Νοέμβρης '88, πρόωρο βράδυ, ώρα αδιευκρίνιστη. Χέϋδεν, Πλατεία Βικτωρίας, τέταρτος. Χωρίς μπαλκονόπορτα, χωρίς τηλεόραση. Σωριασμένος σε πολυθρόνα εικοσαετίας. Ξεφτισμένη πλάτη, ξυλοπόδαρα που κρατάνε ακόμα. ...>>

Μια πρώτη ιδέα για το σκοτεινό νόημα της λέξης «χούντα» τρύπωσε πρώτη φορά στο μυαλό μου εκείνο το ζεστό βράδυ του τελικού του Μουντιάλ της Αργεντινής, Αργεντινή - Ολλανδία. Μπροστά στη μαυρόασπρη «ΠΙΤΣΟΣ», μαζί με τον πατέρα μου, να βλέπω με ανοιχτό το στόμα τα εκατομμύρια μικρά χαρτάκια πού σκόρπιζαν τα πλήθη στο τερέν του Μονουμεντάλ....>>

Όπως καθένα από αυτά τα ροκ άλμπουμ που θα ακούγεται για γενιές και μάλιστα απνευστί, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι, έτσι κι αυτό έχει τη μαγεία του, τις συνταγές, τα μυστικά και τα απόκρυφά του. Για να αναφερθείς σ΄αυτό πρέπει να υπάρχει λόγος....>>

Με τις χρονομηχανές πρέπει να τά' χει κανείς καλά. Όταν θα μπορούμε να τις παραγγείλουμε για να ξεφύγουμε απ΄το μελλοντικό παρόν που κατεργάζονται άλλοι για μας, καλό θά΄ναι να θυμόμαστε πού θέλουμε να ταξιδέψουμε πρώτα....>>

Με τα χρόνια, η γενιά των εφήβων του ’80 έχουμε μάθει ν’ ακούμε τη μουσική των ηρώων μας με την καρδιά και όχι με τα κλινικά κριτήρια της τωρινής μας ηλικίας. Επιλογή αυτοσυντήρησης, ανέπαφη από το στίγμα του «παλιμπαδισμού», της «εθελοτυφλίας» ή του «κολλήματος» που προσπαθεί να μας φορέσει η μουσική του συρμού. ...>>

Οι μουσικοί δρόμοι κατά κανόνα ανοίγονται μπροστά μας από την προφορική παράδοση. Από κουβέντες όλο πάθος και διάθεση για μοίρασμα. Φίλων, συντρόφων, μεντόρων της μιας φοράς, θάλεγε κανείς από συγγενείς γενικώς. Εξ αίματος, εκ πνεύματος ή εκ συγκυρίας. Κάτι φορές όμως συμβαίνει να ξεπετάγεται άχρονα και περίπου απροσδόκητα μπροστά μας ο ίδιος γραπτός λόγος, να μας πιάνει απ΄το χέρι και να μας οδηγεί στη μουσική....>>

Περί βινυλιακών συλλογών ο λόγος και πάλι. Κάπου μεταξύ του συλλεκτικού ελιτισμού («παίρνω μόνο τα κανονικά άλμπουμ»), της μονοδρομικής αναζήτησης του μουσικού πρωτάρη περασμένων εποχών («για να δω, έχει αυτό το καλό που άκουσα στο ράδιο;») και του τουριστικού ψαξίματος του ροκ γαλαξία («δε μου πολυαρέσουν, αλλά ας έχω μια συλλογή»), ανέτειλε και μεσουράνησε η εποχή του “best οf”....>>

Με ιστορικούς όρους -και με κάθε συγχωρητή υπερβολή- το Ιτάλια Νοβάντα υπήρξε για τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το αντίστοιχο της Σικελικής Εκστρατείας για την αρχαία Αθήνα. Πολέμησε στα ιταλικά γήπεδα σκληρά, με όλες τις δυνάμεις του, αντιηρωϊκά, υπέφερε, άντεξε και τελικά προδόθηκε από τις αόρατες δυνάμεις που άλλοτε τον ανέχτηκαν και τον κολάκευσαν, όμως αυτή τη φορά είχαν προαποφασίσει να τον αδειάσουν. ...>>

Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που έφυγε. Αν και στην πραγματικότητα, οι μουσικές μορφές αυτού του βεληνεκούς, δεν πεθαίνουν ποτέ, απλώς σταματούν τις ζωντανές εμφανίσεις. ...>>

Στο μυαλό μιας γενιάς που όλο και μεγαλώνει, ο όρος «Champions League» αποτυπώνει μια ορολογική παραφθορά στους κανόνες μιας διοργάνωσης που έχει μέσα στα χρόνια λατρευτεί σαν θρησκεία. Του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. Εδώ και 24 χρόνια ούτε πρωταθλητές είναι όλοι αυτοί που συμμετέχουν, ούτε κανονικό πρωτάθλημα (όλοι εναντίον όλων) είναι αυτό που διεξάγεται....>>