Heavens Edge: "Get It Right"

27/06/2023

Κατηγορία: Κριτικές

1329

Η δεκαετία του '80 και οι αρχές της δεκαετίας του '90 έφεραν, κατά τη γνώμη μου, την καλύτερη μουσική και το υψηλότερο ταλέντο οποιασδήποτε εποχής στην ιστορία της μουσικής. Υπήρχαν πολλοί μαζικά δημοφιλείς καλλιτέχνες και υπήρχαν ακόμη περισσότεροι που θα έπρεπε να είναι γνωστά ονόματα.

 

Η έλλειψη υποστήριξης δισκογραφικών και δημοσίων σχέσεων και η προφανής οικονομική υποστήριξη κράτησαν μερικούς από τους καλύτερους μόνο για να χωρίσουν τους δρόμους τους με τη σκηνή και να γίνουν μόνο υποσημειώσεις στα βιβλία ιστορίας του Hard Rock. Ένα από αυτά τα συγκροτήματα είναι οι Heavens Edge από την Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
25 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησαν το άλμπουμ τους "Some Other Place, Some Other Time", οι Heavens Edge επιστρέφουν με το νέο τους άλμπουμ "Get It Right" στη δημιουργία και η αλχημεία του σκληρού ροκ συνενώθηκαν για να φανερώσουν ξανά το ταλέντο τους.
Μετά από 30 χρόνια, οι φωνητικές χορδές του Mark Evans δείχνουν εκπληκτικά λίγα σημάδια φθοράς, αν και λίγο πιο τραχιά. Αυτό το κουιντέτο βγαίνει τακτικά δυνατό, όπως με το "Nothing Left But Goodbye", το τραχύ "Had Enough" ή το uptempo "9 Lives".
Αλλά παρόλο που δεν υπάρχουν πραγματικά αδύναμα τραγούδια, όλα ακούγονται λιγότερο πιασάρικα από πριν. 
Το συγκρότημα έχει αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες όλα αυτά τα χρόνια, με πιο πρόσφατη τον θάνατο του αγαπημένου τους μπασίστα, George G.G. Guidotti, πίσω στο 2019. Μετά από αυτή την τραγωδία, φαινόταν ότι θα ήταν το τέλος για το Heaven’s Edge. Και ήταν, μέχρι που ο τραγουδιστής Mark Evans συνάντησε έναν απίστευτο μπασίστα με το όνομα Jaron Gulino. Γνωστός για τη δουλειά του με το εναλλακτικό ροκ συγκρότημα Tantric της δεκαετίας του '90 και το σύγχρονο συγκρότημα σκληρής ροκ Mach 22. Ο Gulino ήταν βάλσαμο για το συγκρότημα και το συγκρότημα έχει παίξει από τότε σημαντικά σόου από το Monsters of Rock Cruise μέχρι το M3 Rock Festival και πολλά άλλα, τιμώντας το αποθανόντα μέλος τους με την ίδια ενέργεια και φωτιά που είχαν τον περασμένο αιώνα.
Αν είστε λάτρης του ντεμπούτου της μπάντας και της συνέχειας (Some Other Place, Some Other Time) ξέρετε ότι οι μαγικές μελωδίες, οι τεράστιοι γάντζοι, οι τεράστιες κιθάρες και όλα τα φωνητικά που χτυπούν το κεφάλι και τα αυτιά ήταν περισσότερα από όλα.
Το άλμπουμ ανοίγει με το "Had Enough" ένα σκληρό, βαρύ ρολόι που έχει την ατμόσφαιρα που είχαν πολλά από τα κομμάτια του "Some Other Place, Some Other Time", αλλά με έναν μόνο υπαινιγμό μοντέρνων στοιχείων για να παρασύρει το συγκρότημα. τον 21ο Αιώνα.



Βλέπω τον έλεγχο της έντασης να ανεβαίνει με το "Gone Gone Gone", ένα τραγούδι που με φέρνει πίσω στο ντεμπούτο της μπάντας και το άλμπουμ που με ενίσχυσε ως τεράστιο θαυμαστή αυτού του συγκροτήματος. Αυτό το τραγούδι είναι ένα κατ 'ευθείαν μελωδικό σκληρό ροκ που ο Mark Evans αποδίδει με ψυχική, φωνητική ένταση. Ο κιθαρίστας Reggie Wu ξεχωρίζει με ένα εξαιρετικά απαλό σόλο που καθορίζει τη μελωδική γραμμή τόσο τέλεια που τη νιώθεις μέσα από την ψυχή σου. Ένα από τα ξεχωριστά κομμάτια του άλμπουμ και μου θυμίζει πόσο μου έλειψε να ακούω νέα μουσική από αυτά τα παιδιά.
Το "Nothing Left, But Goodbye" έχει την groovy, slide κιθάρα που θυμίζει Cinderella. Το τραγούδι παρασύρεται κατευθείαν στην κύρια γέφυρα και το ρεφρέν που απλά κολλάει στο κεφάλι σας όπως θα έπρεπε κάθε υπέροχο τραγούδι.
Το άλμπουμ ρέει σαν ένα καλό κρασί και όπως και τις πρώτες μέρες, οι Heavens Edge φέρνουν ένα ωραίο, μεσαίο ρυθμό, εγκάρδιο τραγούδι στο "What Could’ve Been". Αυτό είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσε να χωρέσει τέλεια στο σύγχρονο ραδιόφωνο.
Καθώς το άλμπουμ προχωράει και το ακούω, υπάρχει ένα τραγούδι που με χτυπάει και με κάνει να αναπολώ τις μέρες της νιότης μου και αυτό είναι το "When The Lights Go Down". Απλώς πρέπει να ακούω ξανά και ξανά, τόση πολλή δύναμη και πάθος που έχουν φτάσει στην τελειότητα. μεγάλο γάντζο και εξαιρετικές φωνητικές μελωδίες.
Πολλά άλμπουμ βάζουν όλο το μυαλό στην αρχή και ξεθωριάζουν σε μετριότητα στα μεσαία στάδια, αλλά δεν υπάρχει καμία παραίτηση εδώ. Το κομμάτι "9 Lives (My Immortal Life)" ξεκινά και το 1990 μεταφέρεται στον 21ο αιώνα. Αυτός είναι ο λόγος που αυτό το συγκρότημα ήταν πάντα ένα ξεχωριστό για μένα.
Το κομμάτι "Dirty Little Secrets" προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο στο ρεπερτόριο του συγκροτήματος. Το κομμάτι έχει μια στιβαρή ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '90 επικαλυμμένη με το χαρακτηριστικό στρίψιμο των Heavens Εdge που το κάνει διαφορετικό, αλλά και πολύ ευχάριστο.
Το τραγούδι "Beautiful Disguise" ακούγεται με ένα πολύ ωραίο riff που δίνει τον τόνο σε έναν μέγα ρόκερ που είναι vintage Heavens Edge. Ο Reggie Wu υπενθυμίζει σε όλους ότι είναι ένας κιθαρίστας που τραβάει την προσοχή και αυτό το βαρύ riff είναι μια δήλωση για την ποιότητα της μουσικότητας που κατοικεί εδώ.
Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το "I'm Not The One", ένα βαρύ και groovy rocker που έχει μια ωραία, μοντέρνα και κλασική ροή. 'Ενα υπέροχο συμπέρασμα για 41 λεπτά μελωδικής απόλαυσης hard rock.
Αν είστε λάτρης του Melodic Hard Rock με βαριά δόση κλασικού ήχου και αρκετά μοντέρνου για να κρατήσετε και νέους θαυμαστές να χοροπηδούν, τότε το "Get It Right" θα σας αρέσει.
Οι Heavens Edge απέδειξαν με αυτό το άλμπουμ ότι τα 25 χρόνια άξιζαν την αναμονή.

Νότης Γκιλλανίδης


// Old Time Rock

// Live Favorites