Ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου οι αποθεωτικές ιαχές όλων μας που βρεθήκαμε στη χτεσινή συναυλία στο φιλόξενο χώρο του KYTTARO Live Club της Αθήνας για τη δεύτερη συναυλία των Ten στην Ελλάδα με support 2 ελληνικές μπάντες, τους Kostas Varras & PERPETUAL και τους GANZI GUN

Πρώτη εικόνα μπαίνοντας νωρίς-νωρίς στο χώρο , η αρκετά απογοητευτική η προσέλευση των μουσικόφιλων…ας είναι όμως η εικόνα  από το merchandise για τις μπάντες ήταν αρκετή για να διασκεδάσει τις ανησυχίες μου.. ήταν αρκετά πλούσιο με cd’s  και μπλουζάκια τα οποία , απ’ ό,τι πρόσεξα , μέχρι το τέλος του τρίωρου event τιμήθηκαν δεόντως… λίγο πριν τις 9 μμ λοιπόν (πράγμα ακόμη πιο ιδιαίτερο και σπάνιο για τα δικά μας δεδομένα) οι Kostas Varras & PERPETUAL ξεκίνησαν δυναμικά το set τους –και είναι κρίμα- μπροστά σε λιγοστούς  παρόντες.
Παρουσιάζοντας συνθέσεις από το εξαιρετικό OVERLORDS PERPETUAL  που κυκλοφόρησε το 2004 (μήπως έφτασε η ώρα και για κάτι νέο δισκογραφικά;;) καθώς και τρεις εξαιρετικές διασκευές (Rainbow All Night Long,Scorpions και φυσικά Malmsteen Ι See The Light Tonight)… οι τέσσερις  τους , δηλ. οι Kostas Varras  (κιθάρα που απέδωσε φόρο τιμής στο είδωλο του ,τον Yngwie Malmsteen άψογα και χωρίς υπερβολές shredding), ο  Bob Minetos (στο μπάσο ,βράχος σταθερότητας), ο Mike Livas (στη φωνή, εκπληκτικός –απέδωσε τις συνθέσεις περισσότερο ως Geoff Tate και λιγότερο ως Kiske –αφού είναι τραγουδιστής και στη μπάντα tribute για τους Helloween Keepers Οf Jericho) και τον  Nestor Fotis Canister (στα drums –ίδιος Rondinelli  εμφανισιακά και παικτικά) , έπειτα από την εμφάνιση τους στο  BAT CITY που τους παρακολούθησα ένα χρόνο πριν , εμφανίστηκαν  ωριμότεροι , καλοπροβαρισμὲνοι και το μέλλον τους καλεί να ηχογραφήσουν χωρίς χρονοτριβή, αρκεί να συνεχίσουν τη δουλειά με συνέπεια και προσγειωμένοι.

Για να ακολουθήσουν οι εξαιρετικοί Ganzi Gun, που “ με το φάρμακο του μυαλού ”  (το όνομα GANZI GUN προέρχεται από την λέξη των Σουμέριων GAN-ZI-GUN-NU που σημαίνει το φάρμακο του μυαλού)που χορήγησαν και  το μοντέρνο Hard Rock που έπαιξαν επί σκηνής του Κύτταρου Live θεράπευσαν κάθε αμφιβολία ικανής μουσικότητας για το νεαρό της ηλικίας τους…. το συγκεκριμένο cd της μπάντας (Welcome to the Show ) το έχω “λιώσει” κυριολεκτικά, αλλά νομίζω πως σε κάθε εμφάνιση τους οι συνθέσεις απογειώνονται κυριολεκτικά από τους  Χρήστο Φακιόλα στη φωνή (με το ίνδαλμα του Axl Rose , ο τραγουδιστής μοιάζει σε  έκταση, χροιά  και ισχύ…), συνεπικουρούμενος από τους Διονύση Μπουραζάνη και Θανάση Δαδακαρίδη στις κιθάρες (τρελό κιθαριστικό δίδυμο σε παίξιμο και εμφάνιση), τους μετρονόμους στο μπάσο,  Μανώλη Μαθιουδάκη και στα “πετσιά” με τον “τυμπανοβασανιστή” Γιάννη Ψαράκη, που  έδωσαν για μία ακόμη φορά απτές εικόνες και ακούσματα του μουσικού ταλέντου  και του πάθους τους για τη μουσική που υπηρετούν και γουστάρουν ξεσηκώνοντας τους θεατές που έφτασαν τους 200 μετά βίας ώσπου…
Ώσπου  είχε φτάσει πλέον η στιγμή που οι περισσότεροι περιμέναμε –ανάλογα και την ηλικία μας- χρόνια για δεύτερη φορά : η εμφάνιση της μελωδικής μπάντας από την Αγγλία:των ΤΕΝ!!
Είχε φροντίσει να μας προϊδεάσει ο Gary Hughes με μία ακουστική συναυλία την προηγούμενη βραδιά σε γνωστό club  της πόλης , που περιλάμβανε συνθέσεις προσωπικές καθώς και τραγούδια από συνεργασίες που καλλιτέχνης έχει κάμει με άλλους μουσικούς του χώρου ενώ ο αγγλοκύπριος manager  της μπάντας Jason Thanos φρόντισε να ανοίξει την όρεξη του κοινού αναγγέλλοντας  την κυκλοφορία του επόμενου δίσκου του συγκροτήματος, το "Isla De Muerta", που θα ακολουθήσει το πολύ επιτυχημένο και ήδη κλασικό "Albion" και δίνοντας σήμα στην κονσόλα να παίξει το teaser  του επερχόμενου cd.
  Η μπάντα εισέβαλε στην σκηνή με τρεις δυναμίτε , τον ένα πίσω από τον άλλο: Fear the Force  (Spellbound 1999), Gunrunning (Heresy and Creed 2012) και Spellbound (Spellbound 1999) και για τις επόμενες δύο ώρες συνεπήρε το κοινό που δυστυχώς δε  γέμισε το χώρο.
Μόνο 200 περίπου οπαδοί αποθέωναν και τραγουδούσαν με την μπάντα κάθε τραγούδι ,στίχο-στίχο…κρίμα, διότι έπειτα παραπονιόμαστε που δεν έρχονται μπάντες στην Ελλάδα. Τέλος πάντων με την γκρίνια, τι κι αν η πλούσια , βοστρυχωτή κόμη του Gary Hughes  είναι “σεληνιακό τοπίο” πλέον ,  οι χαμηλές και μεσαίες  νότες  κυριαρχούν, αλλά κι οι υψηλές “καρφώνονται“ με μεγάλη μαεστρία , όπου κι όπως χρειάζεται!
Πραγματικά , η παρουσία τους δικαίωσε κάθε μακροχρόνια αναμονή, με εμφάνιση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά που αναμένει ο ρέκτης του μελωδικού χώρου: εκπληκτικά φωνητικά, κιθάρες που δεν αρκούνταν σε δεξιοτεχνικά solos αλλά προσέθεταν μελωδικές γραμμές και ιδιαίτερα στις δισολίες , στακάτες μπασογραμμές, τύμπανα ευφάνταστα χωρίς να παρεκλίνουν από το ρυθμό, με απαραίτητο συμπλήρωμα της μελωδίας τα πλήκτρα…
Στο δε τέλος της συναυλίας σχηματίστηκε μία ουρά από οπαδούς της μπάντας για αυτόγραφα , υπογραφές σε cd , αφίσες , μπλουζάκια και  όταν μετά από αρκετή ώρα  τελείωσε η  αλληπεπίδραση αυτή  η διασκέδαση μεταφέρθηκε σε γνωστό club της πόλης!!
Μία εξαιρετική βραδυά με τις εμφανιζόμενες μπάντες να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και ικανοποιούν τους φίλους της καλής μουσικής!!
Set lists:
Kostas Varras & PERPETUAL
Majesty
Immortal Hymn
All Night Long(Rainbow cover)
Prince of Darkness
Empire of Shadows
Pictured Life  (Scorpions cover)
Overlord
I can't wait
Ι See The Light Tonight (Malmsteen cover)
I'll never cry again
Melancholy
 
Ganzi Gun
 Intro
Siren
Over the City
Friday the 13^th
Gunshot
Psycho Circus
Sweet Sadness
Whiskey Talking
Scream
Fading Lights
 
 TEN:
  Fear the Force  (Spellbound 1999),
Gunrunning (Heresy and Creed 2012)
Spellbound (Spellbound 1999)
A Smuggler's Tale(Albion 2014)
 Wildest Dreams (The Name of The Rose 1999)
The Robe(The Robe 1997)
Apparition  (Return To Evermore 2004)
Ten Fathoms Deep  (The Robe 1997)
Don't Cry  (The Name of The Rose 1999)
Glimmer of Evil (Far Beyond the World 2001)
Goodnight Saigon (The Name of The Rose 1999)
Battlefield (Albion 2014)
Lamb To The Slaughter ( Ten 1996)
Valentine (Babylon 2000)
After The Love Has Gone (Ten 1996)
Red (Spellbound 1999)
The Name of the Rose (The Name of The Rose 1999)
 
Αξίζουν ευχαριστίες προς όλες τις μπάντες για τη διάθεση , την άψογη μουσικότητα και την επικοινωνιακή τους ικανότητα,  τους ανθρώπους του Κύτταρου Live  για τις μπάντες που μας παρουσιάζουν. Μακάρι και το κοινό να ήταν πολυπληθέστερο δίοτι βραδιές σαν και τούτη δεν πρέπει να παραβλέπονται από τους φίλους του μελωδικού χώρου.
Ούτε πολλές είναι, ούτε πολλοί είμαστε…κι όπως είχε πει ο θρυλικός Γ. Φλωράκης (τραγουδιστής των Raw Silk) σε παρόμοια εκδήλωση: "πάντοτε στο μελωδικό χώρο είμαστε λίγοι και λίγοι θα παραμείνουμε…δεν είναι της μόδας…."

Νότης Γκιλλανίδης