Αν μη τι άλλο, μια συνέντευξη με έναν από τους Τέσσερις Πατέρες της μουσικής μας, είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα. Ο Bill Ward είναι αυτός που θα περάσει από το μικροσκόπιο του rocktime.gr για δεύτερη φορά, καθώς πριν λίγες μέρες αναλύσαμε τον δίσκο του “Accountable Beasts”.

Μέσα από την αποσπασματική επιλεκτική συνέντευξη που ακολουθεί, θα δούμε τον Bill, να μιλάει για το καινούριο του άλμπουμ, τα τραγούδια του και φυσικά το τι μέλει γενέσθαι με την υπόλοιπη παρέα των BlackSabbath.
Δική σας!

- Ήσουν απασχολημένος με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με τον Ozzy, με τους Black Sabbath και κατά πόσον ή όχι θα αποτελέσεις μέρος της επιστροφής τους... και στη συνέχεια, από το πουθενά, έρχεται ένα νέο άλμπουμ από σένα, το “AccountableBeasts” και μας πιάνεις στον ύπνο. Ήταν αυτό στα σχέδιά σου;

Bill: Υπάρχουν πολύ περισσότερα σε εξέλιξη, στην πραγματικότητα. Είχαμε ήδη ενημερώσει τους ανθρώπους, όχι σε μεγάλο βαθμό, αλλά εν μέρει από τις συζητήσεις που βγήκανμια-δυο εβδομάδες πριν, ότι είχα ήδη κινηθεί προς τα εμπρός με τα projects μου. Είχα ετοιμάσει κάποιες προϋποθέσεις σχετικά με το πώς θα ήταν τα πράγματα για εμένα για να ξαναεπιστρέψω στους Black Sabbath. Με τον τρόπο αυτό, είχα πει ότι έχω ένα επικείμενο άλμπουμ που σύντομα θα βγει, έτσι υπήρχαν αυτές οι φήμες οι οποίες συνεχίζονται.

Μας εξέπληξε όλους, συμπεριλαμβανομένων και εμάς, φίλε. Κανονικά, όταν βάζεις κάτι στο iTunes υποτίθεται ότι είναι ένα μικρό κομμάτι περιόδου χάριτος, αλλά αυτό πέρασε ακαριαία. Είχαμε ένα κομμάτι εσωτερίκευσης στο στρατόπεδό μας. Όλοι ήταν στο στυλ, "Ω σκατά, δεν έχουμε καλέσει εκείνο το πρόσωπο ή το πρόσωπο αυτό." Με λίγα λόγια, ήταν ένα σκατά σύμπλεγμα.

Έχουμε τελειώσει το mastering από τις 6 Ιανουαρίου 2015, οπότε ξέραμε ότι ήταν σε εξέλιξη και θα πρέπει να το δημοσιεύσουμε. Ήταν «δεδομένο» ότι θα έβγαινε. Είχαν πάρει τα πράγματα την τροπή τους και είχαν δρομολογηθεί σε απευθείας σύνδεση τώρα. Υπάρχει ένα δελτίο τύπου που ακολουθεί την κυκλοφορία και θα υπάρξουν αντίγραφα του άλμπουμ σύντομα. Δεν ήταν όλα στιγμιαία με αυτή την έκδοση, αλλά δεν υπήρχε καιρός μέχρι να φτάσουμε εδώ. Ήταν λίγο ατημέλητος ο τρόπος το πώς φτάσαμε ως εδώ, αλλά είμαστε εντάξει τελικά με αυτό.


- Θα ήταν πολύ εύκολο για εσένα να κάνεις έναν metal δίσκο στο ύφος των Black Sabbath και οι οπαδοί θα το αγόραζαν αμέσως, αλλά δεν το έκανες αυτό. Προχώρησες προς τα εμπρός. Αυτό το άλμπουμ είναι σχιζοφρενικόκατά στιγμές, είναι heavy σε άλλα σημεία , είναι μελωδικό αλλού και συγκλονιστικό κατά τμήματα.

Bill: Ήξερα μουσικά ότι ήθελα να είναι πιο τολμηρό σε σύγκριση με το “WhenTheBoughBreaks”. Ήξερα ότι επρόκειτο να παίξω πιο βαριά και πιο επιθετικά. Έπαιξα, από τα εννέα κομμάτια που είναι διαθέσιμα, σε όλα τα τραγούδια εκτός από το  “FirstDayBack”.  Ήθελα επίσης να βρω ένα σπίτι για το “Straws”.   Κάναμε αυτό το τραγούδι ως μια ατομική προσπάθεια μετά την 9/11 και θα ήθελα να βεβαιωθώ ότι θα είχε μια ιστορική στέγη.
Ήθελα να παίξω πράγματα που σκεφτόμουν ότι ήταν βαρύτερα, ειδικά από την άποψη των τυμπάνων.  Το ομώνυμο κομμάτι“Accountable Beasts”είναι ένα καλό παράδειγμα του τρόπου που χτυπάω την ντραμς. Αυτό είναι σε εξέλιξη από τις16^η και 32^ησημειώσεις του bassdrum που έχω. Για μένα, αυτό είναι σχεδόν ευθύ πανκ, ξέρεις. Όταν το λέω αυτό φίλε, εννοώ, ότι είναι σχεδόν σαν το “Symptom Of The Universe”.
Θα ήθελα σίγουρα να πάρω πίσω την άνεση του να αισθάνομαι περισσότερο σαν στο σπίτι μου, και αυτό είναι το να παίζω βαρύτερα για να είμαι ειλικρινής. Νομίζω ότι το “Accountable Beasts” το επιτρέπει αυτό και είναι μια πολύ καλή πλατφόρμα για μένα να είμαι τοποθετημένος περισσότερο πιο«μέσα στο δέρμα μου». Και στο τέλος ο απολογισμός μου ήταν "Ω ναι, έχω παίξει δυνατά και επιθετικά μετά από καιρό."

- Εκτός από το "Straws" τα υπόλοιπα είναι νέα τραγούδια;

Bill: Ναι, είναι. Ακριβώς για να ξέρετε, έχουμε επίσης αρχίσει από την οριστικοποίηση και κυκλοφορία του “Beyond Aston”. Ο λόγος που το αναφέρωείναι ότι μέχρι τώρα κάποια πράγματα, κινούνταν πολύ, πολύ αργά.
Είπα, "Κοίτα, ας κάνουμε ένα γρήγορο άλμπουμ". Τα γαμημένα διάσημα τελευταία λόγια! Αυτό είναι και το πώς ξεκινήσαμε. Είχα τα τραγούδια "Accountable Beasts" και "Ashes", τα οποία λεγόντουσαν ως τότε"I Believe". Είχα σχεδόν έτοιμο το"Leaf Killers".
Είπα, "Ξέρεις τι, το έχουμε πιάσει από τα αρχίδια, ας το κάνουμε και να το κυκλοφορήσουμε". Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η διαδικασία θα πάρει περίπου έξι γαμημένα χρόνια! Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν κάτι που επρόκειτο να είναι αρκετά εύκολο να το κάνουμε, αλλά από την αρχή μέχρι το τέλος χρειάστηκαν έξι χρόνια. Πολλά από αυτά ήταν νέα. Το “First Day Back” προήρθε από το “Beyond Aston”και έτσι λοιπόν είναι ένα παλαιότερο κομμάτι.
Το “The Wall Of Death” το έγραψα την άνοιξη του 2013. Είχα φουντώσει πολύ εκείνη τη στιγμή από το συγκρότημα των Black Sabbathγια τα πράγματα που έπρεπε να έχω κάνει ή πει, ή ήταν. Ήμουν απολύτως εξαγριωμένος. Πήρα την υπόθεση στο στυλ, "Ξέρετε κάτι ρε παιδιά; Άντε γαμηθείτε! ". Έτσι, έγραψα το “The Wall Of Death”. Γι 'αυτό έχω και τους στοίχους που λένε, , “Keep the pace, motherfuckers. We roll and here we roll, you want to roll?  Let’sroll”.
Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση.
Χρειαζόταν να το πω αυτό και έπρεπε να βγω από το σώμα μου και να πω, "Ξέρεις τι; Απλά έχω βαρεθεί με ό, τι λέτε για μένα". Είμαι πολύ έντιμος άνθρωπος και αν δεν ήταν αλήθεια θα ήμουν ήδη πίσω. Αυτό είναι για το οποίο μιλάει στο περίπου. Θεωρώ ότι έφτιαξα ένα αγενές τραγούδι. Έβαλα επίτηδες την τεράστια κιθάρα στο τέλος και ήθελα να είναι βραχνή, μη συμμορφούμενη ... ήθελα ο ήχος να ακούγεται σχεδόν έξω από τη θέση του. Φαινόταν να ταιριάζει αν και ήταν εκτός τόπου. Δεν είμαι σίγουρος ότι έχει νόημα για άλλους, αλλά κάνει ένα μουσικό νόημα για μένα. Εμείς πειράξαμε σκόπιμα και συνειδητά τα επίπεδα του DB σε ένα μη συμμορφούμενο τρόπο από την άποψη της εγγραφής.
-
Οι στίχοι είναι δυνατοί σε αυτή την δουλειά σου, αλλά δεν έχεις γράψει πραγματικά πολλούς στίχους στους Sabbath. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια, μουσικά και στιχουργικά, είναι το “Leaf Killers”.

Bill: Δεν έγραφα με τους Sabbath αρκετούς γιατί δεν υπήρχε μια τρύπα, ή δεν υπήρχε χώρος. Ήταν κάτι σαν ένα πράγμα Ozzy / Geezer.
Κάθε φορά σε μια στιγμή, αν είχα κάποιους στοίχους τους εκτύπωνα.Μερικές από τις λυρικές ιδέες μου είναι στα λευκώματα των Sabbath, αλλά πρωτίστως ορίζαμε το πώς είμαστε, και αυτό είναι το πώς λειτουργεί. Αυτός είναι ο τρόπος που κοιτάζαμε τα πράγματα. Έτσι δεν επέτρεπα σε αυτούς τους στίχους να ανθίσουν. Επίσης, νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού είναι ότι όταν κατάφερα τελικά να είμαι νηφάλιος, το 1984, επέτρεψα στον εαυτό μου να βγει λίγο περισσότερο παραέξω. Άφησα τον εαυτό μου να είναι πιο δημιουργικός. Ήθελα πραγματικά να γράψω περισσότερα. Γράφω ποίηση, και γράφω και γράφω και ξαναγράφω ... αυτό είναι το γαμημένο πράγμα που κάνω. Έρχονται ιδέες σε εμένα όλη την ώρα. Αυτό ξεκίνησε από τότε που έγινα νηφάλιοςκαι συνεχίζετε πολύ περισσότερο τώρα.
Όσο για το “Leaf Killers”, μου αρέσει αυτό το τραγούδι πολύ. Πρόκειται για το επίπονο έργο της ζωής και ότι μερικές φορές γινόμαστε κουρασμένοι από την ζωή. Όλοι μας αισθανόμαστεκατά αυτόν τον τρόπο και μερικές φορές θέλουμε να κάνουμε διάλειμμα, ή να έχουμε ένα φλιτζάνι τσάι ή ένα φλιτζάνι καφέ. Μερικές φορές, κάποιοι από εμάς, θέλουμε να πυροβολήσουμε τον εαυτό μας.Έρχεται στην πραγματικότητα ότι θα ήταν ένα πολύ καλό  τέλος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έγραψα τους στίχους “When I’m at peace I’m going to lay in my daddy’sarms.”.
Είναι πολύ παρήγορο να το γνωρίζουμε αυτό. Το “Silent shimmer shit the vest”το έβαλα επειδή ήταν για τον τρόπο που οι στρατιώτες, κυρίως οι Αμερικανοί στρατιώτες έχουν τεθεί σε καταστροφικό δρόμο. Στέκονται εκεί, και είναι στην  πυρά από τους ανθρώπους που θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα αυτές τις μέρες. Ήθελα να περιγράψω πως μία σφαίρα θα χτυπήσει το γιλέκο και σκέφτηκα «λαμπυρίζει σιωπηλά» (silent shimmers). Η έκφραση αυτή, είναι κάτι περισσότερο από μια σφαίρα που θα χτυπήσει το γιλέκο.
Είναι, επίσης, αυτός ο θόρυβος στο σπίτι που δεν μπορούμε συχνά να τον κάνουμε έξω. Είναι αυτή η στάση που δεν είμαστε αρκετά σίγουροι, αλλά ξέρουμε ότι δεν αισθανόμαστε σωστά. Ο τελικός λογαριασμός του “silent shimmers” είναι όταν η σφαίρα χτυπά το Kevlar.
Λατρεύω την περιγραφή της θλίψης που έρχεται αμέσως μετά από αυτό. Μου πήρε πολύ χρόνο για να καταλάβω πώς θα μπορούσε να γράψει κάποιος για το πώς μπορεί κανείς να πάρει μέσα από τη θλίψη, την αρχική θλίψη. Το σοκ λαμβάνει χώρα, αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να τοποθετήσω το σοκ και την θλίψη μαζί, και χρειαζόμουν μια λέξη και μου ήρθε με το «μανδύας». Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια δομή που θα κρατούσε κάτι, ένα μανδύα. Ήθελα το “Leaf Killers” να είναι ένα τραγούδι Metal. Δεν είναι αυτό που λέμε “Metal in you rface” αλλά είναι metal όσον αφορά τον τρόπο της στάσης και η συνολική του τοποθέτηση μαζί.


-Τι πραγματεύεται το “D.O.T.H.”; Φαίνεται να υπάρχει ένα θεματικό εδώ!

Bill: Το πιο σκοτεινό από τα άλογα(The Darkest Of The Horses).
Πρόκειται για το πρόσωπο στη ζωή σου που υπάρχει πραγματικά για να σε γα@#ει.
Το πιο σκοτεινό από τα άλογα είναι πολύ κοντά, ξέρεις.Λοιπόν, αυτό περίπου είναι το "D.O.T.H.". Ήθελα να το κάνω ερωτικό. Ήθελα να το κάνω σεξουαλικό. Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα, και πάλι, όπου μπήκα σε αυτό και έπαθα πουτσόκρυο. Ήμουν σαν, "Ω Θεέ, νόμιζα ότι σε άκουσα να λες ότι δεν θα ακούσω τον ήχο των δικών μου ουρλιαχτών." Με άλλα λόγια, σε εμπιστεύτηκα! Φωνάζω  ότι αυτό είναι πραγματικά οδυνηρό σε αυτό το τραγούδι, όπως στο σημείο που λέω, “Where do we go from here?”.  Είναι για μένα κυνικό και πάλι, ιδιαίτερα με τη σχέση μου με το Θεό. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω μια κακή σχέση με τον Θεό, αυτό σημαίνει απλώς, ότι εκείνη τη στιγμή, όταν το έγραψα, ήμουν πολύ κυνικός. Αυτό περιγράφει περίπου. Λατρεύω αυτό το τραγούδι, μουσικά και στιχουργικά. Κάναμε πολύ καλή δουλειά σε αυτό.

- Με τα πάντα στο χάος με τους Sabbath, θα μπορούσες να παίξεις αυτά τα τραγούδια live;

Bill:Έχουμε ήδη κάνει πρόβες τα κομμάτια. Μάλιστα, μόλις τελειώσαμε με τις πρόβες. Η πρόθεση μας είναι να αρχίσουμε και πάλι τον Ιούνιο (πρόβες) για να δούμε αν μπορούμε να δεθούμε περισσότερο. Αν τα καταφέρουμε, έχουμε κάποιους promoters που θα μπορούσαν να μας βγάλουν σε περιοδεία. Είναι λίγο δαπανηρό, για να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Είναι δαπανηρό από την άποψη του πληρώματος ... και για να γίνει κιόλας αυτό, όπως θα ήθελα να γίνει, θα χρειαστούν δέκα άτομα στην μπάντα. Υπάρχουν τέσσερα άτομα που εγώ αποκαλώ «Η Γοτθική Χορωδία μου». Υπάρχουν πολύ οπερετικά πράγματα σε αυτό το άλμπουμ. Για να το εκτελεστούν, θα πρέπει να έχουν αυτά τα οπερετικά και jazzy είδη από αυτούς τους ανθρώπους.
Ακόμα παίζουμε το “Mobile Shooting Gallery” από το πρώτο άλμπουμ και σε αυτό το τραγούδι θα τραγουδήσουμε πολλούς στίχους πολύ γρήγορα και για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχουμε κάποιο είδος τζαζ, για να εντείνει την διασκέδαση και να τραγουδήσουμεσε αυτό το στυλ. Για μένα, αυτό είναι προκλητικό, δύσκολο και θαυμάσιο και ελπίζω ότι μπορούμε να έχουμε μια μπάντα που θα τα παίξει αυτά live.

- Μέρος της διαμάχης είναι ότι σύμφωνα με ορισμένα στρατόπεδα, οι υπόλοιποι Black Sabbath, λένε ότι δεν είσαι σε θέση να παίξεις μια ολόκληρη συναυλία, από θέμα φυσικής κατάστασης.
Bill: Ω, αυτός είναι ο φόβος τους, που δεν έχει με τίποτα να κάνει με μένα. Αυτός είναι ο φόβος κάποιου άλλου. Αυτό είναι απλά φόβος και αυτό είναι όλο που είναι. Δεν είναι η αλήθεια και δεν έχει να κάνει με την αλήθεια.
Το μόνο πράγμα που συνέβη σε μένα και αυτό είναι η αλήθεια είναι ότι εγώ πραγματικά αρρώστησα στις 18 Οκτωβρίου 2013. Μέχρι εκείνο το σημείο ήμουν απολύτως σε θέση να παίξω ντραμς και θα μπορούσα να έχω παίξει σε πολλές παγκόσμιες περιοδείες, κ.λπ. .
Απλώς δεν είχα υπογράψει κάποιο συμβόλαιο. Αν είχα υπογράψει συμβόλαιο τότε δεν θα ήμουν άρρωστος, σύμφωνα με αυτούς! Μισώ αυτό που συμβαίνει, είναι τρομερό. Είναι μια καλή ρητορική ερώτηση: Αν είχα υπογράψει το συμβόλαιο που προσφέρθηκε σε μένα, που δεν το έκανα, αλλά αν είχα υπογράψει, κατά πάσα πιθανότητα θα είχα απαλλαγεί από τα προβλήματα υγείας! Αυτό είναι τρελό. Μόλις υπογράφεις, απλά δεν έχεις προβλήματα υγείας.
Δεν θα είχα ποτέ, μα ποτέ δεσμευτεί με καμία δέσμευση για συναυλίες, ή ηχογραφήσεις στο στούντιο, αν ήξερα ότι υπήρχε κάτι που συμβαίνει μέσα μου που θα μπορούσε να με σταματήσει από το να κάνω αυτό. Δεν υπήρχε ούτε ένα γαμημένο πράγμα να συμβαίνει μέσα μου που θα με σταματούσε από το να παίξω στο στούντιο ή σε μια ζωντανή πρόβα με την μπάντα. Δεν υπήρχε απολύτως τίποτα.

- Υπάρχει περίπτωση να έχουμε ελπίδες ότι θα επανενωθείς με τους υπόλοιπους Sabbath;

Bill: Η δήλωση που έκανα ήταν στην πραγματικότητα ένα κλαδί ελιάς. Ήταν ένα πραγματικό κλαδί ελιάς, όχι μια πίτα στο τελευταίο κλαδί της ελιάς. Έδωσα ακριβείς προδιαγραφές του τι θα με βάλει πίσω στο συγκρότημα.
«Με θέλετε πίσω στην μπάντα; Τότε κάντε μια δημόσια απολογία για όσα είπατε για εμένα που δεν ήταν αλήθεια. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Το επόμενο πράγμα είναι να μου δώσετε ένα γαμημένο συμβόλαιο που να μπορώ να υπογράψω».  Αυτό το συμβόλαιο δεν είναι το Rockefeller όλων των Rockefeller συμβολαίων. Θέλω απλά κάτι που είναι αξιοπρεπής και δίκαιο και αυτό που κάθε άλλο πρόσωπο στη γη που παίζει rock ‘n’ roll θα ήθελε.

- Υπάρχουν δύο θλιβερά πράγματα που προέρχονται από αυτό. Όλοι οι οπαδοί, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, θέλουμε να σε δούμε πίσω στην φυσική σου θέση. Το άλλο λυπηρό είναι ότι ο Ozzy και εσύ ήσασταν πάντα κοντά, αλλά αυτό πραγματικά έχει γα@#$ει τα πάντα μεταξύ σας.
Bill: Σίγουρα. Τοναγαπώ και μου λείπει. Έχω θρηνήσει την απώλεια του το 2012. Έγινε  δολοφονία, συναισθηματικά, με το να λέει τα πράγματα που έλεγε.
Ήμουν απολύτως χτυπημένος και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν κάποιος που με γνώριζε τόσα πολλά χρόνια. Ήταν πραγματικά φρικτό να περνάς μέσα από αυτό.
Δεν έχω μίσος ή κακία με τον Oz. Δεν έχω καμία εχθρότητα, ή οποιαδήποτε εκδίκηση, και δεν προσπαθώ να είμαι καλύτερος από αυτόν, ή κάτι τέτοιο. Δεν προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα από την άποψη του «Κάνεις λάθος και έχω δίκιο." Απλά αναφέρω τα γεγονότα και ζητώντας την τροποποίηση των γεγονότων, όπως πραγματικά έχουν. Είναιαλήθεια αρκετάαπλό.
Είμαι πραγματικά λυπημένος ότι όλοι οι φίλοι του Ozzy και όλοι οι φίλοι του Bill είναι όλοι τους αναστατωμένοι.
Όλοι οι οπαδοί του Ozzy με μισούν (σ. δεν ισχύει κάτι τέτοιο, απλά βρείτε τα και τελειώνετε με τις μαλακίες). Υπάρχει πολλή διαμάχη. Προσπαθούμε να κρατήσουμε ένα ανοικτό μυαλό σε όλους τους οπαδούς και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.Μας ανησυχεί πολύ, εγώ και  η ομάδα μου, είμαστε πολύ ανήσυχοι για τον τρόπο που αυτά τα πράγματα αντιμετωπίζονται.
Είμαστε πολύ ανήσυχοι για τους ανθρώπους που δεν τους αρέσω πια, αλλά έχουν κάθε δικαίωμα να με αντιπαθούν.  
Θα υποστηρίξουμε πραγματικά το δικαίωμά τους να μην με συμπαθούν και  έχουν το δικαίωμα να έχουν τις απόψεις τους. Δεν συμφωνώ απαραιτήτως μαζί τους ότι είμαι μαλάκας, αλλά αν θέλουν να με λένε μαλάκα θα υποστηρίξω το δικαίωμά τους να το κάνουνε αυτό.
Δεν έχω κανένα τσεκούρι για  τρόχισμα με κανέναν. Είμαι σε ειρήνη με αυτό. Πρόσφερα μια πραγματική διαδρομή πριν μια-δυο εβδομάδες .
 
Επιμέλεια- Μετάφραση: Γιώργος Βαλιμίτης
Αναδημοσίευση από το www.classicrockrevisited.com