Cher: Πρετ-α-πορτέ ροκ θεά, est. 1987
Friday

3Mar

Cher: Πρετ-α-πορτέ ροκ θεά, est. 1987

Δημοσιεύθηκε από:

03/03/2023

Κατηγορία: To Be A Rock And Not To Roll

4248
10 Νοεμβρίου 1987. Με επικώς extended καούκα και αναβόϊνταμπλ απήχηση στο τεκνοκίλλερ υπερεγώ κάθε θηλυκού, η 42χρονη Cher κυκλοφορεί το άλμπουμ – επιστροφή με τίτλο το όνομά της. Έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Geffen Records και με τη βοήθεια των ανθρώπων της (λέγε με John Kalodner) μεταμορφώνεται σε ροκ-εν-ρολ θεά.
Πάνω από 100 μουσικοί συμμετέχουν στο άλμπουμ - υπερπαραγωγή.
Michael Bolton (δυό χρόνια πριν γίνει κι ο ίδιος σούπερ σταρ), Bon Jovi/Ritchie Sambora (ακριβώς την εποχή που είναι πασίγνωστοι με το “Slippery When Wet” να είναι το πιο ευπώλητο άλμπουμ όλης της χρονιάς) και ο σπαρταριστός κατασκευαστής των επιτυχιών τους (“Livin’ On A Prayer”, “You Give Love A Bad Name”), ο Desmond Child, πιστώνονται με την παραγωγή και τη σύνθεση των τραγουδιών, ακόμη και με τη διασκευή ενός παμπάλαιου (του ’66) δικού της, του “Bang Bang”, το οποίο μεταβάλλουν σε μια hard rock μπαλάντα (δεύτερα φωνητικά από Dave Meniketti, Sambora και Bon Jovi και μίξη από Bob Rock).
 

Οι ειδικές στο δακρύβρεχτο ballad-οειδές συνθέτριες Holy Knight και Dianne Warren συμμετέχουν σε δύο - τρεις ξεκαρδιστικούς Ντεσμοντσαιλντισμούς (αποκορύφωμα το “Give Our Love A Fightin’ Chance”). Είδε φως και μπήκε ακόμη και η Bonnie Tyler σ’ ένα ντουέτο (“Perfection”), ενώ περάσματα κάνουν οι Joe Lynn Turner (φωνητικά), Waddy Wachtel (κιθάρες), David Bryan και Tico Torres (των Bon Jovi σε πλήκτρα και τύμπανα αντίστοιχα). Πρόκειται για ένα αμιγές corporate προϊόν, με φινιρισμένο από τους μάστορες του είδους. Album Oriented Rock που ορίζουν τα ήθη της μουσικής βιομηχανίας προς τα τέλη της δεκαετίας.
Το “Cher” θα ξεκινήσει την δισκογραφική του πορεία το χειμώνα του ’87 προς ’88, ακριβώς τη χρονική στιγμή όπου η εμπορικοποίηση της συγκεκριμένης poseroφόρμουλας χτυπάει κόκκινο –πρώτοι έρχονται στο μυαλό Whitesnake, Def Leppard και Fleetwood Mac. Με την κόμπακτ αίσθηση παραγωγής μελετημένου A.O.R. δίσκου και ρεφραίν που προκαλούν κρίσεις ζαχαρώδους διαβήτη από την πρώτη κιόλας ακρόαση, θα καταφέρει να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο πωλήσεων σε μερικούς μήνες (7/5/88, US#32).
Το single “I Found Someone” - σύνθεση του Mark Mangold των Drive She Said πιστωμένη κατά το ήμισυ και στον Michael Bolton- είχε δοθεί πριν δύο χρόνια στην ξοφλημένη Laura Branigan και είχε πάει άπατο. Τώρα, με έξτρα λούστρο την κιθάρα του Steve Lukather των Toto θα κυκλοφορήσει στις 19/11/87 και τέσσερις μήνες μετά θα γίνει σε συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού το πρώτο top-10 single της αχανούς καρριέρας της Cher (US#10, 5/3/88), 6 χρόνια μετά την τελευταία της επιτυχία (το ντουέτο με τον Meat Loaf “Dead Ringer For Love”). Θα ακολουθήσει ένα ακόμη balladόραμα, το “We All Sleep Alone” (US#14, 11/6/88).
 

 
Έχει 8 ολόκληρα χρόνια να πραγματοποιήσει μουσική περιοδεία. Είναι η εποχή που η Cher έχει μόλις μπει γερά στην κινηματογραφική καρριέρα με τέσσερις ταινίες μέσα σε δύο χρόνια («Mάσκα», «Ύποπτος», «Μάγισσες του Ήστγουϊκ» και «Κάτω Από τη Λάμψη του Φεγγαριού», για την δε τελευταία -το “Moonstruck”- θα πάρει στις 11 Απριλίου του ’88 και το Όσκαρ Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας).
Οι μόνες ζωντανές μουσικές εμφανίσεις της σε ολόκληρη τη χρονιά είναι στις 21 Νοεμβρίου του ’87 στο “Saturday Night Live” και στις 7 Σεπτεμβρίου του ’88 ως συμπαρουσιάστρια του «Βίντεο της Χρονιάς» στα MTV Video Music Awards.
Στο ενδιάμεσο, ξεπαστρεύει όποιον ζεν πρεμιέ κάτω τον τριάντα κυκλοφορεί στο Χόλλυγουντ (οι γνωστοί είναι οι Τομ Κρουζ, Βαλ Κίλμερ, Έρικ Στολτζ), τα φτιάχνει για ένα φεγγάρι και με τον Ritchie Sambora των Bon Jovi, κι έτσι, για να τρίψει στη μούρη του ξελιγωμένου σύμπαντος ότι μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, μοστράρει διαρκώς τον 24χρονο φούρναρη από το Μανχάτταν ονόματι Rob Camilleri, με τον οποίο βγαίνει «σε σταθερή βάση» για τρία χρόνια.
Μάλιστα, τον βάζει να πρωταγωνιστεί και στο βίντεο του “I Found Someone” (είναι το αυτάρεσκο κυρίζι που όλο κοιτιέται στον καθρέφτη). Ένα βίντεο που θα διασπείρει την ψευδαίσθηση ότι μια γυναίκα με τέτοια περούκα μπορεί να φάει φτύσιμο και κέρατο, αλλά μ’ έναν μόλις χορό με το παρεπιδημούν γεράκι –τότε το λέγαμε «σπάσιμο»- να καταλήξει να ξανακαβατζώσει τον ζηλόφθονα καραγκιόζη σα να μην τρέχει τίποτα.
Σ' ευχαριστούμε Cher για όλα τα λάθος μηνύματα στις σχέσεις που πολεμάγαμε να φτιάξουμε ως έφηβοι τη χρονιά εκείνη που πήρες το Όσκαρ και κυκλοφόρησες το «ροκ» άλμπουμ σου.
 
Yπογραφή: Οι Τρίτες Λυκείου του '88.
 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου