// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

LeRoux: Ενθουσιασμός με... "So Fired Up"

Wednesday

17Jan

LeRoux: Ενθουσιασμός με... "So Fired Up"

Δημοσιεύθηκε από:

17/01/2024

Κατηγορία: Old Time Rock

2559

Η αμερικανική μπάντα των LeRoux (πρώην The Jeff Pollard Band και Levee Band) με έδρα το Baton Rouge της Λουιζιάνα, ξεκίνησε την δισκογραφική της πορεία το 1978, με μία σειρά αξιόλογων δίσκων ενώ ήδη από το 1977 είχαν ξεκινήσει σειρά εμφανίσεων με τον συντοπίτη τους θρυλικό μπλουζίστα, τραγουδιστή και πολυοργανίστα Clarence "Gatemouth" Brown.

Η παρέα των Jeff Pollard (φωνή, κιθάρα), David Peters (τύμπανα), Leon Medica (μπάσο), Tony Haselden (φωνή, κιθάρα), Rod Roddy (πλήκτρα, φωνή) και Bobby Campo (βιολί, πνευστά) δημιούργησαν ένα θαυμάσιο μίγμα blues, southern, R&B, funk, jazz και κυρίως ροκ στοιχείων ενώ το όνομα τους το πήραν από μία σάλτσα που χρησιμοποιούσαν στο στιφάδο που ήταν το αγαπημένο φαγητό των κατοίκων της Λουιζιάνα.

Ο μπασίστας Leon Medica κατόρθωσε με την επιμονή του, στέλνοντας συνεχώς διάφορα demo να κερδίσει την προσοχή ενός από των υπεύθυνων της ΕΜΙ, Paul Tannen, κάτι που τελικά οδήγησε σε δισκογραφικό συμβόλαιο ηχογράφησης τριών άλμπουμ με την Capitol.

Η πρώτη στούντιο κυκλοφορία της μπάντας είχε την ονομασία "Louisiana's Le Roux" (1978) κάνοντας μία μικρή επιτυχία λόγω της σύνθεσης "New Orleans Ladies" ενώ η δεύτερη στούντιο δουλειά κυκλοφόρησε το 1979 με τίτλο "Keep the Fire Burnin'".

Η τρίτη στούντιο κυκλοφορία τιτλοφορείτο "Up" (1980) που κινείται σε πιο μελωδικά μονοπάτια και το 1982 η μπάντα σημειώνει με τον δίσκο "Last Safe Place" την πρώτη σημαντική εμπορική επιτυχία με το τραγούδι "Nobody Said It Was Easy" (#18, ΗΠΑ). Παράλληλα το κομμάτι "Addicted" από το ίδιο άλμπουμ κερδίζει τους οπαδούς του AOR/ Melodic hard rock με την βοήθεια και των πολλαπλών προβολών του βίντεο κλιπ από το MTV.

Στην πορεία οι LeRoux έχουν αποκτήσει τεράστια συναυλιακή εμπειρία παίζοντας μαζί με μεγαθήρια όπως οι: The Allman Brothers Band, Wet Willie, Journey, Kansas, Heart, The Doobie Brothers, Charlie Daniels Band, Foreigner, Marshall Tucker Band, Outlaws, ZZ Top και αρκετοί άλλοι.

Στα τέλη του 1982 ο γνωστός μάνατζερ Budd Carr στρατολογεί το πρώην τραγουδιστή Fergie Frederiksen (Trillion, Angel) και τον κιθαρίστα Jim Odom (Asia, όχι των γνωστών) και αντικαθιστά τον Pollard ο οποίος εγκατάλειψε το συγκρότημα για να ξεκινήσει μία νέα προσωπική πορεία κάνοντας τη δική του χριστιανική διακονία ως πάστορας.

Οι LeRoux κυκλοφορούν με τη νέα τους σύνθεση το πέμπτο άλμπουμ, "So Fired Up" τον Φεβρουάριο 1983 έχοντας έναν καινούργιο πιο φρέσκο και μελωδικό ήχο αναμένοντας να κάνουν την πολυπόθητη μεγάλη επιτυχία ώστε οι κόποι τους να φέρουν το ανάλογο κέρδος.

Η επιλογή στο μικρόφωνο του Fergie Frederiksen ήταν εξαιρετική για τους LeRoux μιας και διέθετε μία συναρπαστική φωνή, με υψηλό εύρος σε ερμηνευτικό επίπεδο. Μάλιστα εκτός από την προϋπηρεσία στους απίθανους Trillion, ο Αμερικανός ερμηνευτής παραλίγο να ήταν και ο βασικός τραγουδιστής στους Kansas μετά τη αποχώρηση Steve Walsh. Όμως δεν τα κατάφερε μιας και επέλεξαν τον John Elefante αλλά ο μάνατζερ των Kansas Budd Carr τον συμπάθησε αρκετά και τον έστειλε στους LeRoux.

Παράλληλα την ίδια περίοδο οι Jim Peterik και Frankie Sullivan από τους Survivor κάλεσαν τον Frederiksen στο στούντιο τους κατά την ηχογράφηση του τρίτου θρυλικού άλμπουμ τους, "Eye of the Tiger", μιας και ο τραγουδιστής Dave Bickler αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με την καταπόνηση των φωνητικών του χορδών.

Τελικά, ο Bickler κατάφερε να ολοκληρώσει το άλμπουμ και ο Frederiksen βοήθησε με τα υπέροχα δεύτερα φωνητικά στο πολυπλατινένιο "Eye of the Tiger" που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1982, με τον Frederiksen να αποδίδεται απλώς ως "Fergie" στις σημειώσεις του οπισθόφυλλου του δίσκου.

"So Fired Up"
To άλμπουμ ξεκινά με το ομότιτλο "So Fired Up" όπου κυριαρχεί ο κλασσικός αμερικάνικος hard rock ήχος των '80s δίνοντας ένα κεφάτο τόνο με τα κιθαριστικά σόλα να κλέβουν την παράσταση.

Ακολουθεί το αριστουργηματικό "Lifeline" που ξεκινά με το εφέ ελικοπτέρου/synth για να ανοίξει το τραγούδι. Αυτό ήταν ένα κόλπο που χρησιμοποιήθηκε πολύ συχνά στις αρχές της δεκαετίας του '80 (όπως στο "Fantasy" του Aldo Nova, το "In the Dark" του Billy Squier και το "Die Hard the Hunter" των Def Leppard). Το "Lifeline" χάρη στα εμπνευσμένα πλήκτρα του Rod Roddy και την επιβλητική φωνή του Frederiksen καθώς αποτελεί έναν από τους κορυφαίους ύμνους του AOR με το ρεφρέν να δημιουργεί μόνο ηδονή.

Το "Let Me In" είναι μία υπέροχη μπαλάντα που την υπογράφει ο Tony Haselden ενώ η φωνή του Frederiksen σε συνδυασμό με το ονειρικό ρεφρέν ανεβάζει κι άλλο το επίπεδο του δίσκου.

Στο "Yours Tonight" η κυριαρχία των πλήκτρων είναι καθολική και ο μελωδικός οίστρος των Rod Roddy και Tony Haselden δημιουργεί μία ακόμη AOR πανδαισία.

Το "Line On Love" ξεκινά βελούδινα με την ανατριχιαστική φωνή του Frederiksen και στην συνέχεια η σύνθεση μεταμορφώνεται σε έναν ακόμη μελωδικό διαμάντι.

Το "Carrie's Gone" ακολουθεί το ίδιο πανέμορφο μοτίβο και το συγκεκριμένο κομμάτι το είχε γράψει ο Frederiksen μετά τον χωρισμό με την άτυχη ηθοποιό Carrie Hamilton (πέθανε το 2002), κόρη της Αμερικανίδας κωμικού και τραγουδίστριας Carol Burnett.

Η συνέχεια ανήκει στην γλυκιά μπαλάντα "Wait One Minute" (θυμίζει Foreigner) και έπεται το "Turning Point", μία εξαιρετική ροκ σύνθεση όπου κιθάρες, ερμηνεία και πλήκτρα παράγουν ένα μοναδικό μελωδικό κοκτέιλ με ένα ρεφρέν που ακόμη και σήμερα σου παίρνει το μυαλό.

Ο επίλογος γράφεται με το "Don't Take It Away" που κινείται σε πιο αργό αλλά κλασικό rock τέμπο και με το δυναμικό "Look Out".

Στον δίσκο συνυπάρχουν ως κιθαριστικό τρίο, οι Medica, Odom και Haseldon αλλά σίγουρα ως επί το πλείστον υπερισχύουν τα πλήκτρα του Rod Roddy που δημιουργούν ένα μείγμα μελωδικού σκληρού ροκ όλων των αποχρώσεων με κυρίαρχο όμως τον AOR ήχο της δεκαετίας του '80. Επιπρόσθετα ο Frederiksen στο "So Fired Up" κτυπάει με πάθος τις ψηλές νότες. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι λίγο αργότερα τον επέλεξαν οι Toto για βασικό τραγουδιστή στο εκπληκτικό άλμπουμ τους "Isolation".

Δυστυχώς με το "So Fired Up" η μπάντα απέτυχε να κάνει το μεγάλο εμπορικό βήμα που επιθυμούσε η δισκογραφική τους εταιρία παρότι υπήρχαν εξαιρετικά τραγούδια με αποτέλεσμα οι LeRoux να διαλύσουν για λίγα χρόνια.

Στο εύλογο ερώτημα που τέθηκε πολύ αργότερα σε μία συνέντευξή στον Frederiksen πως το "So Fired Up" ήταν ένα τόσο δυνατό άλμπουμ και γιατί δεν δόθηκε συνέχεια, η απάντησή του μαρτυρά μία πικρή αλήθεια:

"Η RCA, εκείνη την εποχή, είχε ξεκαθαρίσει στους λογιστές ότι πρέπει κάποιο γκρουπ να μην συνεχίσει. Υπήρχαν τότε οι Le Roux και οι Bow Wow Wow, οι οποίοι ήταν κι αυτοί ένα πολύ ωραίο συγκρότημα, και μερικές άλλες μπάντες.
Η δισκογραφική αποφάσισε τελικά να διώξει αρκετούς και απλά έτυχε να είμαστε εμείς δυστυχώς μέσα σε αυτούς".

Το συγκρότημα όταν αποσύρθηκε από την RCA Records, διαλύθηκε, αλλά ανασυστάθηκε το 1985 με έναν νέο τραγουδιστή τον Randy Knapps.
Το "So Fired Up" επανακυκλόφορησε με πλούσιο φωτογραφικό και πληροφοριακό υλικό το 2013 από την Rock Candy Records και το 2016 από την RCA.
Τέλος οι LeRoux είναι ακόμα μαζί κάνοντας περιοδείες μέχρι και σήμερα με αρκετά από τα αρχικά τους μέλη (με την ονομασία Louisiana's LeRoux), έχοντας επικεντρώσει τον ήχος τους σε blues rock φόρμες αφήνοντας πίσω τους οριστικά αυτή την υπέροχη περίοδο.

Y.Γ.1: O Leon Medica είναι ο παραγωγός στην σύνθεση του Tom Johnston (Doobie Brothers) με τίτλο "Where Are You Tonight" που ακούγεται στο πολυπλατινένιο soundtrack του "Dirty Dancing".

Υ.Γ.2: Το "Lifeline" διασκεύασαν οι Uriah Heep στον δίσκο τους "Raging Silence" (1989) ενώ ο Jim Odom ως μηχανικός ήχου και ο Rod Roddy (παίζει πιάνο) συμμετέχουν στο άλμπουμ "Heartbreak Station" (1990) των Cinderella.

Υ.Γ.3: Δυστυχώς στις 18 Ιανουαρίου ο Fergie Frederiksen έφυγε από την ζωή σε ηλικία 63 ετών κτυπημένος από τον καρκίνο.

Φώτης Μελέτης