Στο μεταξύ, οι rebelHot (μη ρωτάτε γιατί το γράφουν έτσι, Ιταλοί είναι, σκεφθείτε πώς το προφέρουν) έπαιξαν σε διάφορα ευρωπαϊκά φεστιβάλ σαπόρτ σε ονόματα όπως οι Y&T, The Darkness, ο Joe Lynn Turner, οι Quireboys και οι Autograph (όλοι πιο “heavy” απ΄τους rebelHot).
Τα 10 καινούρια τους τραγούδια αποτελούν μια σπιτική παραγωγή, αφού έχουν ηχογραφηθεί, μιξαριστεί και ολοκληρωθεί από τον κιθαρίστα τους Paul Mainetti στο δικό τους στούντιο, P-Rose. Η πλειοψηφία τους ηχογραφήθηκε live στο στούντιο, προκειμένου να διατηρηθεί ο αυθορμητισμός και το ακατέργαστο άκουσμα.
Ελάχιστα overdubs και σχεδόν καθόλου ψηφιακά εφφέ, σα ν’ ακούς μια πρόβα του ανιψιού του Mark Storace να παίζει διασκευές Bad Company και ξεχασμένων σε κάποιο συρτάρι outtakes των αδελφών Donnie και Johnny Van Zant. Φυσαρμόνικα, γυναικεία χορωδιακά δεύτερα, groove, σίγουρα οι ίδιοι γουστάρουνε και μπράβο τους. Κομμάτια ωραία για να δεις το γκρουπ μια βραδιά σε pub πίνοντας μπύρες, χωρίς να ξεχωρίζει κανένα ιδιαίτερα (ίσως τa “Mad Train”, “How Is Elvis” και “Soul Stealer”).
Μπορώ να βρω σε 30 δευτερόλεπτα τρεις - τέσσερις μπάντες στην εγχώρια σκηνή που ακούγονται καλύτεροι και πιο γεμάτοι, αλλά προτιμούν να παίζουν μόνο διασκευές, αν με εννοείτε.
Y.Γ.: Το εξώφυλλο έχει την πλάκα του, σαν εκείνα τα παλιά της Hipgnosis, όπως και ο τίτλος, σκόπιμα λάθος («Αβολοσύνη»). Αρκεί;

Παναγιώτης Παπαϊωάννου