Έντεκα κομμάτια πραγματεύονται εδώ με την διάρκεια του δίσκου να αγγίζει τα εξήντα δύο λεπτά.
Το εξώφυλλο του, ανήκει και πάλι στο Gustavo Sazes (Kamelot, Arch Enemy, morbid Angel κλπ). Δεν ξέρω αν τα γούστα μου έχουν γίνει πολύ περίεργα ή απλά τα βλέπω με κάποια άλλη σκοπιά ή από διαφορετική οπτική γωνία. Το τρίτο τους έργο, χωρίς να έχω ακούσει τις υπόλοιπες δουλειές τους, δεν με αγγίζει, θα έλεγα καθόλου, αλλά υπάρχουν και μικρές εξαιρέσεις. Το κλείσιμο ας πούμε, με το αλά Nightwish ξεπατίκωμα στο “The Restless Ride” ή στο “ A Thousand Places” όμως και πάλι αυτά δεν είναι καθαρά δικές τους ιδέες…
Ακούγοντας το, θα εντοπίσετε να υπάρχουν διάσπαρτες καλέ ιδέες και όχι ολοκληρωμένες σωστά μουσικές απόψεις.
Ωραία στοιχεία διάσπαρτα από εδώ και από εκεί, ωραία folklore και filmore στοιχεία, όμως μέχρι εκεί. Η αντρική φωνή που ακούγεται η οποία ανήκει στον Marco Pastorino αντιγράφει το στυλ του άλλου Marco… …Hietala (clopy paste) και περνάει εντελώς απαρατήρητη ενώ η γυναικεία (Chiara Tricarico) όσο και να προσπαθεί, καταστρέφει την αισθητική του άλμπουμ και αυτό διότι μου θυμίζει… …τον Πινόκιο.
Τραγουδάει ρινικά κυρίως πολλές φορές και όχι από διάφραγμα ή μπορεί να είναι έτσι η φωνή της όταν προσπαθεί να εκφραστεί μουσικά γιατί σε άλλα κομμάτια όπως στο “Advice From A Caterpillar” κάνει αξιόλογη και διαφορετική προσέγγιση.
Αυτό πάντως από μόνο του πάντως, στα δικά μου αφτιά, φαντάζει το τελικό αποτέλεσμα τελείως αστείο και μου θυμίζει γιαπωνέζικα τραγούδια εισαγωγικών τίτλων πχ στο “Haze”. Δε θα μπορούσα να τους λάβω σοβαρά έχοντας αυτά σαν γνώμονα, συγχωρέστε με οι φίλοι τους.
Για τα δικά μου δεδομένα πάντως, απορώ μαζί τους πραγματικά…

Γιώργος Βαλιμίτης