SL Theory, Νοely Rayn, Cellar Stone( live report, Fuzz Club)
Tuesday

31Dec

SL Theory, Νοely Rayn, Cellar Stone( live report, Fuzz Club)

Δημοσιεύθηκε από:

31/12/2019

Κατηγορία: Συναυλίες

2715
Το Σάββατο, στις 28 Δεκεμβρίου τρεις από τις αγαπημένες μπάντες μου, με πιστούς ακόλουθους εδώ και πολλά/αρκετά χρόνια η καθεμία, εμφανίστηκαν μαζί και χάρισαν στους παρόντες που γέμισαν το Fuzz Club, με όμορφες μουσικές.
Οι Αθηναίοι heavy rockers, Cellar Stone που άνοιξαν το συναυλιακό event και έδωσαν στην ροκάδικη κοινότητα των ολίγων αλλά πιστών, το απώτατο της μουσικής τους έντασης.
Επηρεασμένοι από την μουσική των μεγαθηρίων της δεκαετίας του ‘70, Black Sabbath, Led Zeppelin, Thin Lizzy, Cream αλλά και από σημερινές αμερικανικές μπάντες όπως οι Black Stone Cherry,  Alter Bridge, Stone Sour, κατέθεσαν την δική τους άποψη, με χαρακτηριστικό τρόπο.


Ρεφρέν που σου κολλάνε, πανδαισία από κιθαριστικές δισολίες και riff από τους εξαιρετικούς και συνάμα παθιασμένους Aris Pirris και George Maroulees  σε κιθάρες και φωνή μ' ένα ογκωδέστατο rhythm section που σε καθηλώνει με τους Akis Rooster στο μπάσο και τον George Karlis στα τύμπανα, οι οποίοι δημιούργησαν ένα σκηνικό που δύσκολα θα έμενε απαρατήρητο για τους άγευστους στον ήχο και την σκηνική παρουσία τους. Τίμιο, ευθύ heavy rock από "ψημένους" στο σανίδι μουσικούς που έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από την συμμετοχή τους και σε άλλα, μουσικά σχήματα.
Ιδανικό λοιπόν άνοιγμα για την βραδιά!

Το σετ λιστ της μπάντας:
1.Live while you're alive 2.Wash my sins away 3.One fine day 4.Lights out 5.Spread your wings 6.Breaking from inside 7.I found my way.

Στην συνέχεια "κατέλαβαν" την σκηνή οι Noely Rayn, που δημιουργούν τις μουσικές τους, δημιουργίες ακολουθώντας την παράδοση των Thin Lizzy.
Με εξαιρετικούς μουσικούς, η ελληνική  μπάντα, από παλιά στο σανίδι ως Remember Lizzy (συγκρότημα διασκευών στους χιλιοαγαπημένους Lizzy).
Σχεδόν αψεγάδιαστη η εμφάνιση όλων τους (και γράφω σχεδόν, γιατί μας ταλαιπώρησαν τα ζητήματα ήχου), 
πίσω από το μικρόφωνο ο εκπληκτικός τον Μιχάλη Δανδουλάκη τόσο σε χαμηλές και ψηλές νότες ("καμπάνα", με όγκο, έκταση και ισχύ), που συνεπικουρούμενος από τους "διόσκουρους" Πάνο Παπαπέτρο και Γιάννη Σίννη στις κιθάρες,  τον νεοφερμένο Κώστα Ραγκαζά με βαρβάτες μπασογραμμές, στιβαρό και αθόρυβο ''μουσικός βράχος'' - rhythm section μετρονομική και παθιασμένη παρουσία. Στα πλήκτρα έχουμε τον βιρτουόζο  Μάνο Γαβαλά και στα "πετσιά" με τον "τυμπανοβασανιστή"  Άκη Γαβαλά, έδωσαν δείγματα του μουσικού ταλέντου τους και του πάθους τους για τη μουσική που υπηρετούν και γουστάρουν. Με το ταιριαστό απόλυτα σαξόφωνο του μόνιμος πλέον σε συνοδεία-όπου απαιτείται- και ο Λευτέρης Πουλιού.
Παρουσίασαν για πρώτη φορά συνθέσεις από τον δεύτερο άρτι κυκλοφορούντα  δίσκο τους "Perfect is not Enough"  καθώς και τα ομορφότερα από το "Escape From Yesterday"  Δεν κρύβω ότι στο "Dazzling Eyes" με "πήραν τα ζουμιά", την αγαπημένη μου σύνθεση, που όταν την πρωτάκουσα σε πρωτόλεια μορφή ακατέργαστου "διαμαντιού" με καθήλωσε: ένα πραγματικά "μελωδικό διαμαντάκι" με δυναμικότατη ρυθμική γραμμή από τους  Nikos Papadopoulos (στον δίσκο) στις μπασογραμμές και τον ογκόλιθο Akis Gavalas στα τύμπανα, με μία πρώιμη AOR αίσθηση, όσο για μένα πάντοτε με συγκινεί από το πρώτο βράδυ που το άκουσα και με ταξιδεύει σε χρόνους παρελθοντικούς.
Το feeling Whitesnake  της πρώτης περιόδου, με το blues/funk  rock να είναι διάχυτο παντού. Σίγουρα σε αυτό συμβάλλει και η ερμηνεία του Μιχάλη Δανδουλάκη πίσω από τα μικρόφωνα, προσδίδει μία γοητεία στις συνθέσεις, κληρονομιά του από την μπάντα διασκευών για τους Whitesnake που συμμετέχει  στους  Saints & Sinners και σίγουρα προσδιορίζει καλύτερα την ποιότητα φωνής που περιέγραψα.


Πάντοτε οι Έλληνες "Thin Lizzy fan club" έδιναν το απώτατο των μουσικών, άψογων και καλοπροβαρισμένων ικανοτήτων και του πάθους τους για τη μουσική … η χαρά μου λοιπόν είναι τρισμέγιστη διότι οι φίλτατοι "μετασχηματισμένοι" μουσικά σε NOELY RYAN κυκλοφόρησαν πλέον τις προσωπικές τους δουλειές και δισκογραφήθηκαν και επίσημα (εντάξει Μιχάλη;;) Σίγουρα, η μουσική επιρροή τους από  τα γνήσια τέκνα της Ιρλανδικής γης (Phil Lynnot, Gary Moore)  και όχι μόνο με την ταυτότητα τους την προσωπική, είναι διάχυτη παντού!
Ακούσαμε:
1. 69 hours
2. Midnight
3. Broken Windows
4. Silenced World
5. Bleeding
6. Try to survive
7. World Of Liars
8. Lost & Found
9. Dazzling Eyes
10. Lonely Land
11. No More
12. The bitter truth
 
 
Και εκεί που έμεινα για μία ακόμη φορά έκθαμβος ήταν όταν στην σκηνή παρουσιάστηκαν σε ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα οι SL Theory(δεν παύουν να με εκπλήσσουν κάθε φορά)!!!


Δέκα περίπου χρόνια μετά την δημιουργία τους από τον πασίγνωστο στα μουσικά δρώμενα  drummer Σωτήρη Λαγωνίκα (What’s The Buzz? / Double Treat) και την κυκλοφορία του πρώτου album “SL Theory – I”, το συγκρότημα έχει, πλέον, εξελιχθεί σε εξαμελές σχήμα.
Με τους  ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ  Mike Karasoulis (Dakrya / Double Treat) στα φωνητικά, Alex Flouros (Seduce The Heaven / Fragile Vastness / What’s The Buzz?) στην κιθάρα, Γιάννη Νίγδελη (Double Treat) στην κιθάρα, Μάνο Γαβαλά (Sound Of Silence / Airged Lamh / Noely Rayn) στα πλήκτρα και Chris Kollias (Seduce The Heaven / Persona Non Grata) στο μπάσο καθώς επίσης και τις εξαιρετικές γυναικείες φωνές Anna T. TaRba και Μαργαρίτα Παπαδημητρίου στα χορωδιακά φωνητικά. Οι SL Theory μετά τις εκπληκτικές εμφανίσεις τους σε Ελλάδα και εξωτερικό αποτελούν την  αποθέωση του Prog Rock και ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα των τελευταίων ετών.
Πλέον οι  SL THEORY έχουν τρεις κυκλοφορίες και με το υπέροχο "Cipher"  μόλις να κυκλοφορεί (το αγόρασα κατά την αποχώρηση μου και αποτελεί το πρωτοχρονιάτικο μου soundtrack… καθώς συνδυάζει άψογα AOR / μελωδικό  Rock, Prog Rock. Η μπάντα μας παρουσίασε με σπουδαία μουσικότητα, δεξιοτεχνία και αστείρευτη ενέργεια νέες και παλαιότερες συνθέσεις "ταξιδεύοντας" μας με μοναδικές και περίτεχνες συνθέσεις που συνδύαζαν το  Prog Rock  θυμίζοντας πολυαγαπημένες υπερμπάντες όπως οι  Kansas,  Styx,  Queen, και  Foreigner προσθέτοντας και "ολίγο" από Ayreon.
Ακούσαμε heavy στιγμές, με "περάσματα" proggy, και "γλυκαθήκαμε" με τις "AORοπλεγμένες ατμοσφαιρικές ονειροπαγίδες".
Θα σταματήσω κάπου εδώ τα εγκώμια για την μπάντα που κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να ακούσω/δω με "ταξιδεύει" ΜΟΝΑΔΙΚΑ!
Παρουσίασαν 16 "ύμνους" που παρατίθενται στο τέλος του κειμένου…

Έπαινοι αξίζουν και  στα τρία συγκροτήματα που μας χάρισαν μία εξαιρετική βραδιά. Πολλά μπράβο και στον Σάκη Φράγκο και την High Priority Promotions για άλλη μία φορά. Υπέροχη βραδιά πραγματικά!

Υ.Γ.: Η φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση από τον Πέτρο Παπαπέτρου.

Νότης "Wash My Sins Away" Γκιλλανίδης

// Old Time Rock

// Live Favorites