Για πρώτη φορά, τα πεινασμένα μας μάτια είδαν αυτό το συγκρότημα στο τεύχος του Νοεμβρίου του '87 του περιοδικού "Heavy Metal". «Ένα κοκτέϊλ από Aerosmith, Pistols, Stones, Ramones και New York Dolls». ...>>

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα που το βλέπω, οι λέξεις δεν συγκρατιούνται, ούτε αυτολογοκρίνονται. «Αυτό είναι το πιο γαμιστερό εξώφυλλο Motörhead απ’ όλα». ...>>

Ο κινηματογράφος ήταν ήδη ο καθρέφτης της βέσπας που ποτέ δεν είχα για να βλέπω καθαρά όσα είχαν γίνει πριν προλάβω να γεννηθώ, όταν, λίγο μετά το Πάσχα του Τσέρνομπιλ. Ήταν τότε που, λίγο πριν ξεκινήσει μια ακόμη ώρα Χημεία, ο Τάσος από το μπροστινό θρανίο έβγαλε από την χακί τσάντα του την κασσέττα, την ακούμπησε πάνω στο θρανίο μου και την έσπρωξε με το δείκτη προς το μέρος μου....>>

Απρίλιος του '86 ήταν ένας από κείνους τους μήνες που έμοιαζε ότι θα κρατήσει για πολύ, πολύ παραπάνω από τις 30 ημερολογιακές του μέρες. Τα νέα τα μαθαίνουμε νωρίς. ...>>

Αρχές του ’88 είχαμε δει ότι τα ξένα περιοδικά το είχαν συμπεριλάβει στα πιο σημαντικά άλμπουμ της χρονιάς. Μια μικρή φωτογραφία τέσσερων λεπτοκαμωμένων τύπων και στη μέση ένας χοντρός με αφάνα, ντυμένος καλόγερος. ...>>

Βρίσκονταν ακόμη στην περιοδεία για το πολυπλατινένιο άλμπουμ τους “Escape”, όταν ο άνθρωπος πίσω από τα πλήκτρα, ο 32χρονος Jonathan Cain έγραψε μια μελωδία στο πιάνο. ...>>

Έμπαινε Νοέμβριος του 1970. Στα Sunset Sound Studios, στο νούμερο 6650 της Sunset Boulevard του L.A., o Jim Morrison, o Ray Manzarek, o Robby Krieger κι ο John Densmore έχουν ξεκινήσει τις πρόβες για την ηχογράφηση του 6ου στούντιο άλμπουμ των Doors. Βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς μέρος απ΄όπου έχουν ξεκινήσει, εκεί που κατέγραψαν σε πομπίνα το ντεμπούτο τους, περίπου τέσσερα χρόνια πριν. Όμως η ατμόσφαιρα είναι για πολλούς λόγους βαριά, αποπνικτική. ...>>

10 Νοεμβρίου 1987. Με επικώς extended καούκα και αναβόϊνταμπλ απήχηση στο τεκνοκίλλερ υπερεγώ κάθε θηλυκού, η 42χρονη Cher κυκλοφορεί το άλμπουμ – επιστροφή με τίτλο το όνομά της. Έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Geffen Records και με τη βοήθεια των ανθρώπων της (λέγε με John Kalodner) μεταμορφώνεται σε ροκ-εν-ρολ θεά. ...>>

Iούλιος ’89. Πάρτυ έπαιζαν τριγύρω, σλόου πια δε μπαίνανε. Η άθλια κουλτούρα του clubbing, όρθιοι με το ποτό στο χέρι, αδυσώπητη. Ή γονάτιζες, κι άκουγες Soul ΙΙ Soul, Milli Vanilli και Black Box μέχρι να μετανοήσεις που γεννήθηκες -και μετά τις μία «Ταραχή»- ή έπρεπε πάση θυσία να πετάξεις, φυγάς μέσα στη νύχτα. ...>>

Κάθε καλλιτέχνης που ξεκινά να κάνει τέχνη μεταχειριζόμενος ως κύρια πρώτη ύλη τον εαυτό του είναι περίπου μοιραίο να υπερβεί τα όρια. Στις περιπτώσεις αυτές εκτίθεται, ως δημιουργός αλλά και ως προσωπικότητα, από την εποχή της δημοφιλίας του και μέχρι το δημιουργικό του πέρας, σ' ένα ερώτημα που διαρκώς επανακάμπτει στο μυαλό του κοινού: άξιζε η υπερβολή (ή η και αυτοκαταστροφή) του σε σχέση μ' αυτά που τελικά είχε να μοιραστεί, ή με όσα επιδίωκε να πεί; ...>>