Moscow Music Peace Festival, ’89: H τελική hard rock εκποίηση
Wednesday

12Aug

Moscow Music Peace Festival, ’89: H τελική hard rock εκποίηση

Δημοσιεύθηκε από:

12/08/2020

Κατηγορία: To Be A Rock And Not To Roll

3324
12 και 13 Αυγούστου 1989. Στη Μόσχα του Γκορμπατσώφ και της Γκλασνοστ, που από διάφανη, μήνα το μήνα, γίνεται διάτρητη, διεξάγεται το “Moscow Music Peace Festival”.
Στο στάδιο Lenin της Μόσχας, έδρα της Σπαρτάκ Μόσχας, το στάδιο που είχαν διεξαχθεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1980, θα εμφανιστούν Bon Jovi, Ozzy, Scorpions, Motley Crue, Cinderella, Skid Row και οι με κομμώσεις τσατσάς οίκου ανοχής του Ντιεπροπετρόφκ, σοβιετικοί hair metal κλωνοι των ανωτέρω, Gorky Park.
Το διήμερο κλονίζεται από εντάσεις και πριν καν αρχίσει, καθώς ενώ υποτίθεται η εκδήλωση έχει διοργανωθεί για «φιλανθρωπικό σκοπό», οι μπάντες σκοτώνονται μεταξύ τους και με τους διοργανωτές για το ποιά θα βγει πριν από ποιά, ποιός είναι headliner και ποιός θα έχει το μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια σετ.


Ο Ozzy ως η μεγαλύτερη μορφή, αναγνωρίσιμη παγκοσμίως, θέλει να είναι επικεφαλής όλων και απειλεί να αποχωρήσει αν κάτι τέτοιο δε συμβεί, όμως οι Scorpions είναι πιο γνωστοί στη Σοβιετική Ένωση, ο Bon Jovi είναι ο πιο πετυχημένος εμπορικά απ’ ολους τη δεδομένη χρονική στιγμή και οι Motley Crue θεωρούν ότι στην μεγαλύτερη μουσική αγορά του κόσμου, αυτή των Η.Π.Α., όπου το όλο event μεταδίδεται καλωδιακά (pay per view), είναι μακράν από όλους η μπάντα με τους περισσότερους πλατινένιους δίσκους.  
Τελικά, το billing σπάει στα δύο. Την πρώτη μέρα, 12/8, το μενού έχει Skid Row, Cinderella και headliners τους Bon Jovi και τη δεύτερη, 13/8, ξεκινά με Motley Crue και συνεχίζει με Gorky Park, Ozzy Osbourne και Scorpions. Στο τέλος κάθε ημέρας, έχει προγραμματιστεί ένα jam σε κλασσικά ροκ κομμάτια με όλους τους εμφανιζόμενους να συμπράττουν επί σκηνής.  
 

Για τους πρωτάρηδες Skid Row, που βρίσκονται προς το τέλος μιας περιοδείας 121 εμφανίσεων, είναι η στιγμή τους.
Ανεβαίνουν στη σκηνή λυσσομανώντας και με τη βοήθεια της τηλεοπτικής κάλυψης γίνονται γνωστοί σε ολόκληρο τον πλανήτη, την ώρα που το ντεμπούτο άλμπουμ τους σκαρφαλώνει στο Billboard και γίνεται πλατινένιο.
Οι Cinderella, φέροντας μαζί τους τον blues rock ήχο των παλιών Aerosmith ακούγονται πιο αμερικάνοι αλλά και λιγώτερο δόκιμοι για τέτοιου μεγέθους arena απ’ όλους τους υπόλοιπους.
Oι Motley Crue, όπως διαφήμιζαν, «στην πρώτη συναυλία της ιστορίας τους χωρίς να έχουν πάρει το ο,τιδήποτε», έτοιμοι να κυκλοφορήσουν ούτε μήνα μετά, το “Dr. Feelgood” που θα τους πάει εν καιρώ για πρώτη φορά στο Νο 1 του Billboard, ακούγονται και δείχνουν μέτριοι κάτω από τον καυτό ήλιο.  


Για τον Ozzy Osbourne, η εμφάνιση της Μόσχας είναι η τελευταία της περιοδείας για το άλμπουμ “No Rest for the Wicked” που κράτησε εννέα πυκνούς μήνες, η πρώτη με τον Zakk Wyde στην κιθάρα, που σηκώνει το βάρος της Gibson με χαρακτηριστική ευκολία. Eνώπιον 100.000 μεθυσμένων νεαρών σοβιετικών ο εξίσου λιώμα από αλλεπάλληλες φιάλες βότκα Ozzy απαθανατίζεται καθώς προσπαθεί να πετύχει με το φλέμμα του την κάμερα - το πετυχαίνει με την τρίτη. Το μάτι του γυαλίζει, κάτι που αποδεικνύει και το γιατί, μερικές μέρες αργότερα, σε μια θα αποπειραθεί να στραγγαλίσει τη Sharon και θα εισαχθεί για αποτοξίνωση, για μια ακόμη φορά.  


Σύμφωνα με τα γραφόμενα μερίδας του τύπου, πραγματικοί πρωταγωνιστές του διημέρου αναδεικνύονται οι Scorpions, οι οποίοι είχαν ξαναπαίξει στη Μόσχα την Άνοιξη του ’88, από τις πρώτες, αν όχι η πρώτη μη παρηκμασμένη, «δυτική» hard rock μπάντα που έπαιξε στην πρωτεύουσα του «κομμουνιστικού εχθρού». Λίγες εβδομάδες αργότερα, εντυπωσιασμένος για δεύτερη φορά από την εγκάρδια υποδοχή των Ρώσων, ο Klaus Meine θα εμπνευσθεί ένα τραγουδάκι που περιστρέφεται γύρω από’ να σφύριγμα, το οποίο, όπως όλοι γνωρίζουμε, δύο χρόνια μετά θα γίνει η μεγαλύτερη παγκόσμια επιτυχία τους.  
Όλα πάντως δουλεύουν, κρυφά ή και φανερά, για τον Bon Jovi. Στις 11 Αυγούστου ο δίσκος “New Jersey” – που έχει κυκλοφορήσει από τον Οκτώβριο του ’88 σε ολόκληρο τον κόσμο - γίνεται το πρώτο αμερικάνικο άλμπουμ που κυκλοφορεί επίσημα στη Σοβιετική Ένωση. Oι Βοn Jovi πληρώνονται με την υψηλώτερη επιτρεπόμενη από τη σοβιετική νομοθεσία αμοιβή – υποτίθεται, ποσόν 9.600 δολλαρίων – από την «λαϊκή επιχείρηση θεαμάτων» “Melodiya” για να γίνουν οι headliners της πρώτης μέρας του “Moscow Music Peace Festival”, ενώ τους επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν ολόκληρο τον σκηνικό τους εξοπλισμό και τα εφέ, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.  


Το όλο event προωθείται μήνες πριν ως ένα «Φεστιβάλ για τα 20 χρόνια του Woodstock» και διαφημίζεται επιθετικά ως μια κορυφαία “anti-drug” πρωτοβουλία. Στην πραγματικότητα είναι μια καλοστημένη και χλιδοειδώς ξεπλυμένη κομπίνα του μάνατζερ που μοιράζονται σχεδόν όλες οι μπάντες που συμμετέχουν πλην του Ozzy, του διαβόητου Doc McGee.
Χωρίς φυσικά να γίνει γνωστό παρά πολύ αργότερα, ο ίδιος έχει οργανώσει όλη την ιστορία, προκειμένου να εκτελέσει την «κοινωνική εργασία» που του έχει δικαστικώς επιβληθεί ως ποινή, για να μην σαπίσει στη φυλακή για την κατηγορία της διακίνηση μιας τεράστιας ποσότητας κοκαίνης, για την οποία είχε συλληφθεί δύο χρόνια πριν. Ο τύπος έχει αναγάγει την υπόθεση σε επιστήμη: Έχει συστήσει ως και ίδρυμα για έρευνα, ενημέρωση και θεραπεία των νέων από τις ουσίες, το “Make a Difference Foundation”, ενώ τουλάχιστον ένα μέλος από κάθε συμμετέχον σχήμα έχει υποχρεωθεί να γυρίσει διαφημιστικά κατά των ναρκωτικών με το μόττο “Just Say No”. Αυτό βέβαια είναι μόνο η βιτρίνα, καθώς στα παρασκήνια και όπου δεν υπάρχει κάμερα γίνεται της κολάσεως από κάθε ντρόγκα known to man.
Όπως λiγους μήνες μετά σατύρισε ο Sam Kinison, τα διαφημιστικά αυτά στην ουσία σήμαιναν : “The message is don’t get caught. Because if you get caught, you’ll have to do a stupid commercial like this”.  
Με τη φαρσοκωμωδία του “Moscow Music Peace Festival” στην πραγματικότητα δίνει τα συναυλιακά ρέστα της η δεκαετία του ’80, μέσα σε κόλαφο υποκρισίας, μαζικοποίησης και εκποίησης του λεγόμενου "σκληρού" ήχου.
Με τις υγείες μας. 

Παναγιώτης Παπαϊωάννου