// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Αφιερώματα » Diamonds & Pearls

Talk Talk: "Ζώντας σε έναν άλλο κόσμο (London 1986)"

24/08/2023

Κατηγορία: Live Favorites

3120

Οι Βρετανοί Talk Talk ιδρύθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 και οι περισσότεροι από εμάς τους λατρέψαμε για τα δύο υπεροχα τραγούδια τους τα, "It's My Life" και "Such A Shame" που ειδικά στη χώρα μας έκανα μεγάλη επιτυχία.

Όμως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι η μπάντα στην πορεία της μεταμορφώθηκε από μία ποιοτική ποπ μπάντα σε ένα εξαίσιο prog σχήμα με την ευρεία του όρου μουσική έννοια και μας χάρισαν εκτός από πολύ καλά άλμπουμ και ένα εξαιρετικό live δίσκο. Ο λόγος για το καθηλωτικό "London 1986" το οποίο αναδεικνύει το μουσικό μεγαλείο των Βρετανών, αν και δυστυχώς οι υπεύθυνοι της συγκεκριμένης έκδοσης μας στέρησαν και δεν συμπεριέλαβαν όλα τα κομμάτια που παίχθηκαν εκείνες τις δύο βραδυές στο Λονδίνο.

Οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν στο Hammersmith Odeon τον Μάιο του 1986 και αποτελούσαν μέρος της προώθησης του τρίτου και καλύτερου άλμπουμ τους με τίτλο "The Color of Spring". To τρίο των Talk Talk συνεπικουρούμενο από εξαιρετικούς μουσικούς προσθέτει σε αυτή την ιστορική live κυκλοφορία, νέα πειραματικά στοιχεία σε ένα πιο prog rock ύφος κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει η μπάντα ως τότε, μιας και είχε επικεντρωθεί σε μία synth-pop δημιουργία.

Οι συνθέσεις που περιλαμβάνονται στο "London 1986" έχουν βελτιωθεί σημαντικά σε αυτό το απογυμνωμένο ζωντανό σκηνικό και οι μινιμαλιστικές προσεγγίσεις ακούγονται θαυμάσια με την θυελλώδη φωνή και την ερμηνεία του Mark Hollis να κυριαρχεί παντού και μαζί με τα υπόλοιπα όργανα να δρουν σε μία τέλεια αλληλεπίδραση.
Παράλληλα η υπόλοιπη μπάντα με τους Paul Webb (μπάσο) και Lee Harris (τύμπανα) δείχνει την ανεξάντλητη ικανότητά τους και τη δεξιοτεχνία τους στο Hammersmith Odeon, οι οποίες ήταν και οι τελευταίες ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος. Ακολούθησαν και κυκλοφόρησαν στην συνέχεια δύο ακόμη στούντιο άλμπουμ το "The Spirit of Eden" (1988) και το "Laughing Stock" (1991) ώσπου να διαλυθούν οριστικά.

"London 1986"

Το "Tomorrow Started" ανοίγει το live άλμπουμ με ένα ευαίσθητο σόλο πιάνου του Rupert Black και συνεχίζει στο μοναδικό ύφος των Talk Talk συνοδευόμενη από μία βαθιά συναισθηματική και οδυνηρή ερμηνεία.

Το "Life Is What You Make It" που ακολουθεί είναι μία από τις κορυφαίες συνθέσεις της μπάντας όπου είμαι εμπνευσμένο από το "Running Up That Hill" της Kate Bush. Ανατριχιαστικότραγούδι, αριστουργηματική ενορχήστρωση και ο Mark Hollis σε μία συναρπαστική απόδοση. Εδώ ο κιθαρίστας David Rhodes με προυπηρεσία σε Peter Gabriel, Japan, Joan Armatrading βοηθά σημαντικά ώστε ο ήχος της μπάντας να προσεγγίσει καλύτερα τον prog λυρισμό.

Το "Does Caroline Know?" με τα πλήκτρα των Ian Curnow και Rupert Black δίνουν μία πιο jazz άποψη στην σύνθεση όπου η μελαγχολική φωνή του Mark Hollis την κάνει ακόμη πιο γοητευτική.

Το "Living In Another World" έχει στιχουργικές επιρροές από τον Γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Πoλ Σαρτρ με την φυσαρμόνικα του Mark Feltham (Nine Below Zero, Rory Gallagher) να δημιουργεί έναν φρενήρη ρυθμό και να απογειώνει συνεχώς την εν λόγω σύνθεση.

Το "Give It Up" αποτελεί έναν μικρό και αδικημένο διαμάντι για τους Talk Talk με την σπαρακτική ερμηνεία του Mark Hollis να δημιουργεί ρίγη και στον πιο απαιτητικό ακροατή.

Ακολουθούν οι δύο σπουδαίες επιτυχίες της μπάντας το "It's My Life" και "Such A Shame" όπου αναδεικνύεται τι συνθετικό ταλέντο της, σε πιο φρέσκες και δυναμικές εκτελέσεις.

Στο "It's My Life" τα κρουστά των Danny Cummings και Phil Reis μεγαλώνουν σε διάρκεια το κομμάτι και το κάνουν ακόμη πιο χορευτικό ενώ κάτι ανάλογο πράττουν στο μνημειώδες "Such A Shame" που στιχουργικά είναι επηρεασμένο από το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Luke Rhinehart που φέρει τον τίτλο "The Dice Man".

Για αυτην την εμπορική επιτυχία ο Hollis είχε δηλώσει αργότερα πως:
"Στα δύο πρώτα άλμπουμ, τα συνθς ήταν απλά ένα οικονομικό μέγεθος, ένα μέσο που μας οδήγησε στον σκοπό μας, να πουλήσουμε τα άλμπουμ. Πέρα από αυτό, μισώ απόλυτα τα synthesizers. Για μένα το μόνο καλό πράμα σε σχέση με αυτά είναι ότι σου δίνουν ένα ευρύ χώρο ήχου για να δουλέψεις. Κατά τα άλλα, είναι πολύ άσχημα, φρικτά. Κι αν δεν υπήρχαν, θα ήμουν ενθουσιασμένος. Από τη στιγμή που το LP “It’s My Life” είχε εμπορική επιτυχία, είχαμε την απόλυτη ελευθερία να επιλέξουμε τις πηγές μας στο επόμενο άλμπουμ κι έτσι ήμασταν σε θέση να χρησιμοποιήσουμε αληθινά έγχορδα και χορωδία".

Το "London 1986" κλείνει με το υπέροχο "Renée". Μία πραγματική δυνατή ερμηνευτική και μελοδραματική στιγμή που είναι ότι πιο συγκινητικό έχει ηχογραφήσει η Βρετανική μπάντα

Μετά τη διάλυση του Talk Talk το 1991, ο Hollis περίμενε επτά χρόνια για να κυκλοφορήσει το επόμενο και μοναδικό σόλο του, άλμπουμ το 1998, με τίτλο το όνoμα του, το εξ ολοκλήρου ακουστικό "Mark Hollis". Mάλιστα είχε σταματήσει όπως γράψαμε και στην αρχή από το 1986 να περιοδεύει αλλά και να κυκλοφορεί δίσκους αφού ο κύριος λόγος ήταν ότι επιθυμούσε να περνά πολύ περισσότερο χρόνο με την σύζυγό του και τα δύο του αγόρια.

Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως ο Steven Wilson (Porcupine Tree), ο Peter Gabriel, ο Peter Hammill, οι Τears for Fears, οι Duran Duran, οι Depeche Mode καθώς και πολλοί άλλοι μνημονεύουν συνεχώς και αναγνωρίζουν τη αξία αυτού του σπουδαίου δημιουργού και ερμηνευτή και των Talk Talk.

Ο Mark Hollis απεβίωσε από καρκίνο τον Φεβρουάριο του 2019 σε ηλικία 64 ετών, αφήνωντας πίσω τους τρομερές ερμηνείες και θαυμάσια τραγούδια.

Υ.Γ.1: Οι Talk Talk έπαιξαν το Hammersmith Odeon στις 7 Μαΐου και στις 8 Μαΐου 1986. Το "BBC In Concert" κατέγραψε την πρώτη νύχτα, ενώ η ηχογράφηση του "London 1986" είναι από τη δεύτερη νύχτα. Εκτός από τα τραγούδια της συγκεκριμένης έκδοσης παίχθηκαν και τα: "Talk Talk", "Dum Dum Girl", "Call in the Night Boy", "Chameleon Day" και "I Don't Believe in You".

Υ.Γ.2: Το rhythm section των Harris και Webb συνέχισε και σχημάτισε τους O.rang, οι οποίοι κυκλοφόρησαν δύο πειραματικά άλμπουμ, το "Hard of Instinct" του 1994 και το "Fields and Waves" του 1997.

Φώτης Μελέτης