά από πολλά σόου στην Ισπανία το συγκρότημα διαλύθηκε.  Φυσικά παρουσιάζουν αυθεντικό μελωδικό ήχο…όχι, δε διεκδικούν πρωτοτυπία και μοναδικότητα αλλά με μαεστρικό τρόπο και άφθαστη μουσικότητα θα σας ταξιδέψουν σε εποχές που η μελωδία σήμαινε πολλά στην καθημερινότητα της μουσικής δημιουργίας.
Καθώς γράφω τούτη την παρουσίαση ακούω το δίσκο μάλλον για 10η φορά. Κάθε φορά που το ακούω, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά και τους στίχους των τραγουδιών. Ο δίσκος πραγματικά με οδηγεί στα χνάρια των Journey, Foreigner, Loverboy, και άλλων καλλιτεχνών αυτής της περιόδου.
Είναι ο μελωδικός συνδυασμός μουσικών οργάνων και φωνών που τα αποδίδουν. Υπήρχε μια "κατσαρόλα που έβραζε" στην ισπανική μελωδική Hard Rock σκηνή κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80. Μεγάλες μπάντες όπως οι Niagara, Manzano, Sangre Azul ή Hiroshima πρόσφεραν ποιοτικά άλμπουμ ισάξια  με οποιαδήποτε μεγάλη ευρωπαϊκή μπάντα. Ανάμεσά τους, αλλά με πιο underground προφίλ, και οι Marshall Monroe, μία hard  ροκ μπάντα από την Μαδρίτη.
Από τις "στάχτες" των Marshall Monroe γεννήθηκαν οι DANGER, συμπεριλαμβανομένων των Jorge Fontecha (φωνητικά), Jose A. Martin (πρώην Sangre Azul) και Jose Antonio Casal στην κιθάρα, Luis Perona (μπάσο) και Jose A. Pereira (τύμπανα), εμπνευσμένοι από τη μελωδική rock/AOR του Ηνωμένου Βασίλειου και της Σκανδιναβίας.


Αλλά πολύ υλικό συντέθηκε κατά τη διάρκεια αυτών των "χρυσών" χρόνων, και οι DANGER επανενώθηκαν για να δώσουν επιτέλους μορφή σε αυτά τα τραγούδια που είχαν μείνει στα ράφι. Με την αρχική σύνθεση και τον νέο νεαρό τραγουδιστή Amosquiro Amularo, οι Danger ηχογράφησαν τελικά το ντεμπούτο τους CD "Rescue 1989".
Αυτό που έχουμε εδώ είναι ένα υπέροχο "διαμαντάκι"  μελωδικού  Hard Rock που συντέθηκε πριν από 25 χρόνια, πρόσφατα ηχογραφημένο αλλά με τον ήχο του 1989, με τραγούδια  βασισμένα στα πλήκτρα, αιχμηρά riff της κιθάρας βασισμένα στην σκανδιναβική παράδοση θρυλικών συγκροτημάτων  όπως, οι Treat, Europe, Dalton και άλλα παρόμοια.
Δεν μπορείτε παρά να λατρέψετε συνθέσεις  με χρώμα AOR, όπως τα "Take My Love", "Alone", "Never Treat Me Like a Loser", "Danger (Let’s Get Away) " που είναι όλα διακοσμημένα με συναρπαστικά ρεφρέν.
Οι Danger  δείχνουν τη σκληρότερη πλευρά τους με τα μελωδικά "Hunter", "Since You Been Gone" (όχι η κομματάρα των  Rainbow) και το ροκάδικο "Rock & Roll" με πολλές "εξάχορδες εκρήξεις".
Θαυμαστές της χρυσής δεκαετίας του '80 σας συμβουλεύουμε: Το "Rescue 1989" των Danger είναι ένα είδος "χαμένου" άλμπουμ μελωδικού  Hard Rock / AOR και είναι ποοοοοοολύ καλό.
Είναι ένα άλμπουμ στο στυλ των μεγάλων συγκροτημάτων του είδους όπως οι Europe, γεμάτα εύκολα, απλά, πολύ εμπορικά και ακόμη και χορευτικά τραγούδια που είναι ιδιαίτερα προσανατολισμένα στο "εφηβικό" κοινό ή σε εκείνους που δεν αναζητούν πάρα πολλές μουσικές περιπλοκότητες. Φυσικά, είναι ένα πολύ καλά επεξεργασμένο άλμπουμ, με άριστο ήχο και δεξιοτεχνική  μουσικότητα  από όλο το συγκρότημα και μια φωνητική δουλειά που, κατά καιρούς, δίνει έναν μακρινό αέρα από  David Coverdale.
Οι δύο ακουστικές εκδοχές που περιλαμβάνονται στο τέλος του άλμπουμ ακούγονται ιδιαίτερα καλές, θα έλεγα καλύτερα ακόμα και από τα ίδια ηλεκτρικά κομμάτια, που λάμπουν με τη φωνή του Jorge Amosquiro.

Νότης "Never Treat Me Like a Loser" Γκιλλανίδης