Astral Crossing: "Δεν θέλουμε ταμπέλες να μας χαρακτηρίζουν"
Sunday

13Dec

Η τετράδα από την Θεσσαλονίκη μας παρουσιάζει ένα κράμα από progressive και power metal με κάποιες thrash πινελιές επιλεγμένα εδώ και εκεί. Ο πρώτος τους δίσκος που ακούει στο όνομα "Revenant" περιλαμβάνει 8 συνθέσεις που κάνουν ξεκάθαρο το ότι οι όποιες επιρροές τους δεν περιορίζονται σε ένα και μόνο είδος.
Καλησπέρα παιδιά! Σας καλωσορίζω στο RockTime .Χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να σας κάνω  αυτή την συνέντευξη μια και με κερδίσατε σαν φαν της μπάντας παρόλο που τα ακούσματα μου ειναι διαφορετικά! Πείτε μας λοιπόν ποιοί είναι οι Astral Crossing; 
 Οι Astral Crossing δημιουργήθηκαν στις αρχές –  μέσα του 90. Τα αρχικά μέλη ήταν οι Παναγιώτης Σγουρνιός μπάσο, Νίκος Πάνου και Δημήτρης Γκουτζιαμάνης κιθάρες και Διονύσης Κωνσταντινίδης  drums.Πιτσιρικάδες τότε, ξεκινήσαμε έχοντας επιρροές κυρίως από την USA metal σκηνή π.χ. Sanctuary, Iced Earth, Crimson Glory, ακόμη και Death.Γενικά ποτέ δεν είχαμε ‘’κολλήματα’’ πως πρέπει ν’ ακολουθήσουμε συγκεκριμένο είδος και ύφος, απλά να παίζουμε μουσική, METAL μουσική που να μας αρέσει heavy, power, thrash, death οτιδήποτε.
Γύρω στα τέλη το 90 ήρθε και η διάλυση του γκρουπ.Θες για προσωπικούς εγωισμούς, για μουσικές διαφωνίες, λογω ηλικίας και ανωριμότητας;Για ολους αυτους τους λόγους.
Μετά από πολλά χρόνια και έχοντας πλέον τα μυαλά στο κεφάλι (ας πούμε) αποφασίσαμε να το ξανακάνουμε με τα αρχικά μέλη και με την προσθήκη του Κωνσταντίνου Μάρη στα φωνητικά.Δυστυχώς ο Νίκος δεν μπόρεσε λόγω υποχρεώσεων ν’ ακολουθήσει αλλά ξέρω οτί τον έχουμε μαζί μας, όπου κι αν παίζουμε ό,τι κι αν κάνουμε είναι ο πρώτος που θα έρθει και θα μας στηρίξει, όπως το έκανε για το γύρισμα του video clip  της μπάντας ‘’What Lies Beyond’’.
Έτσι σιγά σιγά και μετά από πολλές δυσκολίες, οικονομικές, οικογενειακές και εξωτερικούς παράγοντες που μας έκαναν τη ζωή δύσκολη καταφέραμε μέσω της New Dream Records να κυκλοφορήσουμε τον πρώτο μας δίσκο με τίτλο ‘’Revenant’’.
 
 
Τι επιρροές έχετε γενικά , αν υπάρχουν και πώς θα χαρακτηρίζατε το μουσικό σας ύφος; Απο όσα ξέρω δεν αποδίδετε εύκολα ετικέτες μπροστά απο την λέξη metal; Ισχύει;
Δεν θέλουμε ταμπέλες να μας χαρακτηρίζουν.Έχουμε ακούσει και διαβάσει κατά καιρούς να μας χαρακτηρίζουν thrash, progressive, power κτλ κτλ.Αυτό βέβαια δεν είναι κακό, αντιθέτως υπάρχει μια πιοκιλία συνθετικά και νομίζω εχουμε καταφέρει άθελά μας μ’ αυτόν τον τρόπο να κερδίσουμε οπαδούς απ’ όλα τα είδη της metal σκηνής. Για εμάς το metal είναι ένα.Θα δανειστώ μια πρόταση από μία συνέντευξη του μεγάλου Chuck Schuldiner: I miss the days when it was acceptable to listen to everything from Priest and Maiden to Slayer and Venom Νομίζω τα λέει όλα.

Πάμε πίσω στον χρόνο, τότε που ξεκινούσατε , μέχρι το σημείο που η μπάντα αδρανοποιείτε και τα παρατάτε. Τι συνέβη και ποιές δυσκολίες συναντήσατε;
 Ξεκινήσαμε πάνω κάτω όπως όλοι.Να παίξουμε μουσική, να κάνουμε πρόβες, συναυλίες, demo, δίσκο, μέσα στον ενθουσιασμό και με στόχο να γίνουμε γνωστοί και όλα αυτά τα όνειρα που κάνει κάποιος στην εφηβία.Όπως σου είπα όμως επειδή σε τέτοια ηλικία καλώς ή κακώς δεν πατάς στη γη, μπήκαν μπροστά εγωισμοί, μουσικές διαφορές, μετά σιγά σιγά άρχισαν αποχωρήσεις μελών και το αποτέλεσμα ήταν η διάλυση του γκρουπ στα τέλη του 90 έχοντας στο ενεργητικό μας ένα demo (το οποίο κανένας μας δεν ξέρει που βρίσκεται) και κάποια live. Απο εκεί και πέρα ο καθένας πήρε τον δρόμο του με οικογένειες, με άλλα μουσικά σχήματα, παρόλα αυτά καταφέραμε και μείναμε φίλοι και συναντηθήκαμε μουσικά μετά από χρόνια για να το ξανακάνουμε ΣΩΣΤΑ αυτή τη φορά.


Γενικά είναι εύκολο παρόλο το ταλέντο και την έμπνευση που μπορεί να διαθέτει μια μπάντα , να κάνει βήματα ώστε να διεκδικήσει μια μικρή "θέση στον μουσικό χάρτη’’;
ΟΧΙ!!!Και το τονίζω γιατί πρώτον διότι δυστυχώς στη χώρα μας μεγαλύτερο ρόλο παίζουν οι δημόσιες σχέσεις παρά το ταλέντο και δεύτερον δεν υπάρχουν αρκετές ‘’αξιοπρεπείς’’ μουσικές σκηνές για τα παιδιά που παίζουν αυτή τη μουσική, αντιθέτως το γαρύφαλο απο τα νεκροταφεία και η αμόλυβδη σε μορφή ουίσκι πάνε γα.....ας και τρίτον τον μουσικό που παίζει metal λίγοι μαγαζάτορες και λίγοι ηχολήπτες θα τον πάρουν στα σοβαρά γιατί...ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΓΡΑΤΖΟΥΝΑΝΕ ΚΑΙ ΤΣΙΡΙΖΟΥΝΕ ΒΑΛΕ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ ΑΥΤΟ ΚΑΝΤΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΟΚ.
Αυτά βέβαια δεν ισχύουν για όλους και ξέρω πως σε κάποιους δεν θ’ αρέσουν αλλά στην τελική όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.
Και το βασικότερο το κράτος σαν κράτος δεν στηρίζει το Έλληνα μουσικό, τον rock, metal μουσικό.
Αυτά όλα με λίγα λόγια αν τα βάλουμε μαζί τι έχουμε;
Δεν είμαι σ’ αυτήν την κλίκα δεν θα έρθει να με δει κανένας, δεν χωράμε στη σκηνή ο ένας πέφτει πάνω στον άλλο, ο ήχος είναι χάλια κι ο κόσμος (όσος ήρθε) φεύγει...πες μου τώρα αν δεν θ’ απογοητευτεί μια μπάντα που ξεκινάει τώρα και έχει ταλέντο και προοπτική.
Πολλές!!!
Το έχω δει αρκετές φορές και δεν θα σταματήσω δυστυχώς να το βλέπω για άλλες τόσες.
Όλη η Έλλαδα είναι γεμάτη ταλαντούχους νέους μουσικούς.Το κόλπο είναι οι παλαιότεροι να τους βοηθάμε, να τους ανεβάζουμε το ηθικό, γιατί εμείς στη τελική περάσαμε και λίγο χειρότερα, να τους θυμίζουμε να είναι γνήσιοι και πάνω απ’ όλα να τους αρέσει η μουσική που παίζουν, να μη συμβιβάζονται και όταν βγαίνουν στη σκηνή με οποιεσδήποτε συνθήκες να τα κάνουν όλα ...τάνα
 
Τι σας ώθησε λοιπόν μετά από τόσα χρόνια και σε μια απο τις δυσκολότερες περιόδους που διανύει η χώρα να επανέλθετε;
Κοίτα...υπήρχε έτοιμο υλικό, υπήρχε και υπάρχει όρεξη, το είχαμε αποθημένο απο παιδια και βάζοντας και τα προβλήματα στην καθημερινότητά μας είναι ένας τρόπος να ηρεμεί η σκέψη.
Ξέρεις...άλλος έχει το ψάρεμα, άλλος το κυνήγι, γήπεδο κοκ.Εμείς μ’ αυτό ηρεμούμε.


Είχατε κάποια βοήθεια και υπήρξε κάποιος να πιστέψει σε εσάς ώστε να φτάσουμε σήμερα στην κυκλοφορία της δουλειάς σας;
Το σημαντικό είναι πως πιστέψαμε εμείς στους εαυτούς μας και το ξεκινήσαμε.Από εκεί και πέρα οι οικογένειες μας που μας στηρίξανε και συνεχίζουν να μας στηρίζουν, γιατί το να μεγαλώνεις παιδιά και ν ασχολείσαι σχεδόν όλη μέρα μ’ αυτό το θέμα κάποιες φορές δεν είναι και το καλύτερο για τους συνανθρώπους σου, και οφείλουμε να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που τους πρήξαμε τ’ ααααααααααα....Τον κόσμο που ήρθε από το πουθένα να μας δει, μας γούσταρε και μας χειροκρότησε (η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε τόσο θερμή ανταπόκριση οχι βέβαια πως δεν χαρήκαμε γιατί ποιός δεν θέλει ν’ ακουεί καλά λόγια για τη μουσική του και να κοκκινίζει).Θέλουμε επίσης να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Πέτρο Παπαγιάννη που δέχτηκε να μας βοηθήσει με το site, όπως επίσης στον Στράτο Διονυσόπουλο και όλα τα μέλη της μπάντας του, τους Sklerotikz για την βοήθεια κάποιων ηχογραφήσεων στο studio τους και φυσικά το extra μέλος των Astral και αδερφικό φίλο μας τον Νίκο Πάνου που όπως είπαμε αν και δε μπόρεσε να ακολουθήσει είναι ο πιο φανατικός οπαδός μας.
Last but definetely NOT least η New Dream Records και η διευθύντρια της εταιρίας Εύα Σκούπρα.
 
Η New Dream Records είναι η δισκογραφική με την οποία υπογράψατε αυτή την δουλειά. Νέα στο προσκήνιο.Πώς κολλήσατε;
Η New Dream Records πίστεψε πραγματικά σ’ εμάς, μας έχει βοηθήσει σε όλους τους τομείς και συνεχίζει να μας βοηθάει.
Μέσω μίας διοργάνωσης – διαγωνισμού (Battle of the bands) στην Θεσσαλονίκη στην οποία έτυχε να παίξουμε (γιατί πραγματικά δεν είχαμε τι να κάνουμε και είπαμε απλά να βγούμε να πάιξουμε και το αστείο είναι πως συνεχίσαμε και στην επόμενη φάση του διαγωνισμού) γνωριστήκαμε με την Εύα από την New Dream Records.Η ίδια ήρθε και μας μίλησε, απλά χύμα και τσεκουράτα που λέμε, με μια φράση, ‘’σας γουστάρω και θέλω νας σας βοηθήσω’’.Στη συνέχεια συναντηθήκαμε αρκετές φορές, έγιναν κάποιες συζητήσεις για τα συμβόλαια και ήρθαμε σε συμφωνία έχοντας μια πολύ καλή, ευνοική αν θέλεις  προσφορά στα χέρια μας και έναν άνθρωπο που έχουμε άμεση επικοινωνία πιστεύει σ’ εμάς και ό,τι λέει και υπόσχεται το κάνει.Σπάνιο κατά τη γνώμη μου.  


Πείτε μας δυό λόγια για το cd. Ποιός γράφει τα κομμάτια και γενικά πώς μοιράζονται οι δουλειές;
Τα κομμάτια έτυχε, πραγματικά έτυχε την μουσική να την γράψω εγώ εκτός απο το τελευταίο track ‘’When All Is Lost’’ το οποίο είναι σε μουσική του Διονύση Κωνσταντινίδη και είναι απο τα κομμάτια του πρώτου demo των 90’s με λίγες τροποποιήσεις για να ταιριάζει στο στυλ της εποχής.Ήταν μια περίοδος που είχα αποχωρήσει απο την προηγούμενη μπάντα που ήμουν αρκετά χρόνια (oι οποίοι παίζουν κάποιες δικές μου μουσικές και δεν έχω ακούσει ούτε ευχαριστώ) και είχα έτοιμο υλικό, απλά έψαχνα μέλη.Σε μια κουβέντα που είχαμε με τον Παναγιώτη είπαμε να ξανακάνουμε τους Astral Crossing και κάπως έτσι ξεκίνησε.
Στίχους έχουν γράψει ο Κώστας, ο Διονύσης και η Μαριάννα Χριστοφίδου.
 

Ξεχωρίζετε εσείς κάποιο κομμάτι και τι λένε οι κριτικές ως τώρα;
Αν θυμάμαι καλά o Παναγιώτης το ‘’Arise’’, ο Διονύσης το ‘’Sea Of Solitude’’, o Κώστας το ‘’What Lies Beyond’’ ο καθένας μας έχει διαφορετικά γούστα και προτιμήσεις.Εγώ προσωπικά ξεχωρίζω το ‘’Enter The Shadows’’ (έχω τους λόγους μου) αλλά πιστεύω αυτό που έχει την μεγαλύτερη απήχηση θες γιατί είναι ίσως το πιο μελωδικό και αυτό το κάνει αυτόματα πιο προσιτό στον κόσμο, είναι το ‘’What Lies Beyond’’ που είναι και το official video clip των Astral Crossing
Η αλήθεια είναι πως όλα τ’ αγαπάμε το ίδιο γιατί δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ για να φτάσουμε σ΄αυτό το σημείο.
 
Τι γίνεται από εδώ και πέρα με τους Astral Crossing; Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
 Αυτή τη στιγμή συζητάμε για κάποιο tour στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (παρέα με τους Breakthrough μια νέα μπάντα, νέα παιδιά με ενέργεια, ταλέντο, όλο το πακέτο γενικά και πάνω απ’ όλα καλοί χαρακτήρες και γνήσια μεταλλάκια), από τη νέα χρονιά εννοείται παρουσιάσεις του δίσκου μας σε metal club και ίσως κάποιες εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη μέσα στον Ιανουάριο.Δεν είναι τίποτα στάνταρ ακόμη αλλά θα φροντίσουμε να ενημερωθεί ο κόσμος μέσω του site και του facebook  των Astral Crossing.Υπάρχει ήδη έτοιμη μουσική για τον επόμενο δίσκο και ίσως προλάβουμε τώρα που έχουμε τελειώσει όλες τις διαδικασίες με το ‘’Revenant’’ να παρουσιάσουμε νέο υλικό στα live.Το σίγουρο είναι πως μετά τις γιορτές ξεκινάμε τις ηχογραφήσεις.
Και επίσης κάποιες ‘’εκπλήξεις’’...δε μπορώ να πω περισσότερα...θέλω όμως.
Θα μάθετε σύντομα.

Τι θα μπορούσατε να πείτε οτι θα σας ικανοποιούσε και πόσο βοηθάει η μουσική βιομηχανία;
Tι ικανοποιεί έναν μουσικό περισσότερο;Όταν βλέπεις τον κόσμο από κάτω να περνάει καλά μαζί σου, να συμμετέχει, να πορώνεται, να τα δίνει όλα.Να ακούς στο διπλανό αυτοκίνητο ή διαμέρισμα να έχουν το cd σου στο τέρμα.Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Ποιά βιομηχανία είπαμε;;;
Αααα ναι...πάμε παρακάτω
 
Έχετε να πείτε κάτι σε αυτούς που ξεκινούν τώρα, μόνο με μια βαλίτσα όνειρα και την ιδέα;

 Τίποτα παραπάνω εκτός απο το να παίζουν μουσική, να μην το παρατήσουν ποτέ, όσες δυσκολίες κι αν έρθουν (που θα έρχονται πάντα) και να είναι πάντα πιστοί σ’ αυτο που κάνουν...να μην ξεπουληθούν.
Εκεί βρίσκεται η πραγματική επιτυχία, όχι στα λούσα και τις φαμφάρες.
METAL FOR LIFE!!!
Να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας, να σας ευχηθούμε ολόψυχα καλή επιτυχία και καλή δύναμη!

Συνέντευξη στην Γιώτα Παγανιάρη

// Old Time Rock

// Live Favorites