Καθώς το φθινόπωρο της πρώτης χρονιάς με το «9» ως τρίτο ψηφίο έχει μπει για τα καλά, είναι φανερό. Η μουσική που μας μεγάλωσε, αυτό που γνωρίσαμε και ονομάζαμε heavy metal αλλάζει δραστικά. ...>>

«To έχω ξαναπεί. Κάθε φορά που μπαίνουν στη μπάντα νέοι σε ηλικία, βγαίνουν χρόνια από τους δικούς σου ώμους». ...>>

Η στήλη αγγελιών επιγραφόταν «Musicians Wanted». Βρισκόταν σε στήλη πληρωμένων καταχωρήσεων στην εφημερίδα “Melody Maker” και υπήρξε για τρεις περίπου δεκαετίες η κύρια αφορμή για τη συνάντηση χιλιάδων μουσικών και τη δημιουργία ακόμη περισσότερων συγκροτημάτων στο νησί. Όποιος νεαρός Jeff Beck αναζητούσε έναν νέο Roger Daltrey ή έναν αφανή John Bonham για να επανδρώσει το μουσικό του όχημα, έστελνε στην εφημερίδα τη δική του αγγελία. ...>>

Μυστήρια φάση οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου. Ο ήλιος ακόμη καίει και η θάλασσα όλο και πιο μακάρια, όμως ο απογευματινός αέρας έχει μια αναπόδραστη αίσθηση τέλους. ...>>

Έχει επισήμως κυκλοφορήσει από τις 17 Αυγούστου 1984. Καλώς ή κακώς, σαν από φιλμ με κόκκο στην εικόνα χρόνια της OΜΠΡΕ και της “Victoria”, ο πρώτος δίσκος των W.A.S.P. δε θ’ αργήσει μέσα σ’ ένα χρόνο να γίνει ένα από τα κρίσιμα και πολυσυζητημένα αντι-ευαγγέλια της νεαρής και ακόμη υπό διωγμό τότε θρησκείας του heavy metal. ...>>

Όταν ο Ronnie James Dio κυκλοφόρησε το τρίτο άλμπουμ της μπάντας που έφερε το όνομά του, το ημερολόγιο έγραφε 15 Αυγούστου 1985. Δέκα ολόκληρα χρόνια συν κάτι μέρες είχαν περάσει από την πρώτη σοβαρά επιτυχημένη δισκογραφική κυκλοφορία στην οποία συμμετείχε, το “Ritchie Blackmore’s Rainbow” (4/8/75)....>>

12 και 13 Αυγούστου 1989. Στη Μόσχα του Γκορμπατσώφ και της Γκλασνοστ, που από διάφανη, μήνα το μήνα, γίνεται διάτρητη, διεξάγεται το “Moscow Music Peace Festival”. ...>>

Προχωρημένο απόγευμα Παρασκευής, 26 Ιουλίου. Το Γυμνάσιο έχει τελειώσει, το ίδιο κι οι εκλογές. Αντρέας – Μητσοτάκης σημειώσατε 1, με 46% - 40%. ...>>

Καλοκαίρι του 2011. Ο Alan Niven στέκεται στον εξώστη του σπιτιού του, που είναι κτισμένο σ’ ένα ύψωμα, μέσα στην έρημο του Prescott της Arizona. Λένε ότι στην έρημο κάθε ανήσυχο πνεύμα βρίσκει την ισορροπία που αναζητεί. Λένε επίσης ότι ο Alan Niven, ίσως ο τελευταίος από το σπάνιο είδος των manager – παραγωγών - οραματιστών μιας άλλης εποχής, αυτούς που έδωσαν σχήμα με τα ίδια τους τα χέρια σε μερικούς από τους μύθους του ροκ ν’ ρολ, κατέφυγε και ο ίδιος στην έρημο για να ισορροπήσει. ...>>

Αχνιστές νύχτες καλοκαιριού του ’81 εν μέσω καύσωνα, κάπου μεταξύ Φαλήρου και Γλυφάδας. Κόντρες με μηχανές, τσάρκες σε ουφάδικα, μπεργκεράδικα και ντράϊβ-ιν, κλεφτρόνια μηχανών, το ραδιόφωνο αμερικάνικης βάσης να παίζει από Ντύλαν μέχρι AC/DC, κι ένα πάρτυ γίνεται στη βεράντα της πολυκατοικίας. ...>>