Γεννημένος στις 11 Δεκεμβρίου του 1963 στην Marietta της Georgia, τα μουσικά χαρίσματα, του Tamplin άρχισαν να αναγνωρίζονται σε νεαρή ηλικία, καθώς εντάχθηκε σε μια σειρά από melodic hard rock γκρουπ όπως οι Joshua, oι Shout και Magdallan ενώ κυκλοφόρησε τις επόμενες δεκαετίες αρκετά ενδιαφέροντα σόλο άλμπουμ.

                                                           

                                           Η εποχή των Shout και των Magdallan

                          Tamplin And Friends: "Wake The Nations" (2003)

Εδώ έχουμε μία all star band από τρομερούς κιθαρίστες που προσφέρουν το ταλέντο τους σε αυτόν τον δίσκο όπως οι:
Marty Friedman, Doug Aldridge, Reb Beach, Kee Marcello, Ritchie Kotzen, Jeff Watson, Stevie Salas και τον μακροχρόνιο συνεργάτης του Ken, τον Scott Van Zen.
Σημαντικός βοηθός για όλο αυτό το μεγάλο κάλεσμα ήταν ο κιθαρίστας Howie Simon που έπεισε αρκετούς να συμμετέχουν στο "Wake The Nations" ενώ έπεισε και τον Jeff Scott Soto να τραγουδήσει το απίθανο και συνάμα μνημειώδες "The Story Of Love" μαζί με τον Philip Bardowell (Unruly Child, Criss, Magdalen).

Καταιγιστικό, το ομότιλο κομμάτι ενώ το αργόσυρτο blues "God In Heaven" με την μπητλική μελωδία περιέχει ένα πανέμορφο κιθαριστικό σόλο. Στο "Falling Houses" φαίνεται το σπουδαίο κιθαριστικό ταλέντο του Howie Simon που συνδυάζεται εξαίσια με την φωνή του Ken Tamplin και στιχουργικά αναφέρεται σε ένα δυάρεστο κοινωνικό φαινόμενο που αφορά τις διαλυμένες οικογένειες. Στο δίσκο υπάρχουν και μερικά χιουμοριστικά τραγούδια όπως το "Cell Phone Freaks" με τον Richie Kotzen να βάζει την δική του σφραγίδα όπως και στο "Seven Eleven People" με το κιθαριστικό δίδυμο Marty Friedman και Reb Beach να κάνει τα δικά του "τρελλά".

To χίπικο "Come Together" αναδεικνύεται ως σύνθεση, λόγω του εκρηκτικού κιθαριστικό σόλο του Doug Aldridge όπως και το "We've Jihad Enough" στο οποίο Scott Van Zen και Ken Tamplin ζωγραφίζουν με τη απόδοσή τους. Γενικά το "Wake The Nations" περιέχει τρία-τέσσερα καταπληκτικά τραγούδια και στέκεται αντάξιο της διαδρομής του μεγάλου Αμερικανού εμηνευτή.

Ως επίλογο θα μεταφέρουμε ατάκα πολλών συνεργατών του Ken Tamplin οι οποίοι είπαν...

"Είναι ο σεισμός μουσικής!"
 

                                                  Ναρκωτικά και Χριστός

Η σχέση του Ken Tamplin με τον Χριστό κατά δική του, ομολογία λειτούργησε όχι μόνο θεραπευτικά αλλά και σωτήρια για την ίδια του την ζωή. Τα ναρκωτικά παρολίγον να του στερήσουν τα πάντα και όπως ο ίδιος εξομολογείται, την πορεία του προς τον όλεθρο σταμάτησε ένα θαύμα.
Για να δούμε παρακάτω πως περιγράφει ο Αμερικανός ερμηνευτής αυτήν την εμπειρία του.
"Κάπνισα το πρώτο μου τσιγάρο στα έξι μου και έκανα την πρώτη μου σειρά κοκαΐνης στα εννιά μου", λέει ο Ken Tamplin. "Μεγάλωσα σε ένα κυρίως χριστιανικό σπίτι και ο πατέρας μου ήταν ευκατάστατος, αλλά η επίβλεψη των γονέων ήταν ελάχιστη και μας επέτρεψαν να κάνουμε τις τρέλλες μας".

Ο μικρός τότε Ken Tamplin είχε μεγάλη αδυναμία στην μητέρα του την οποία την χαρακτήριζε  "πολεμιστή προσευχής" ενώ ο πατέρας του απουσίαζε σε μεγάλο βαθμό, επιδιώκοντας την οικονομική επιτυχία στον επιχειρηματικό κόσμο. 

Ο Τamplin βρήκε πρόσβαση στα ναρκωτικά μέσω του μεγαλύτερου αδελφού του, που έκανε τον έμπορο ναρκωτικών στην Κομητεία Όραντζ της Καλιφόρνια, και βρέθηκε αρκετές φορές στη φυλακή λόγω των παράνομων  δραστηριοτήτων του.
"Θα αναλάμβανα την επιχείρησή του, όταν ήταν στη φυλακή", λέει ο Τamplin. Η εμπλοκή του στο εμπόριο ναρκωτικών κλιμακώθηκε μεταξύ των ηλικιών 9 και 12 ετών κατά τη διάρκεια των "εξαφανίσεων" του μεγαλύτερου αδελφού του από το σπίτι.

Ο Tamplin θυμάται όταν τα ναρκωτικά του έσχισαν αμέσως το στομάχι του, καταστρέφοντας τη σπλήνα και μέρος του παχέος εντέρου του ενώ το είχε σκάσει από το σπίτι.
"Με μετέφεραν εσπευσμένα στο νοσοκομείο και περίμεναν να πεθάνω", θυμάται. "Η περιτονίτιδα και η λοίμωξη από σταφυλόκοκκο και οι γιατροί δεν έδιναν ελπίδες για να ζήσω", λέει ο Τamplin. Όταν η μητέρα του πήγε σπίτι από το νοσοκομείο, μη γνωρίζοντας αν ο γιος της θα πέθαινε, άνοιξε τις σελίδες της Βίβλου και τα μάτια της έπεσαν αμέσως σε έναν στίχο που έλεγε: "Ο γιος σου ζει".

Στη συνέχεια η μητέρα μου πήρε τη Βίβλο της, και έτρεξε στο νοσοκομείο και έδειξε τον συγκεκριμένο στίχο στους γιατρούς.
Παρά τις ελπίδες της, οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι η μόλυνση από σταφυλόκοκκο είχε εξαπλωθεί και θα έπρεπε να αφήσουν την πληγή εντελώς ανοιχτή νιώθοντας "αφόρητους πόνους", προσθέτει ο Τamplin.

Τότε άρχισε το παιχνίδι αναμονής καθώς ο Tamplin προσπαθούσε να "διαπραγματευτεί" με τον Θεό.

"Είπα: Αν με σώσεις, ορκίζομαι ότι δεν θα ξαναπάρω άλλα ναρκωτικά και φάρμακα όσο ζω".
"Πέρασαν αρκετές μέρες και οι γιατροί αναρωτήθηκαν γιατί δεν είχα πεθάνει ακόμα", λέει ο Tamplin.
Στη συνέχεια πήραν άλλο ένα δείγμα αίματος και βρήκαν ότι η μόλυνση από σταφυλόκοκκο είχε πέσει τόσο χαμηλά που φαινόταν ότι θα αναρρώσω. Υποτίθεται ότι θα ήμουν στο νοσοκομείο τρεις μήνες και βγήκα σε έξι εβδομάδες». Ενώ οι γιατροί τον είχαν προετοιμάσει για πιθανή χρήση σάκου κολοστομίας για όλη τη ζωή, συνέβη κάτι απροσδόκητο.
"Το παχύ έντερο συγχωνεύθηκε ως εκ θαύματος επανήλθε!"

Φεύγοντας  από το νοσοκομείο, ο Tamplin ξαναβρέθηκε με τον παλιό φιλικό του κύκλο, που αμέσως άρχισαν να τον δελεάζουν ξανά με ναρκωτικά. "Ξαναέμπλεξα με τα ναρκωτικά πολύ χειρότερα από πριν", λέει, ξεχνώντας τη συμφωνία του με τον Θεό. "Έκανα κοκαίνη και κάπνιζα ηρωίνη. Έκανα υπερβολική δόση τρεις φορές". "Οι γονείς μου, αηδίασαν τόσο πολύ", θυμάται. και αποφάσισαν να με στείλουν σε ένα ίδρυμα απεξάρτησης από ναρκωτικά που λειτουργεί από το Melodyland Christian Center. "Θυμάμαι ότι έψαχνα τα πιο κακά παιδιά την πρώτη μέρα σε αυτό το ίδρυμα και τα βρήκα", λέει ο Τamplin.
Μάλιστα κάλεσα έναν φίλο μου που κάναμε παλιά χρήση στο τηλέφωνο για να φέρει ναρκωτικά και μπύρα στους τρεις νέους μου φίλους.

Ο Τamplin δεν συνειδητοποίησε ότι δύο από τους νέους του φίλους ήταν επίσης παιδιά ιεροκήρυκα. "Φτάσαμε ψηλά και γύρισαν πίσω και με άρχισαν", λέει. Οι υπεύθυνοι του Melodyland Christian Center  αποφάσισαν να κάνουν κάτι ώστε να ταρακουνήσουν τον Τamplin αποδοκιμάζοντας τον, δημόσια μπροστά στους άλλους νέους και στέλνοντάς τον στο σπίτι.
Ταπεινωμένος και εξαγριωμένος ο Tamplin, ορκίστηκε να μην πατήσει ποτέ το πόδι του σε καμία δραστηριότητα του Melodyland Christian Center.

Πίσω στο σπίτι, τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, καθώς ο πατέρας του Τamplin χώρισε τη μητέρα του και παντρεύτηκε τη γραμματέα του. "Αρχίσαμε να βγαίνουμε εκτός ελέγχου οικονομικά", λέει ο Tamplin. Η οικογένεια άλλαξε άρδην ζωή αφού ενώ ζούσαμε σε μια πολύ εύπορη περιοχή κοντά σε ένα εξοχικό κλαμπ καταλήξαμε να μένουμε σε ξενοδοχεία και μοτέλ.

"Η μητέρα μου έβαλε για ενέχυρο, έπιπλα, το πιάνο και την τηλεόραση», η οποία είχε να δουλέψει 22 χρόνια  δηλαδή από την μέρα του γάμου της. Την ίδια στιγμή, η αδερφή του Τamplin έφυγε από το σπίτι και ο μεγαλύτερος αδερφός του ήταν στη φυλακή. "Ήμουν μόνο εγώ, η μαμά μου και ο μικρός μου αδερφός".

 

Εν τω μεταξύ, ο Tamplin δεν έβαλε μυαλό και συνέχισε την περιπετειά του με τα ναρκωτικά αφού τσακώθηκε με έναν έμπορο κοκαΐνης επειδή είχε δημιουργήσει ένα χρέος 5.000 δολαρίων. "Είχα προμηθεύσει κοκαΐνη σε ένα σωρό άλλα άτομα τα οποία δεν με είχαν πληρώσει", λέει ο Τamplin ενώ ο έμπορος ναρκωτικών πίεσε το Τamplin για αποπληρωμή με έναν σκληρό τρόπο.

"Με κυνήγησε σε ένα δρομάκι με μια μοτοσικλέτα μέχρι εκεί που έμενα και έριξε την μπροστινή πόρτα και στην πραγματικότητα μπήκε μέσα στο σπίτι". Έκλεισε την πίσω πόρτα και πάνω από έναν φράχτη για να μην τον πιάσει.
Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, η μητέρα του Τamplin ήρθε σε αυτόν με ένα εγκάρδιο αίτημα. 

"Θα πας στην εκκλησία μαζί μου;" ρώτησε. 

«Δεν μπορώ να πάω μόνη μου - χρειάζομαι την βοήθεια σου", είπε.

"Πού πηγαίνεις?" ρώτησε ο Tamplin...

"Στο Melodyland Christian Center», είπε.

"Οχι!" απάντησε. "Δεν θα πάω στη Melodyland".

"Είναι το μόνο μέρος που νιώθω άνετα", είπε η μητέρα του. "Σε παρακαλώ, σε ικετεύω."

Απρόθυμα, ο Τamplin ενέδωσε. "Εντάξει, θα καθίσουμε στο πίσω μέρος στην πιο μακρινή πλευρά".

Εκείνη την περίοδο στο Melodyland Christian Centre, ήταν επικεφαλής  ένας χαρισματικός πάστορας, ο Ralph Wilkerson.
Καθώς ο Τamplin και η μητέρα του κάθονταν στις θέσεις τους, στο στρογγυλό αμφιθέατρο, κοιτάζοντας τη σκηνή στο κέντρο, και οι δύο εξεπλάγησαν, όταν ο  ξεκίνησε Ralph Wilkerson το κήρυγμά του.
"Υπάρχει ένας νεαρός άνδρας εκεί έξω που είναι 14, αλλά φαίνεται 25 ετών", είπε ο Wilkerson.

"Κοίταξα τη μαμά και είχα τρελλαθεί", παραδέχεται ο Τamplin, νομίζοντας ότι ήταν προσχεδιασμένο.

"Ο Θεός θέλει να πάρετε μια απόφαση σήμερα", είπε ο Wilkerson. "Σήμερα είναι αυτή η μέρα", και πρόσθεσε
"Φοβάμαι ότι αν δεν πάρεις μια απόφαση σήμερα, δεν θα ζήσεις πολύ περισσότερο". 

Ο Ken Tamplin άρχισε να ζαλίζεται και να ανακατεύεται το στομάχι του, καθώς σκεφτόταν ότι ο Wilkerson μάλλον είχε δίκιο.

"Χρωστάς χρήματα σε κάποιον", συνέχισε ο Wilkerson. "Θέλω να πω ότι είναι 5.000 δολάρια".

"Σκέφτηκα, Θεέ μου! Η μαμά δεν ήξερε για αυτό."

Καθώς περνούσαν τα δευτερόλεπτα και κανείς δεν σηκώθηκε να πάει μπροστά, η χορωδία άρχισε να τραγουδάει.

Τότε ο Ken Tamplin ένιωσε μια ισχυρή δύναμη να τον σηκώνει.
"Ήταν κυριολεκτικά σαν κάποιος να με έδιωξε από τη θέση μου και να με έσπρωξε στον διάδρομο σαν σκύλος", θυμάται. Μετά από μερικά λεπτά ο Wilkerson βλέπει τον Tamplin να έρχεται προς τη σκηνή.

"Αυτος ΕΙΝΑΙ!" φώναξε ο  Wilkerson.

"Αυτός είναι ο νεαρός που είδα".
Όταν ο  πλησίασε, ο Ken Tamplin, τον άρπαξε ο πάστορας και τον ανέβασε δίπλα στο βάθρο και μετά ούρλιαξε: 

"Γονάτισε και προσευχήσου!"

Τις επόμενες στιγμές, ο  Ken Tamplin ένιωσε κάτι που δεν το είχε ξαναζήσει αναφέροντας.
"Δεν είχε ποτέ σκοτωθεί στο πνεύμα και δεν ήξερα καν τι ήταν αλλά έπεσα προς τα πίσω σαν κάποιος να πήρε βαρύ ζεστό νερό στον κουβά και να τον έριξε στο σώμα μου. Δεν μπορούσα να κουνηθώ - έμεινα έκπληκτος. Ένιωσα την παρουσία του Θεού. Ένιωσα θεραπεία και δύναμη. Ήταν σαν να βαφτίζεσαι αλλά χωρίς να είσαι υγρός όταν σηκώνεσαι".

Μετά από αυτήν την εμπειρία που άλλαξε τη ζωή του, ο Τamplin, αυτός και η μητέρα του επέστρεψαν σε ένα δωμάτιο μοτέλ όπου αντιμετώπισαν κάποιες σκληρές πραγματικότητες.
"Ήμασταν χωρίς χρήματα και εντελώς άποροι", λέει. Έμεναν σε ένα μοτέλ μολυσμένο από κατσαρίδες που μύριζε σαν σπρέι για ζωύφια και η μητέρα μου είχε μόνο 5 δολλάρια στο όνομά της, ένα αυτοκίνητο AMC Gremlin χωρίς αέριο και ένα βαζάκι με φυστικοβούτυρο".

 Τότε η μητέρα του συλλογίστικε το αδιανόητο. 

"Να πάρουμε ένα μεγάλο μπουκάλι valium και να αυτοκτονήσουμε μαζί", λέει ο Τamplin, με τη φωνή του να σπάει από συγκίνηση. 

"Προσευχήθηκε – δεν ήξερε πλέον τι άλλο να κάνει.

"Υπήρχε μια μικρή ασπρόμαυρη τηλεόραση με μια κεραία για κρεμάστρα στο δωμάτιο και υπήρχε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που ονομαζόταν Operation Blessing που ήταν μια εκπομπή του Pat Robertson με τον παρουσιαστή να λέει: "Υπάρχει μια οικογένεια στο Γουίτιερ της Καλιφόρνια και σκέφτετε να αυτοκτονήσει. Μην το κάνετε. Καλέστε τον αριθμό που εμφανίζεται στην οθόνη και θα λάβετε βοήθεια".

 "Καλέσαμε τον αριθμό στην οθόνη και λάβαμε 25 δολλάρια από τον "Στρατό της Σωτηρίας", και παράλληλα ένας πάστορας πέρασε και μας έδωσε ένα κουπόνι φαγητού για 25 δολλάρια», θυμάται ο Τamplin.
"Μετά από όλα αυτά και αφού ξεπεράσανε όλες τις αρνητικές σκέψεις έπιασα δουλειά μετά το σχολείο πουλώντας χαλιά από πόρτα σε πόρτα και η μητέρα μου δούλευε όππου έβρισκε."

Η περιουσία μας, άρχισε σιγά σιγά να βελτιώνεται αποκτώντας ένα μικρό διαμέρισμα, λέει ο Τamplin.
"Απλώς μεγαλώσαμε από αυτό και ο Θεός άρχισε να ανοίγει πόρτες στη ζωή μου", λέει. "Συνειδητοποίησα ότι η ζωή είναι αυτό που την κάνεις εν Χριστώ". Ένα από τα απρόβλεπτα οφέλη του νομαδικού τρόπου ζωής τους ήταν ότι ο Tamplin έχασε την επαφή με μερικούς από τους  δήθεν φίλους του που πουλούσαν ναρκωτικά.
"Επειδή μετακομίσαμε τόσο πολύ, έχασα την επαφή με τους ανθρώπους οπότε ο έμπορος ναρκωτικών δεν είχε τρόπο να με βρει'. και κάπου εκεί τελειώσαν τα βάσανα του και ξεκίνησε το ταξίδι του στην μουσική..."

Και όπως λέει ο Tamplin:
"Είναι θαυματουργό αυτό που μου συνέβη. Το αποδίδω στις προσευχές της μητέρας μου, η οποία από τις πάμπολλες γονυκλισίες απέκτησε γόνατα καμήλας.

Φώτης Μελέτης