// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Boystown: Ένα αγγελικό άγγιγμα από την πόλη των Bon Jovi

Tuesday

19Dec

Boystown: Ένα αγγελικό άγγιγμα από την πόλη των Bon Jovi

Δημοσιεύθηκε από:

19/12/2023

Κατηγορία: Rock this Time

1641

Η πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ φημίζεται και περηφανεύεται στο μουσικό της κομμάτι κυρίως για τον Bruce Springsteen και τους Bon Jovi ενώ έχει βγάλει και άλλα αξιόλογα σχήματα όπως τους Twisted Sister, Skidrow, Franke and the Knockouts και Saraya.

Ταυτόχρονα στην πόλη αυτή ξεπήδησαν και αρκετά συγκροτήματα που δεν κατάφεραν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα αν και άξιζαν περισσότερης προσοχής και εκτίμησης.

Ένα από αυτά τα αδικημένα συγκροτήματα ήταν και το πενταμελές σχήμα των Boystown με έδρα το Ridgefield στο Νιου Τζέρσεϊ που δραστηριοποιήθηκε σχεδόν την ίδια χρονική περίοδο με τους Bon Jovi στα μέσα των '80ς και τα πρώτα χρόνια έπαιζαν σε διάφορα μπαρ-κλαμπ αποκτώντας εμπειρίες και θαυμαστές βασιζόμενοι στον AOR και melodic hard rock ήχο.
Παράλληλα κατόρθωσαν και άνοιξαν τις συναυλίες των Jon Entwistle (Who), The Hooters, The Romantics αλλά και ποπ σταρ της εποχής όπως τους New Kids On the Block! Με τους New Kids On the Block μάλιστα συνέβη το εξής καταπληκτικό:
όταν έπαιξαν μαζί τους, στο LA, CA ο Michael Babcock, ο μουσικός παραγωγός του Fox TV ήταν στο κοινό και ενθουσιάστηκε με αυτό που είδε, με αποτέλεσμα δύο τραγούδια τους να εμφανισθούν στη δημοφιλή στην τηλεοπτική σειρά "21 Jump Street" με πρωταγωνιστή τον Johnny Depp.

Η συνεργασία ανάμεσα στα μέλη της μπάντας προέκυψε μέσω τοπικών δημοσιογράφων, με βασικό ηγέτη τον τραγουδιστή David Polemeni καθώς στη συνέχεια ήρθαν οι, Bobby Guy (πλήκτρα), Joey Sykes (μπάσο), John Teto (κιθάρα, φωνή) και Nelson Williams (τύμπανα).

Αρχικά κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Way Of The World" με πανέμορφους στίχους και στη συνέχεια έγινε το δισκογραφικό τους ντεμπούτο με το άλμπουμ "Angels With Dirt Faces" από την ανεξάρτητη βρετανική εταιρεία AIR RECORDS το 1989 ενώ ακολούθησε και μια περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο για τρεις μήνες.
Τόσο το σινγκλ όσο και το άλμπουμ "Angels With Dirt Faces" έγιναν δεκτά από τους κριτικούς με άρθρα στο Kerrang Magazine συγκρίνοντας την ενέργεια των Boystown με συγκροτήματα όπως οι θρυλικοί The Who ενώ τον τραγουδιστή της μπάντας David Polemeni τον παρομοίασανμε τον Paul Rogers (Bad Company) και τον Lou Gramm (Foreigner).

Παρά τις θετικές κριτικές οι Boystown δεν υπέγραψαν ποτέ σε καμία μεγάλη εταιρεία για την κυκλοφορία του "Angels With Dirt Faces" ώστε να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και δυστυχώς έμειναν στο περιθώριο με την περιοριοσμένη έκδοση του άλμπουμ.

Επιπρόσθετα την συμπαραγωγή του "Angels With Dirt Faces" είχαν αναλάβει ο Aaron Zigman ((Phil Collins), ο τραγουδιστής David Polemeni και David Prater (Firehouse, Dream Theater, Glen Burtnick), με όλα τα τραγούδια να τα έχει γράψει ο frontman της μπάντας David Polemeni.

Ο ίδιος ο Polemeni περιγράφει πως βίωσε εκείνη την περίοδο:

"Πράγματι βρεθήκαμε μπροστά σε μερικούς από τους μεγάλους, αλλά υπήρχαν μερικά πράγματα που συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή.
Εκ των υστέρων, ανακάλυψα πόσο κρίσιμη είναι η διαχείριση για την εξασφάλιση ενός ρεκόρ και δεν είχαμε έμπειρους ανθρώπους. Πρέπει να πω ότι δεν ήμουν διατεθειμένος να αλλάξω τον ήχο μου και να μιμούμαστε τους Guns N' Roses, Poison ή Cinderella.
Είχαμε επιτυχία στην Αγγλία με τον τρόπο που ακουγόμασταν και αυτός ήταν ο πραγματικός μας ήχος. Ο ήχος του Σιάτλ άρχισε να κυριαρχεί εκείνη την εποχή. Ήξερα ότι η μουσική ήταν δυνατή και η μπάντα ήταν ξεχωριστή. Δεν επρόκειτο να γκρεμίσω όλη τη σκληρή δουλειά. Μπορεί να μην κάναμε την πολυπόθητη επιτυχία αλλά ήμουν περήφανος για τα επιτεύγματα και τη μουσική που δημιουργήσαμε με τους Boystown".

Μία άλλη σημαντική στιγμή για τους ίδιους ήταν η συναυλία που έδωσαν το 1989 στην Ομάχα της Νεμπράσκα για τα εγκαταλελειμμένα παιδιά που φρόντιζε η τοπική εκκλησία του πάτερ Flannigan. Μάλιστα στην συγκεκριμένη περιοχή είχε ιδρυθεί ένα ορφανοτροφείο το 1917 που μετά από πολλά χρόνια μετατράπηκε σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με την ονομασία Boys Town οπότε οι παραλληλισμοί ήταν αυτονόητοι.

Το εντυπωσιακό ήταν ότι τα συγκεκριμένα παιδιά "διοικούσαν" πλέον τη μικρή πόλη και όταν ανακάλυψαν την μπάντα την κάλεσαν να παίξει και αφού πήραν την έγκριση των υπευθύνων, οι Boystown έδωσαν ένα μοναδικό σόου που χαράχτηκε βαθιά στις μνήμες των παιδιών αλλά και στα μέλη της μπάντας.

Δυστυχώς οι Boystown μετά το 1992 δεν συνέχισαν την πορεία τους με τα μέλη να σκορπίζουν.
Ο μπασίστας Joey Sykes ήταν ο πιο δραστήριος από τους υπόλοιπους κυρίως με την μπάντα των Coward και άλλοτε να μοιράζεται την σκηνή με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως οι Hall and Oates, Don Henley, The Eurythmics, Paul Stanley (Kiss), John Mellencamp και με πολλούς άλλους.

H περίπτωση του David Polemeni εξελίχθηκε διαφορετικά αφού κατάφερε να διεισδύσει και να κάνει καριέρα στον κινηματογράφο και στη τηλεόραση ως παραγωγός και αντιπρόεδρος Film & Television Publishing στην BMG.

"Το αγελλικό... άγγιγμα"

Το 2005, είναι πολύ σημαντική χρονιά για τους Boystown αφού επιστρέφουν "δισκογραφικά" ξανά με το "Angels With Dirt Faces" που επανακυκλοφορεί ευρύτερα από την αμερικάνικη Iron Horse Records, με αποτέλεσμα να τους ανακαλύψουν αρκετοί οπαδοί του AOR/melodic rock που αγνοούσαν τη ύπαρξη τους.
Ο τίτλος του δίσκου είναι δανεισμένος από την περίφημη δραματική Αμερικάνικη ταινία του 1938 σε σκηνοθεσία Michael Curtiz που φέρει τον ίδιο τίτλο με το άλμπουμ και με πρωταγωνιστές τους James Cagney, Pat O'Brien και Humphrey Bogart.

Ο δίσκος ξεκινά με το αριστουργηματικό "Something In The Way You Touch" όπου η βαθιά συναισθηματική φωνή του David Polemeni δημιουργεί ρίγη μελωδικής συγκίνησης. Τόσο τα πλήκτρα του Bobby Guy όσο και οι κιθάρες του John Teto φτιάχνουν τον απόλυτο AOR ύμνο!

Το "House Of Glass" ρίχνει τους τόνους αλλά η ερμηνεία του Polemeni είναι πάλι το δυνατό χαρτί της σύνθεσης ενώ με το "Get Up" ανεβαίνουν τα γκάζια σε ένα απολαυστικό ροκ εντ ρολ τέμπο.

Το "I Need Shelter" κινείται κι αυτό σε πλήρες μελωδικούς ρυθμούς με κυρίαρχα τα πλήκτρα ενώ το "Boy Inside A Man" ακολουθεί πιο δυναμικό ροκ μοτίβο σε ύφος Bruce Springsteen & Bryan Adams.

Το μελαγχολικό "Oil & Water" είναι ένα υπέροχο δείγμα της ποιοτικής έμπνευσης που διαθέτει το σχήμα με το εκτελεστικό κομμάτι να προκαλεί απανωτές συγκινήσεις λόγω του φωνητικού χαρίσματος του David Polemeni. Σε αυτό συνεισφέρει και το άψογο κιθαριστικό σόλο του Joe Teto, που είναι η αποκορύφωση τούτης της μεγαλειώδους σύνθεσης.

Η σαγηνευτική μπαλάντα "Sure Thing" είναι καθηλωτική σε όλα τα επίπεδα ενώ το "Stranger In My Bed" θυμίζει αρκετά Bon Jovi.

Ακολουθεί άλλο ένα εκπληκτικό τραγούδι, με τίτλο "Way Of The World" γεμάτο μελωδία με το οποίο η μπάντα κατόρθωσε και αγαπήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στο ομότιτλο "Angels With Dirty Faces", ο ντράμερ Nelson Williams δίνει το σύνθημα για έναν ροκ ξεσηκωμό και το άλμπουμ κλείνει με το "Throw Your Hands Up" ηχογραφημένο ζωντανά στο Orchard Grove Bar στις 12/20/91.

Η απρόσμενη επιστροφή του 2005 με την επανακυκλοφορία του δίσκου αλλά και την θερμή υποδοχή της AOR κοινότητας για το "Angels With Dirt Faces" έφερε στο προσκήνιο ξανά τους Boystown με τον David Polemeni να ξαναμαζεύει την μπάντα ώστε να δημιουργήσουν νέο υλικό.

Επόμενες κυκλοφορίες

- Το 2011 κυκλοφορεί το ΕΡ με τίτλο "Orphans" που περιλαμβάνει μερικές ζωντανές ηχογραφήσεις του 1989 και ακυκλοφόρητα demos από τους Boystown όπως τα: "All Inside my Head" (live) σε ύφος Sprinsteen, το "House of Glass" (live), "Gutters and Rainbows" (live) , "Throw Your Hands Up" (live studio) και τις μπαλάντες "Love Tranding Hands" (demo) και "Kingdom of the Blind" (demo).

- Το 2014 κυκλοφορεί το "The Orchard Grove Years" με 12 συνθέσεις και περιλαμβάνει κυρίως ακυκλοφόρητες συνθέσεις της μπάντας με τις περισσότερες σε πιο ακουστικό ύφος και βρίσκεται μόνο στις πλατφόρμες (spotify,apple music, deezer). Ουσιαστικά είναι η δεύτερη στούντιο κυκλοφορία τους ενώ ο ήχος της μπάντας έχει εξελιχθεί με τα νέα μουσικά δεδομένα της δεκαετίας, διατηρώντας τον μελωδικό ροκ ήχο της αλλά με φτωχή και μέτρια παραγωγή που αδικεί τις συνθέσεις.

Από αυτή την έκδοση ξεχωρίζουν το "Jackie" και "Somebody to Love me" που θυμίζουν αρκετά Bon Jovi.
Το "Word" είναι από τις κορυφαίες συνθέσεις με τα απίθανα πνευστά και ακολουθεί το θαυμάσιο "Back of my Mind" με τον David Polemeni και τον John Teto (κιθάρα) να εντυπωσιάζουν με το πάθος τους όπως και το ίδιο συμβαίνει με το εκρηκτικό "Late Last Night".

To "Either Your Love me or You Don't" έχει την μελωδική αύρα του πρώτου άλμπουμ ενώ τα "Ηοt Time of Year" και "Home is Where the Heart is" έχουν μία πιο ροκ δυναμική.

Τέλος το 2023 επανακυκλοφορεί η μπαλάντα "Jane and the Motorcycle Boy" σε live εκδοχή με παραγωγό ηχογράφησης τον Tom Heinisch ενώ κυκλοφορούν ένα νέο τραγούδι το "Lights go Out" (2023) κινούμενα στο μελωδικό ροκ ύφος της μπάντας.

Στις 27 Mαίου 2023 οι Boystown, επανασυνδέθηκαν με τη αυθεντική τους σύνθεση και έπαιξαν ζωντανά στο Debonair Music Hall στο New Jersey και έπαιξαν ξανά μαζί τον Σεπτέμβριο του 2023 στο ίδιο κλαμπ.

Και τέλος αναρωτιέμαι... Πως αυτό το συγκρότημα δεν έγινε ΤΕΡΑΣΤΙΟ;;;

Φώτης Μελέτης