// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Diving For Pearls: Οι πολύτιμες πέρλες του μελωδικού ροκ

Monday

8Jan

Diving For Pearls: Οι πολύτιμες πέρλες του μελωδικού ροκ

Δημοσιεύθηκε από:

08/01/2024

Κατηγορία: Rock this Time

2664

Με έδρα την Βοστόνη της Μασαχουσέτης, οι Diving For Pearls ιδρύθηκαν το 1984 από το δίδυμο των Danny Malone (φωνή, κιθάρα) και Jack Moran (πλήκτρα) παίζοντας αρχικά σε τοπικά κλαμπ με το όνομα The Trademarks και μετακομίζοντας λίγο αργότερα στην Νέα Υόρκη ώστε να κάνουν το μεγάλο βήμα. Μάλιστα οι δύο φίλοι έγιναν αργότερα και κουμπάροι βαπτίζοντας ο ένα το παιδί του άλλου.

Στην πορεία ήρθε στο σχήμα ο μπασίστας David Weeks, ο κιθαρίστας/φωνητικά Yul Vazquez (Urgent) και ο Peter Clemente (ντραμς), ο οποίος είχε παίξει με τον Michael Monroe ενώ οι Vazquez και Clemente συμμετείχαν επίσης στο συγκρότημα περιοδειών του Jean Beauvoir.

Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τους Diving For Pearls ήταν ο Michael Kaplan της Epic Records A&R όταν παραβρέθηκε σε μια συναυλία που έδωσε η μπάντα στη Νέα Υόρκη το 1988 και έπεισε την Epic να υπογράψει το συγκρότημα. Ο Kaplan παρουσίασε τους Diving For Pearls στον ανερχόμενο παραγωγό David Prater (εξαιρετικός και ως ντράμερ) και τον έπεισε να αναλάβει την ηχητική επιμέλεια του ντεμπούτου άλμπουμ τους.

Επικεφαλής εκείνη τη περίοδο στην Epic της A&R, ήταν ο Don Grierson, που μετά από αφόρητες πιέσεις του Prater έδωσε την συγκατάθεση του ώστε να δοθούν επιπλέον χρήματα για να ηχογραφήσουν τον παρθενικό τους δίσκο οι Diving For Pearls. Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά, η σύνθεση "New Moon", που σύμφωνα με τον Malone, ήταν αυτό που ενθουσίασε τον Grierson για να υπογράψει με το γκρουπ.

Το ομώνυμο ντεμπούτο των Diving For Pearls ηχογραφήθηκε από τις 14 Απριλίου έως τις 10 Ιουνίου 1989, στα Eleven-Eleven Sound Studios στο Νάσβιλ του Τενεσί και κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1989 ενώ είχε προηγηθεί η κυκλοφορία του πρώτου σινγκλ και το βίντεο στο MTV, για το σινγκλ "Gimme Your Good Lovin'," που έφτασε στο #84 στο Hot 100 του Billboard.
Ο δίσκος πούλησε πάνω από 250.000 αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ και το περιοδικό Kerrang! το τοποθέτησε στο Top 20 για το 1989 βάζοντας γερά την αμερικάνικη μπάντα στο παιχνίδι της αναγνωρισιμότητας και της αποδοχής από το ευρύ κοινό.

Ο Danny Malone θυμάται τη περίοδο πριν φτιάξει επίσημα τους Diving For Pearls:

"Στα εφηβικά και νεανικά μου χρόνια μου άρεσαν τα άλμπουμ των Beatles, των Badfinger το "Come and Get It", από Black Sabbath το “Paranoid” και τα άλμπουμ των Kiss αλλά το μεγάλο λάθος που έκανα τότε ήταν που ξεπούλησα την δισκοθήκη μου!!!

Όπως γούσταρα αρκετά τους Cheap Trick, τους Deep Purple αλλά και την φωνή του Ian Gillan. Όμως αυτό που με επηρέασε σημαντικά ώστε να ασχοληθώ με την μουσική ήταν όταν είδα για πρώτη φορά τον Rod Stewart & Faces και ακόμη και σήμερα συνεχίζω να είμαι μεγάλος θαυμαστής του Rod Stewart. Παράλληλα άρχισαν και τα προβλήματα με τον εαυτό μου αφού οι γονείς μου εκείνο το διάστημα χώρισαν. Η μητέρα μου δεν μπορούσε να με χειριστεί. Αλλά δεν ήμουν ποτέ κακό παιδί, δεν ήμουν κακόβουλος. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το σχολείο και με ενδιέφερε πολύ περισσότερο η μουσική από οτιδήποτε άλλο".

Και συνεχίζει:

Στο γυμνάσιο ήμουν σε ένα συγκρότημα που λεγόταν Tour de Force. Το πρώτο συγκρότημα στο οποίο ήμουν εδώ στη Βοστόνη και μετά στους The Trademarks. Ήταν το καλύτερο συγκρότημα που ήμουν ποτέ. Ήταν ένα σωρό παιδιά από τη Βοστόνη που ζούσαν όλοι 20 μίλια ο ένας από τον άλλο. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Ήταν η εποχή που κυριαρχούσε στο new wave, την οποίο λάτρευα εκείνη την περίοδο.

Με τον πληκτρά Jack Moran κάναμε συνέχεια πρόβες στο υπόγειο και δουλέψαμε σαν τα γαϊδούρια, παίζοντας τρεις ή τέσσερις νύχτες την εβδομάδα σε διάφορα τοπικά μαγαζιά.

Ηχογραφήσαμε τότε το πρώτο τραγούδι που έγραψα με τους Trademarks περίπου το 1982/1983 και το τραγούδι λεγόταν "Shadows".

Έχω ακόμα αποκόμματα εφημερίδων και κριτικές για αυτό. Ήταν στο ύφος των U2 με ατμοσφαιρικές κιθάρες. Ένιωθα σαν τον Bono και το άλμπουμ "The Boy" ενώ και εγώ ο ίδιος επηρεάστηκα σε μεγάλο βαθμό από τον Edge ως κιθαρίστας. Τα πήγαμε πολύ καλά".

Βλέποντας λοιπόν πως οι Danny Malone και Jack Moran είχαν κάνει μία καλή αρχή σκέφτηκαν να κάνουν ένα πιο επαγγελματικό βήμα ψάχνοντας για δισκογραφικό συμβόλαιο αλλά και ένα πιασάρικο όνομα.

Στην αρχή έπεσε στο τραπέζι το όνομα Liquid Bunny αλλά ο Jack Moran επέλεξε το όνομα Diving for Pearls από ένα τραγούδι του Elvis Costello με τίτλο "Shipbuilding" που είχε κυκλοφορήσει το 1983 με τον Malone να συμφωνεί με το νέο όνομα.

Oι νεοσύστατοι λοιπόν Diving for Pearls μετακόμισαν αρχικά στο Νιου Τζέρσεϊ παίζοντας σε πολλές συναυλίες και ειδικά στο The Dirt Club στο Bloomfield του New Jersey όπου εκεί τους τσέκαραν αρκετοί μάνατζερ. Παράλληλα τα χρονικά διαστήματα που δεν έπαιζαν στο Νιου Τζέρσεϊ πήγαιναν και έπαιζαν σε μικρά κλαμπ στην Νέα Υόρκη όπου πολλά βράδια συνέβαιναν απίστευτα πράματα όταν έπαιζαν στο Cat Club και ειδικά στο China Club. Εκεί ανέβαιναν στην σκηνή μαζί τους στα encore της μπάντας, αρκετοί σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως ο Rob Halford (Judas Priest), ο μπασίστας Phil Feit (Billy Idol, Riot)) και ο κιθαρίστας Elliot Easton των Cars.

Όταν εντάχθηκαν στο συγκρότημα οριστικά ο Yul και ο Peter ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις δέκα συνθέσεων, ξοδεύοντας όλο το μπάτζετ που τους είχε διαθέσει η δισκογραφική τους εταιρία. Παραγωγή του άλμπουμ ανέλαβε ο David Prater που κοιμόταν στα πατώματα του στούντιο για να βγεί ένα δυνατό αποτέλεσμα με σημαντική προϋπηρεσία σε Dream Theater και Firehouse καθώς Nektar (έπαιξε και τύμπανα στο άλμπουμ τους "Man in the Moon", του 1980) και Glen Burtnick.

Το ντεμπούτο

Το ομότιτλο ντεμπούτο είναι ένα από αυτά τα άλμπουμ που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να χάνει σε ποιότητα όπου κάθε κομμάτι είναι ένα μελωδικό στολίδι σε μια εποχή που κυριαρχούσαν οι Bon Jovi, Winger, οι White Lion και οι Whitesnake.

Με το "έκτο μέλος" η μπάντα τον David Prater να παράγει, να μιξάρει και να συμμετέχει ακόμη και στα δεύτερα φωνητικά, κατόρθωσε να παρέχει έναν εκπληκτικό ήχο για τα δεδομένα της εποχής ενώ το συγκρότημα απολάμβανε αρκετή προβολή στο MTV για το πρώτο σινγκλ "Gimme Your Good Lovin" που είναι και το εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ το οποίο θυμίζει αρκετά τους Def Leppard.

Ακολουθεί έπειτα το "Have You Forgotten?" στο ίδιο ύφος με την φωνή του Malone να ξεχωρίζει ενώ το "I Close My Eyes" είναι ένα μικρό αριστούργημα με το ρεφρέν να σε καθηλώνει με την απέραντη μελωδική του αύρα.

Η ημιμπαλάντα "New Moon" είναι μία υπέροχη στιγμή του δίσκου ενώ με το "Never On Monday" ανεβαίνουν οι ταχύτητες ακολουθώντας τους ήχους των White Lion και Bad English.

Το "You're All I Know" αποτελεί κι αυτό μία εξαιρετική σύνθεση με τον Malone να δίνει ένα ακόμη ρεσιτάλ ερμηνείας γεμάτο δύναμη και πάθος.

Στο "Mystery Me" φαίνονται οι επιρροές από U2 και Bon Jovi ενώ η θαυμάσια μπαλάντα "I Don't Want To Cry" ακούστηκε πολύ στο αμερικάνικο ραδιόφωνο με τη ελπίδα να κάνει την μεγάλη επιτυχία κάτι που δυστυχώς δεν συνέβη ποτέ.

Το "Keep Our Love Alive" είναι ίσως η πιο μέτρια σύνθεση του δίσκου και το άλμπουμ κλείνει με το εκρηκτικό "The Girl Can't Stop It" σε ύφος Night Ranger.

Το 2006 η Rock Candy επανακυκλοφόρησε το άλμπουμ με επιπλέον πέντε κομμάτια συμπεριλαμβανομένης μιας εξαιρετικής στούντιο έκδοσης του τραγουδιού των Beatles με τίτλο "Dear Prudence". Τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν τέσσερις ζωντανές αποδόσεις της μπάντας που ηχογραφήθηκαν σε συναυλία που δόθηκε στο Toy Tiger Club στο Λούισβιλ του Κεντάκι το 1990 με απρόσμενη έκπληξη την διασκευή που κάνουν στο "She Sells Sanctuary" των The Cult.

Ο Malone θυμάται τι συνέβη και σταμάτησε αναπάντεχα η πορεία του γκρουπ:

"Πολλοί θέλουν να μάθουν γιατί το συγκρότημα σταμάτησε μετά το πρώτο άλμπουμ; Γνωρίζετε καλά το γεγονός ότι το 1992 το Rock, το Glam rock και τα μεγάλα μαλλιά ξεθώριασαν λόγω του grunge, του Kurt Cobane και των Nirvana.

Βασικά πιάσαμε πάτο και αν εκείνη τη εποχή δήλωνες ότι παίζεις σε ένα metal ή hard rock συγκρότημα θα μπορούσατε ακόμη και να συλληφθείτε!!!

Οι Def Leppard τότε ήταν στο απόγειο της καριέρας τους αλλά ως εκεί και οι Bon Jovi άλλαξαν την εικόνα τους. Ήταν όλοι εκτυφλωμένοι τότε με τα καρό πουκάμισα και τα σκισμένα τζιν. Αρχικά η Epic πήρε το συμβόλαιό μας και αρχίσαμε να δουλεύουμε για έναν δεύτερο δίσκο όμως ο πρόεδρος της Epic δεν μας άφησε να πάρουμε την δεύτερη ευκαιρία".

Συμπληρώνοντας ο Malone:

"Πιθανόν αν οι Diving for Pearls είχαν κάνει έναν δεύτερο δίσκο όπως το 1991, θα ακουγόταν πολύ σαν τον πρώτο δίσκο. Εννοώ ότι ξεκινήσαμε να κάνουμε έναν δεύτερο δίσκο. Και δεν κάναμε πολλή δουλειά σε αυτό, αλλά νομίζω ότι είχαμε αρχίσει να κάνουμε demo περίπου μισή ντουζίνα τραγούδια με τον David Prater. Αλλά δυστυχώς δεν συνέβη".

Τι κλίμα όμως επικρατούσε στην μπάντα εκείνη την εποχή.
Ο Malone θυμάται:

"Ο Yul και ο David είχαν πάντα μια αμφιλεγόμενη σχέση. Ποτέ δεν ήταν οι καλύτεροι φίλοι και ο David Prater δεν πίστευε ποτέ ότι ο Yul ήταν ιδιαίτερα καλός κιθαρίστας. Οπότε υπήρχε πολλή ταλαιπωρία και πολύς εγωισμός στη σχέση τους".

Μετά την διάλυση των Diving For Pearls στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο κιθαρίστας Yul Vazquez συνέχισε μια επιτυχημένη καριέρα στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ξεκινώντας το 1992 με έναν ρόλο στην ταινία The Mambo Kings. Μεταξύ 1995 και '98, εμφανίστηκε σε πολλά επεισόδια του Seinfeld ως Bob, The Intimidating Gay Guy. Ο Vazquez προτάθηκε για το βραβείο Tony το 2011 για τον "Καλύτερος επιλεγμένος ηθοποιός σε θεατρικό έργο" για τον ρόλο του Cousin Julio στο The Motherfucker With the Hat. Το 2009, ο Vazquez έπαιξε ακουστική κιθάρα με τον Ian Astbury των The Cult με το όνομα The Soft Revolt που εμφανίστηκε στο The Bowery Electric στη Νέα Υόρκη τη βραδιά έναρξης του θεατρικού έργου του John Patrick Shanley Savage in Limbo, του οποίου η Astbury ήταν παραγωγός. Ερμήνευσαν τραγούδια από σόλο υλικό των The Cult και Astbury καθώς και διασκευές των Rolling Stones, Radiohead, μεταξύ άλλων. Ο Peter Clemente έγινε αργότερα αντιπρόεδρος και διευθυντής διαδικτυακής ψυχαγωγίας στην εταιρεία διαχείρισης σχέσεων πελατών Διαδικτύου Cyber Dialogue.
Στις αρχές της καριέρας του, ήταν μέλος των The Mundanes, ενός new wave συγκρότημα με έδρα το Providence, RI, του οποίου το demo το 1982 ήταν παραγωγός του Mick Ronson.

Ο πρώην μπασίστας David Weeks έγινε πρωτοσέλιδο το 2002 ως δικηγόρος που εκπροσωπούσε την Pamela Anderson και τον Tommy Lee στη διαβόητη αγωγή τους για βίντεο σεξ κατά της Internet Entertainment Group με έδρα το Σιάτλ. Είναι επικεφαλής του δικού του δικηγορικού γραφείου που εδρεύει στο Westlake Village, CA.

"Texas"

Το 2002 η μπάντα επανέρχεται και αποφασίζει να ηχογραφήσει δεύτερο άλμπουμ και παρότι υπήρχαν διάφορα είδους προβλήματα ο Malone επιχείρησε μαζί με τον David Prater να επανασυνδεθούν με τα αρχικά μέλη τους Diving For Pearls χωρίς όμως επιτυχία αλλά οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν μόνο από εκείνους και ο δίσκος κυκλοφόρησε με την ονομασία "Texas" το 2005 από την Atenzia Records.

Το δεύτερο άλμπουμ ονομάστηκε "Texas" σύμφωνα με τον Malone διότι το ενενήντα τοις εκατό του άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Τέξας αλλά και ο παραγωγός David Prater είναι κι αυτός από την ίδια πολιτεία.

Ο δίσκος ξεκινά με το "Thinking About Things That Will Never Be" και ο ήχος δεν έχει καμία σχέση με τα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ. Κιθάρες στο ύφος των The Who, άγρια φωνητικά και ξερά τύμπανα. Στο "I Thought About You" είναι έντονες επιρροές από τον Tom Petty ενώ με την μπαλάντα "The Truth Is" ακούμε και την μελωδική πλευρά της μπάντας.

Το "If I Only Knew" ξεκινά νωχελικά αλλά μεταμορφώνεται στη συνέχεια σε ένα εξαιρετικό τραγούδι που το ρεφρέν του, θυμίζει αρκετά τους Duran Duran!!!

Η ημιμπαλάντα "Baby Come Down" φλερτάρει με τους Beatles ενώ το "The Colours Show" έχει ως υπόβαθρο τον πρώιμο ήχο των Cult εμπλουτισμένο με το μελωδικό μοτίβο των Diving For Pearls.

Το "I Will Get Over You" αποτελεί ίσως την πιο συναισθηματική στιγμή του άλμπουμ μιας και η ερμηνεία του Danny Malone είναι γοητευτική.

Το εισαγωγικό ολίγων δευτερολέπτων "Broken Man" δίνει την θέση του στο δυναμικό "Heaven Only Knows" που εκπέμπει ένα πιο ροκ ύφος.

Το "The Sweetest Sin" δείχνει πως η μπητλική φλέβα στους Diving For Pearls κτυπά ασταμάτητα.

Το "Lonely Is The Dark" πατά σε πιο heavy τέμπο και ο δίσκος κλείνει με το εκπληκτικό μπλουζιάρικο "Stop The World From Turning" και την θαυμάσια κιθάρα του David Zychek, o oποίος παίζει κιθάρα σχεδόν σε όλο το δίσκο ο οποίος έφυγε από την ζωή το 2016.

Απολογισμός

Ο Malone πάντως μπορεί να μη έκανε την μουσική καριέρα που ονειρευόταν αλλά απολαμβάνει και απορεί ακόμη και σήμερα για την μεγάλη αποδοχή και γιατί όχι και την επιτυχία του πρώτου άλμπουμ των Diving for Pearls το οποίο πουλά στο ebay καθημερινά λέγοντας ο ίδιος;

"Μου είναι δύσκολο να το φανταστώ. Ο κόσμος θεωρεί ότι είναι ένα κλασικό παράδειγμα ελαφρού metal στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα. Πάντα τραγουδούσα και από πολύ μικρό παιδί άρχισα να τραγουδάω. Ποτέ δεν είχα καμία αμφιβολία ότι δεν μπορούσα να τραγουδήσω. Το έκανα αρκετά καλά. Ποτέ δεν είχα αμφιβολίες για τις ικανότητές μου. Πάντα λέω ότι θα μπορούσα να είχα ακουστεί πολύ καλύτερα. Θα μπορούσα να το είχα κάνει διαφορετικά. Είμαι έκπληκτος μερικές φορές και λίγο αιφνιδιασμένος από την ανταπόκριση και τα θετικά σχόλια που έχω δεχτεί από τον κόσμο. Αυτό πάντως που έμεινε είναι ότι ήμασταν ένα καλό rock n rol συγκρότημα, με καλά τραγούδια, χωρίς να απομακρυνθούμε από το μελωδικό ροκ που τόσο αγαπάγαμε".

Υ.Γ.: Το 1985 ο Malone συμμετείχε στο προσωπικό άλμπουμ του κιθαρίστα των Cars, Elliot Easton και συγκεκριμένα στον δίσκο "Change No Change" (1985) στην ειδική έκδοση με τους Band of Angels.

Φώτης Μελέτης